Δυστυχώς στην Ελλάδα, οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης λειτουργούν στη συντριπτική πλειοψηφία τους ως λαίλαπα. Είναι η νέα λαίλαπα της Ελλάδας γιατί τώρα έχουν μεγάλες εξουσίες και αρμοδιότητες και επομένως και ευθύνες. Εχουν ευθύνες για πάρα πολλές κακές καταστάσεις, πολλές από τις οποίες τις δημιουργούν και δυστυχώς τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας δεν τους τις αποδίδουν. Από τη μία πλευρά υποβαθμίζουν το ρεπορτάζ τηςτοπικής αυτοδιοίκησης, που σημαίνει στερούν από τον πολίτη την πληροφόρηση και δεν ασκούν έλεγχο στην τοπική εξουσία, και από την άλλη πλευρά υιοθετούν αβασάνιστα όλες τις μπούρδες πού συχνά δήμαρχοι βγαίνουν και υποστηρίζουν, με καταγγελτικό ύφος μάλιστα.

Η πραγματικότητα λέει ότι σήμερα ότι οι δήμοι και οι νομαρχίες είναι υπερφορτωμένοι με πάρα πολλούς άχρηστους και ανίκανους υπαλλήλους, χαρακτηρίζονται από γραφειοκρατικές λειτουργίες, είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην εξυπηρέτηση ρουσφετιών και δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες που είναι στην αρμοδιότητά τους. Η φτηνή δικαιολογία είναι ότι δεν έχουν κονδύλια, η αλήθεια είναι ότι πάσχουν από έλλειψη επαρκούς "μάνατζμεντ", από πλήρη ανικανότητα στην ορθολογιστική κατανομή κονδυλίων και από απουσία οράματος.

Όλα αυτά βέβαια γιατί δεν υπάρχει πίεση από τους πολίτες για κάτι καλύτερο. Αντίθετα, η βάση δεν έχει αντιλήψεις υψηλότερης αισθητικής, δεν έχει αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τα μικροσυμφέροντά της, δεν σταματά πουθενά προκειμένου να τα εξυπηρετήσει και έτσι τρέφει την διαφθορά, τα τοπικά κυκλώματα είναι πολυπλόκαμα και ισχυρότατα, η παραβίαση του νόμου καλύπτεται, ενώ η εφαρμογή του είναι εξαιρετικά ασθενής και αυτό παρατηρείται πολύ περισσότερο έξω από το κέντρο, παρά στην Αθήνα.

Εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, αλλά και στην επαρχία. Υπάρχουν δήμοι που έχουν εξασφαλίσει πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής για τους δημότες τους απ΄ ότι ο Δήμος Αθηναίων για όσους ζουν στην Κυψέλη, το Παγκράτι και άλλες συνοικίες. Γενικά όμως η ανικανότητα βασιλεύει και απόδειξη είναι η δυσκολία με την οποία απορροφώνται από την περιφέρεια κονδύλια της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Επιδεικνύουν όμως μεγάλη ικανότητα στην κραυγαλέα διεκδίκηση χώρων που δεν τους ανήκουν, προκειμένου να κάνουν εντύπωση και κυρίως να εξυπηρετήσουν κάποια συμφέροντα.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς πως θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αλλά η απάντηση δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει αισιοδοξία. Είναι θέμα πολιτισμικό και όσο υπάρχουν δημότες που ψηφίζουν ξανά και ξανά έναν κ. Παπαγεωργόπουλο και ενθουσιάζονται από έναν κ. Ψωμιάδη, ή είναι έτοιμοι να ψηφίσουν μία κα Αράπογλου επειδή αυτό επιτάσσει το κόμμα τους, δεν υπάρχει ελπίδα. Επομένως καλά να πάθουμε.

Αγγελος Στάγκος