Με λίγα λόγια, ο κ. Μπούς είναι ένας πολύ επικίνδυνος άνθρωπος για τις ΗΠΑ και ολόκληρο τον κόσμο, καθώς σκέπτεται και ενεργείσαν φανατισμένος δερβίσης ζωσμένος με εκρηκτικά. Είναι δε πιο επικίνδυνος γιατί ταυτόχρονα είναι τόσο αντιδραστικός και ανίκανος, γεγονός που έχει αποδειχθεί περίτρανασε διάφορες περιπτώσεις απότις αποφάσεις και τις πράξεις του.Ισως πουθενά αλλού στον κόσμο οι ψηφοφόροι δεν θα έδιναν τα ηνία της εξουσίας σε ένα άτομο όπως ο κ. Μπους, που με τη σειρά του επέλεξε σαν στενούς συνεργάτες ανθρώπους του ιδίου ακριβώς φυράματος, όπως ο τέως υπουργός ΄Αμυνας κ. Ράμσφελντ ή ο αντιπρόεδρος κ. Τσέϊνι.
Με αυτή την έννοια, σχεδόν όλοι οι λαοί και όλες οι κυβερνήσεις του πλανήτη προσδοκούσαν την ήττα του κ. Μπους, έστω και στην τελευταία στροφή της οκταετίας του. Κανονικά, ένας αμερικανός πρόεδρος που ολοκληρώνει έξη χρόνια στην εξουσία χαρακτηρίζεται «καθιστή πάπια» και αποφεύγει να παίρνει πρωτοβουλίες που θα δεσμεύσουν την Ουάσιγκτον στο μέλλον. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο κ. Μπουςθα ήταν επικίνδυνος και ως «καθιστή πάπια» αν συνέχιζε να ελέγχει το Κογκρέσσο, που αποτελεί την νομοθετική εξουσία των ΗΠΑ. Όχι μόνο γιατί είναι απρόβλεπτος ως άνους και φανατικός, «ξαναγεννημένος» χριστιανός, αλλά και γιατί θα θεωρούσε ότι η αμερικανική κοινή γνώμη στηρίζει την πολιτική του.
Ευτυχώς κα προς μεγάλη ανακούφιση των πάντων, του κ. Μπλερ συμπεριλαμβανομένου, ο αμερικανικός λαός αποφάσισε να περικόψει τα φτερά της παντοδυναμίας του κ. Μπους. Η πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων πέρασε θριαμβευτικά στα χέρια του Δημοκρατικού Κόμματος και δεν αποκλείεται να συμβεί το ίδιο και στη Γερουσία, αν η έδρα που διακυβεύεται στη Βιρτζίνια καταλήξει στον υποψήφιο των Δημοκρατικών, όπως έδειξε η πρώτη καταμέτρηση των ψήφων. Αλλά και στην περίπτωση που οι έδρες στην Γερουσία πάνε 50-50, αφήνοντας τυπικά την πλειοψηφία στους Ρεπουμπλικανούς, τα πράγματα δεν θα ήταν καθόλου εύκολα. Ετσι, είναι προφανές ότι η σημερινή Διοίκηση των ΗΠΑ είναι ουσιαστικά εξουδετερωμένη. Οι ευρωπαίοι και οι υπόλοιποι βέβαια δεν θα βρουν αυτομάτως ένα λογικόσυνομιλητήστο Λευκό Οίκο, γιατί δεν είναι δυνατόν να αλλάξει ο κ. Μπους, αλλά τουλάχιστον θα ελπίζουν για κάτι καλύτερο σε δύο χρόνια.
Οι λόγοι για τους οποίους οι αμερικανοί ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στον κ. Μπους και τους δικούς του, σε σημείο που να μην πείθονται πλέον ούτε ότι η σημερινή Διοίκηση τα καταφέρνει καλύτερα στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, είναι πολλοί και διάφοροι. Κορυφαίος φυσικά το φιάσκο του Ιράκ, αλλά σημαντικό ρόλο έπαιξαν η ανεπάρκεια της Διοίκησης στην αντιμετώπιση του τυφώνα Κατρίνα και των συνεπειών του, τα αλλεπάλληλα ηθικά σκάνδαλα στελεχών των ρεπουμπλικανών, η πολιτική για τους μετανάστες, η σκανδαλώδης εύνοια προς τους πλούσιους, οι αντιδραστικές και αντιεπιστημονικές θέσεις στο περιβάλλον, στην παιδεία, στις επιστήμες και την έρευνα,οι παραβιάσεις ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, η αίσθηση ότι οι ΗΠΑ είναι απομονωμένες από τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως από τους Ευρωπαίους. Αυτά τα έχει αντιληφθεί και το αμερικανικό κατεστημένο και έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την Διοίκηση Μπους.
Το εκλογικό αποτέλεσμα είχε σαν πρώτη συνέπεια να θυσιαστεί ο κ. Ράμσφελντ και πιθανώς αυτό να σηματοδοτεί κάποια αλλαγή στην πολιτική στο Ιράκ. Οποια και να είναι η συνέχεια όμως, η καταστροφή στη συγκεκριμένη χώρα και στην ευρύτερη περιοχή έχει συντελεσθεί. Είναι εξαιρετικά απίθανο να παραμείνει ενωμένο το Ιράκ και είναι εξίσου απίθανο να επιβληθεί ηρεμία στην περιοχή. Ούτε η Χίλαρι Κλίντον που φαίνεται να επελαύνει προς την Προεδρία θα μπορέσει να τα καταφέρει, καθώς δεν πρόκειται να ανατραπούν βασικές παράμετροι της αμερικανικής στρατηγικής. Απλά θα γίνει προσπάθεια να αλλάξουν οι μέθοδοι και σίγουρα θα είναι δυνατή πλέον η στοιχειώδης επικοινωνία μεταξύ των κυβερνήσεων των μεγάλων χωρών της Δύσης.
Το πιο σίγουρο πάντως είναι ότι ο κ. Μπους και η διοίκησή του θα γραφούν με μαύρα γράμματα τόσο στην αμερικανική, όσο και στην παγκόσμια ιστορία. Ευτυχώς, μαυρίστηκανπριν τελειώσει η θητεία τους σαν να μην έγινε τίποτα.