Ωστόσο, δεν μένει πλέον πολύς χρόνος για διακοπές και μετά τον Δεκαπενταύγουστο, η ζωή στις πόλεις θα αρχίσει να παίρνει τους συνηθισμένους ρυθμούς της, οπότε και θα αρχίσει σταδιακά να εντείνεται και η προεκλογική μάχη των υποψηφίων δημάρχων και νομαρχών. Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουν και τα μεγάλα και παχιά λόγια για τις πόλεις ή τις νομαρχίεςπου ονειρεύονται να φτιάξουν, έτσι και εκλεγούν. Μπούρδες δηλαδή, γιατί ακόμη και ανπραγματικά έχουν οράματα και σχέδια, η βασικότερη προϋπόθεση για να τα προωθήσουν εφόσον δεχθούμε ότι βρίσκονται και στο πλαίσιο κάποιας αισθητικής- είναι να κάνουν τους δημότες να ενδιαφερθούν και να αγαπήσουν την πόλη τους.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι δημότες στην Ελλάδα έχουν μάθει να ψηφίζουν υποψηφίουςανάλογα με την κομματική τους τοποθέτηση, παρά το γεγονός ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει πλέον αρκετά μεγάλες εξουσίες. Δεν ενδιαφέρονται και δεν εξετάζουν αν ο απερχόμενος δήμαρχος, που ζητά και πάλι την ψήφο τους, έκανε έργο στην προηγούμενη τετραετία, ή αν αυτά που υπόσχονται οι υποψήφιοι μπορούν να γίνουν και κυρίως με ποιο κόστος. Το σημαντικότερο, δεν ενδιαφέρονται και δεν εξετάζουν αν η διοίκηση του δήμου τους ήταν ή θα είναι αποτελεσματική, τον αριθμό των υπαλλήλων που απασχολεί, την ποιότητά τους, την γραφειοκρατία και το ποσό που τους στοιχίζει σε δημοτικά τέλη.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, σήμερα οι δύο μεγαλύτεροι δήμοι της χώρας τουλάχιστον, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, λειτουργούν άθλια. Εισπράττουν τα μαλλιοκέφαλά τους από τους δημότες τους και παρέχουν ελάχιστες και πολύ κακές υπηρεσίες. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να ρίξει μία ματιά στα δημοτικά τέλη που πληρώνει σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ και θα καταλάβει τι εννοούμε. Οι συγκεκριμένοι δήμοι λειτουργούν χειρότερα από το κράτος και το προσωπικό τους είναι γενικά κατώτερης ποιότητας από τους κρατικούς δημόσιους υπάλληλους. Το ίδιο συμβαίνει και στις νομαρχίες.
Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ βαθιά για να ανακαλύψει ότι τα περισσότερα έσοδα των δήμων πηγαίνουν σε μισθούς και γενικά καταβολές σε υπαλλήλους, η σε δραστηριότητες που στόχο έχουν την προβολή των δημάρχων. Ελάχιστα χρήματα μένουν για την παροχή των πραγματικών υπηρεσιών προς τους δημότες. Αφήστε που τα κυκλώματα γύρω από τις δημοτικές και νομαρχιακές αρχές είναι απίστευτα και η διαπλοκή δεν έχει ταίρι. Που να βρεθούν λοιπόν χρήματα για τον καθαρισμό των δρόμων και των πεζοδρομίων, για τη συντήρηση των πάρκων, των παιδικών χαρών, των σχολείων, ή των γηπέδων που βρίσκονται στις διάφορες πολυπληθείς συνοικίες για να ξεδίνουν τα παιδιά. Το χειρότερο είναι ότι απίστευτη είναι και η αδιαφορία που επιδεικνύουν πολλές υπηρεσίες των δήμων όταν καλούνται να εξυπηρετήσουν τους δημότες.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, ας ρωτήσει κάποιος για να μάθει πόσους μουσικούς απασχολούν οι μπάντες των δήμων για να παίξουν στη «χάσει και στη βρέξει». Η πόσο κοστίζει στον δήμο η λειτουργία του «9,84». Ακόμη χειρότερο, ας ρωτήσει κάποιος τον φοβερό κ. Παπαγεωργόπουλο της Θεσσαλονίκης πόσα πληρώνει ο Δήμος, δηλαδή οι δημότες,για τον απίστευτα κακόγουστο δημοτικό τηλεοπτικό σταθμό της πόλης, που η μόνη του προσφορά είναι να ευλογεί και να προβάλει ακατάπαυστα τον δήμαρχο. Για όποιον δεν έχει καταλάβει μιλάμε για πολλά, πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώπουλα
Τα συγκεκριμένα παραδείγματα που αναφέρθηκαν αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Θα μπορούσαμε να ευχηθούμε αυτή τη φορά ο προεκλογικός αγώνας να έχει ουσία και οι υποψήφιοι να παρουσιάσουν συγκεκριμένα προγράμματα για δαπάνες , έσοδα και δραστηριότητες. Η καλύτερα, για την βελτίωση των υπηρεσιών, τον περιορισμό των λειτουργικών δαπανών και την χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων. Να μας πουν από πού και πόσα θα εισπράξουν και που θα τα ξοδέψουν. Δυστυχώς όμως, οι ευχές δεν θα πιάσουν γιατί δεν θα το απαιτήσουν οι δημότες.
Αγγελος Στάγκος