Στην προσπάθειά της λοιπόν να αποκομίσει κάποιο κέρδος από την επίσκεψη του Πάπα, ο κ. Ερντογάν έδρασε στα πρότυπα μεγάλου και πονηρού βεζύρη. Βγήκε μετά την σύντομη συνάντηση του με τον Πάπα στο αεροδρόμιο της ΄Αγκυρας και είπε ότι ο συνομιλητής του άλλαξε στάση και τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Το είπε με απόλυτη ασφάλεια γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει διάψευση. Δεν θα μπορούσε δηλαδή ο Ποντίφικας να πει εκ των υστέρων ότι δεν είπε κάτι τέτοιο και να διαψεύσει τον οικοδεσπότη του, όταν μάλιστα και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι στη συνομιλία τους ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας τόνισε ότι δεν είναι πολιτικός και δεν του πέφτει λόγος για την ένταξη.

Ωστόσο, ο κ. Ερντογάν πέτυχε να δημιουργήσει εντυπώσεις τόσο στα τουρκικά ΜΜΕ, όσο και στον διεθνή τύπο, παρά το γεγονός ότι εκπρόσωπος τύπου του Βατικανού τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση ότι το μόνο που είπε ο Ποντίφικας ήταν ότι τάσσεται υπέρ της προσέγγισης της Τουρκίας με την Ευρώπη. Είπε δηλαδή κάτι που θα έλεγε ο οποιοσδήποτε. Ολοι άλλωστε θέλουν την προσέγγιση της Τουρκίας με την Ευρώπη, πράγμα τελείως διαφορετικό από την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι το Βατικανό παραμένει στη θέση, όπως την έχει διατυπώσει ο σημερινός Πάπας ως καρδινάλιος στο παρελθόν και αυτή είναι ότι η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ταυτόχρονα και ενώ η επίσκεψη κα συνάντηση του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη αναγνωρίζει ουσιαστικά την οικουμενικότητα του Πατριάρχη προς μεγάλη ενόχληση της ΄Αγκυρας, στις Βρυξέλλες παίζεται ένα άλλο παιχνίδι με την Τουρκία. Σύμφωνα με την εισήγηση του αρμόδιου επιτρόπου κ. Ρέν, την οποία υιοθέτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η άρνηση της Τουρκίας να ανοίξει λιμάνια και πλοία στα κυπριακά πλοία και αεροδρόμια –ισοδυναμεί με μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας- πρέπει να έχει ως συνέπειες το πάγωμα οκτώ κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά και τα υπόλοιπα δεν θα μπορούν να κλείσουν. Αυτό σημαίνει σημαντική καθυστέρηση, αν και όλοι γνωρίζουν ότι η διαδικασία θα ήταν ούτως ή άλλως μακρά. Κανονικά η Ευρωπαϊκή Ενωση θα έπρεπε να πει από τώρα στην Τουρκία ότι δεν υπάρχει προοπτική ένταξης και ίσως αυτό θα ήταν πιο έντιμο, αλλά ας όψονται οι πιέσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Προφανώς λόγω αυτών των πιέσεων, στην εισήγησή του ο κ. Ρεν περιέλαβε και την θέση ότι μέσα στο 2007 πρέπει να δοθεί λύση στο Κυπριακό με επανάληψη των συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ,δηλαδή να ξανασυζητηθεί το σχέδιο Ανάν, που είχε απορρίψει η ελληνοκυπριακή πλευρά. Οι εκτιμήσεις είναι ότι η βρετανική κυβέρνηση θα επιμείνει να περιληφθεί η συγκεκριμένη πρόταση και στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου. Ηδη ο κ. Μπλερ έδειξε τις διαθέσεις του επαναλαμβάνοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα κάνει μεγάλο λάθος αν δεν δεχθεί στους κόλπους της την Τουρκία και μερίδα των βρετανικών ΜΜΕ φρόντισαν να προβάλουν την δήλωση του κ. Ερντογάν ότι δήθεν ο Πάπας άλλαξε στάση και τώρα θέλει την Τουρκία στην Ευρώπη.

Προφανώς με όλα αυτά συνδέεται και η αναβολή της επίσκεψης Γκιουλ στην Αθήνα. Είναι φανερό ότι η Τουρκία θέλει να περιμένει ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας στη Σύνοδο Κορυφής και αναλόγως να πράξει. Δεν πρέπει πάντως να αποκλεισθεί σκληρή αντίδραση από την πλευρά της Λευκωσίας, όπως δεν αποκλείεται το Κυπριακό να απασχολήσει έντονα την ελληνική πολιτική σκηνή το 2007.

Αγγελος Στάγκος