Αυτά τα τραγικά περιστατικά είναι τα πιο πρόσφατα, αλλά κάθε μέρα έχουμε παρόμοια. Περισσότεροι από 2000 έλληνες σκοτώνονται κάθε χρόνο στους δρόμους και η Ελλάδα παραμένει πρώτη και «καλύτερη» στην Ευρώπη σε ποσοστό αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων και ατυχημάτων. Αλλωστε δεν χρειάζονται οι στατιστικές για να πείσουν ότι τα αγόρια στην Ελλάδα έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής από τα κορίτσια, αλλά και από τους συνομήλικούς τους στην Ευρώπη, ακριβώς λόγω των οδικών τροχαίων. Καβαλάνε τις μηχανές και τα αυτοκίνητα και τρέχουν να συναντήσουν τον θάνατο, είτε τον δικό τους, είτε και άλλων.

Ολοι γνωρίζουν το πρόβλημα και όλοισυνειδητοποιούν ότι κάτι πρέπει να γίνει. Φυσικά τα μήντια ρίχνουν το φταίξιμο κυρίως στηνκατάσταση των ελληνικών δρόμων, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Περισσότερο και από τους δρόμους φταίνε οι οδηγοί και αρκετά συχνά οι σημάνσεις. Κυρίως όμως φταίειη ελλιπής αστυνόμευση και όσο και αν αυξάνονται τα πρόστιμα και γίνεται αυστηρότερος ο Κανονισμός Οδικής Κυκλοφορίας, αν δεν επιβάλλουν την εφαρμογή του τα εντεταλμένα όργανα, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Η κουλτούρα οδικής συμπεριφοράς και κοινωνικής ευθύνης δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς, οπότε ο μοναδικός τρόπος είναι ο αυστηρότερος έλεγχος και η αυστηρότερη αστυνόμευση.

Η μόνη υπηρεσία που μπορεί να επιβάλει τον σεβασμό του νόμου και των κανόνων είναι η Τροχαία. Θα μπορούσε να την βοηθήσει κάπως στις μεγάλες πόλεις και εκείνη η άχρηστη η Δημοτική Αστυνομία, αλλά δεν έχει ούτε την δικαιοδοσία, πέρα από του να δίνει κλήσεις για παράνομη στάθμευση, ούτε και την εκπαίδευση. Την δικαιοδοσία και την εκπαίδευση υποτίθεται ότι την έχουν οι άντρες και οι γυναίκες της Τροχαίας, αυτούς όμως τους βλέπουμε μόνο σε σταυροδρόμια για ρύθμιση της κυκλοφορίας, κάποιες ώρες αιχμής και όταν πρόκειται να περάσει κάποιος επίσημος. Κατά τα άλλα, πέρα βρέχει. Είτε είναι απόντες και απούσες από τα επίκαιρα σημεία, είτε αδιαφορούν, είτε δεν έχουν μάθει ότι πληρώνονται για να εφαρμόζουν τον νόμο και όχι για να τον ερμηνεύουν.

Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα. Υπάρχει το θέμα της επαρκούς στελέχωσης σε αριθμούς και ποιότητα του προσωπικού της τροχαίας, υπάρχει το θέμα του κατάλληλου εξοπλισμού της, υπάρχει το πρόβλημα της καλής εκπαίδευσης και βεβαίως και το θέμα του πώς χορηγούνται τα διπλώματα οδήγησης. Το σημαντικότερο όμως είναι το έλλειμμα πολιτικής βούλησης για να βελτιωθούν όλα τα προηγούμενα. Και μέχρι να υπάρξει πολιτική βούληση, το έθνος θα αφανίζεται στους δρόμους και θα χαζογελά με τον Ψωμιάδη στις τηλεοράσεις. Ντροπή μας!

Αγγελος Στάγκος