Τέλος, υπάρχουν και διεθνή γεγονότα που συγκινούν γιατί έμμεσα επηρεάζουν και αυτό το αντιλαμβάνεται πολύς κόσμος, έστω και ασυναίσθητα. Τέτοια γεγονότα είναι οι πόλεμοι, οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις, ή τα ακραία φυσικά φαινόμενα που προκαλούν μεγάλες καταστροφές και πολλούς θανάτους.
Με αυτή την έννοια οι έλληνες πολίτεςείναι ίσως κάπως δικαιολογημένοι που πιθανότατα οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τις διεργασίες και τις εξελίξεις που συντελούνται σήμερα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Η συντριπτική πλειοψηφία δεν τις γνωρίζει γιατί δεν ενδιαφέρεται και γιατί θεωρεί βαθιά μέσα της ότι η Ελλάδα δεν είναι στην Ευρώπη. ΄Ένα μεγάλο ποσοστό δεν τις καταλαβαίνει γιατί ενημερώνεται αποσπασματικά και δεν έχει ούτε τον χρόνο, ούτε την ικανότητα, ούτε και την θέληση να ασχοληθεί ιδιαίτερα για να βάλει τις ψηφίδες στη θέση τους και να εμφανισθεί όλη η εικόνα.
Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό που θα ήθελε να ξέρει περισσότερα, αλλά δεν βοηθιέται από τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας που είναι βυθισμένα μέχρι τα αυτιά στον επαρχιωτισμό, τον λαϊκισμό, την μιζέρια και την υστερία, αλλά ούτε και από τους έλληνες πολιτικούς που οι περισσότεροι δεν έχουν καμία επαφή με όσα συμβαίνουν διεθνώς και μας αφορούν. Γιατί όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη σήμερα μας αφορούν ευθέως.
Τούτων λεχθέντων, οι διεργασίες που συντελούνται σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν να κάνουν με την ανίχνευση τρόπων, ώστε η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να γίνει πιο αποτελεσματική και για αρκετούς πιο συμπαγής, με το πρόβλημα του Ισλαμισμού, με την προσέγγιση με την Ρωσία και την πίεση που ασκείται από την Μόσχα προς αυτή την κατεύθυνση και βεβαίως, με το θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι αλληλένδετα στον ένα ή τον άλλο βαθμό.
Στην Ευρώπη λοιπόν, υπάρχουν χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, αλλά και η ίδια η Κομισιόν, που προσπαθούν να βρουν τρόπους προώθησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ο γαλλογερμανικός άξονας διατηρείται και διακρίνεται κάποια αποφασιστικότητα αγνόησης του βρετανικού παράγοντα και αντίστασης στις πιέσεις του αμερικανικού παράγοντα. Ετσι, είναι φανερό ότι Βερολίνο και Παρίσι προσπαθούν να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες και το πρόσφορο κλίμα για να μπει πάλι στο τραπέζι η συζήτηση για το Ευρωσύνταγμα. Φυσικά δεν θέλουν να σπάσουν πάλι τα μούτρα τους στα δημοψηφίσματα, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πολύ μεγάλη οπισθοδρόμηση για το ευρωπαϊκό όραμα, αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι η ευρωπαϊκή ένωση πρέπει να προχωρήσει, έστω και με ένα πυρήνα χωρών σε πρώτη φάση. Γνωρίζουν επίσης ότι μετά την διεύρυνση η διαχείριση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης έχει καταστεί από πάρα πολύ δύσκολη έως και αδύνατη, οπότε τα βήματα από εδώ και εμπρός πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικά.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται ο σκεπτικισμός για την ένταξη της Τουρκίας, την οποία ουσιαστικά κανείς δεν θέλει. ΄Ολοι νοιώθουν ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν μπορεί να αντέξει την Τουρκία για πολιτικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς λόγους και πλέον είναι αμφίβολο κατά πόσον θέλει η Τουρκία να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Η Αγκυρα γνωρίζει ότι η ικανοποίηση των όρων που θέτει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση θα πολλαπλασιάσει τους κινδύνους για την διατήρηση της συνοχής της και γι αυτό επιμένει στους δικούς της όρους που δεν είναι βέβαια συμβατοί.
Οι χώρες που επιμένουν με πείσμα για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας είναι οι ΗΠΑ και η Βρετανία, δηλαδή ο αγγλοσαξονικός άξονας. Είναι πολύ πιθανό ότι το θέλουν αφενός για να ενταφιαστεί οριστικά το όραμα της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης , αλλά και για να διευκολυνθεί το σχέδιο δημιουργίας κουρδικού κράτους, ακόμη και με απόσπαση εδαφών από την σημερινή Τουρκία. Προσαρμογή της Τουρκίας στους ευρωπαϊκούς όρους, σημαίνει φιλελευθεροποίηση στο εσωτερικό και εξασθένηση του ρόλου του στρατού στις πολιτικές αποφάσεις, αυτό με τη σειρά του σημαίνει χαλάρωση στην ασφάλεια και ενίσχυση του κουρδικού αλυτρωτισμού στις κουρδικές περιοχές και εν τέλει απόσχισή τους και ένωσή τους με το κουρδικό κράτος του Ιράκ , που θα είναι και βιώσιμο αφ