Στο πλαίσιο της αναταραχής που ταλαιπωρεί αυτή την περίοδο την πολύπαθη Παιδεία, εντάσσονται και οι καταλήψεις των σχολείων από τους μαθητές. Καταλήψεις που γίνονται για λόγους τους οποίους ουδείς καταλαβαίνει, ούτε δηλαδή οι καταληψίες, ούτε βέβαια οι πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα Τα σπασμένα σε ό,τι αφορά στην διάλυση των σχολείων και τα σπασμένα σε ό,τι αφορά στις υλικές καταστροφές. Ακόμη περισσότερο, δεν καταλαβαίνουν γιατί γίνονται οι καταλήψεις τα ΜΜΕ, που με περισσή προθυμία προβάλλουν τις «ηρωϊκές» μορφές των καταληψιών, τους βγάζουν στις οθόνες, τους κάνουν αφιερώματα σε περιοδικά, ή τους καλούν στα ραδιοφωνικά στούντιο.
Περισσότερα από 1000 σχολεία βρίσκονται σήμερα υπό κατάληψη. Κάποιες ομάδες «αποφασισμένων» είναι ταμπουρωμένοι μέσα και δεν αφήνουν τα σχολεία τους να λειτουργήσουν . Τοπ χειρότερο είναι ότι μαζί τους ανακατεύονται εξωσχολικοί επαγγελματίες «βάνδαλοι», καθώς και καθαρόαιμα κακοποιά στοιχεία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα επικίνδυνο συνοθύλευμαανεγκέφαλων νεαρών. Κάποιοι επικαλούνταιένα «συντονιστικό» όργανο- φάντασμα που δεν είναι βέβαια θεσμοθετημένο, ενώ τα αιτήματα είναι εντελώς «φλου» και διαφέρουν από σχολείο σε σχολείο. Στο μεταξύ έρχονται στο φως της δημοσιότητας διάφορα πραγματικά ή φανταστικά έκτροπα που συμβαίνουν στα «οχυρωμένα σχολεία»και το αποτέλεσμα είναι να φρίττει η λεγόμενη «σιωπηλή πλειοψηφία», που είναι και συντηρητική. Και με το δίκιο της.
Με την διαστρεβλωμένη άποψη περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων και την αντίστοιχη «βελούδινη» αντιμετώπιση των ΜΜΕ προς όλους εκείνους που στο όνομα της αριστεράς και της προόδου προωθούν την πλήρη διάλυση του παντός, θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα η κατάληψη των σχολείων από νεαρούς μαθητές. Από ανθρώπους δηλαδή που κατά το Σύνταγμα δεν έχουν πλήρη ατομικά δικαιώματα γιατί δεν είναι ώριμοι για να αποφασίζουν μόνοι τους, αφού δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τα συμφέροντά τους και δεν είναι σε θέση να τα υπερασπισθούν, μπορούν να πέσουν θύματα χειραγώγησης από τρίτους και δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και την πείρα της ζωής.
Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να σταλούν τα ΜΑΤ στα σχολεία -που άλλωστε έχουν αποδείξει στα γήπεδα την ανεπάρκειά τους- για να βγάλουν έξω τους καταληψίες και να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία τους. Από την άλλη πλευρά, ίσως να υπάρχει τρόπος για να πιεστούν οι «μικροί ήρωες» να σταματήσουν το χαβαλέ, αλλά και για να αντιληφθούν κάπως οι πολίτες τι ακριβώς γίνεται. Ο τρόπος είναι να κληθούν η ΟΛΜΕ και τα άλλα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών να τοποθετηθούν επί των καταλήψεων. Και όχι μόνον αυτά, αλλά και τα κόμματα, από τη Νέα Δημοκρατία ως το ΠΑΣΟΚ. Και τέλος, να ζητηθεί από τα ΜΜΕ να σταματήσει η προβολή των αρχηγών των καταληψιών. Να δούμε τέλος πάντων, αν οι καταλήψεις είναι υποκινούμενες
Αν δεν γίνουν αυτά και μάλιστα σύντομα, θα φουντώσουν οι συμπλοκές μεταξύ μαθητών, αλλά και μεταξύ μαθητών και γονέων, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η παραδοχή ότι τα «παιδία παίζει» έχει και όρια, ακόμη και στην ελληνική παιδεία, ακόμη και σε ένα κράτος που αποδέχεται την ασυδοσία σαν τρόπο ζωής των πολιτών καιτείνει να γίνει ιδέα!
Αγγελος Στάγκος