Δεν φθάνουν στο σημείο να δηλώνουν ότι θα σκίσουν τα πτυχία τους αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί μέσα στην επόμενη τριετία ή πενταετία, γιατί προφανώς φοβούνται τα μυστήρια της ελληνικής οικονομίας-πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι ένα οικονομικό μοντέλο μόνη της που δεν εξηγείται στη βάση των οικονομικών θεωριών και εγχειριδίων- που μπορούν να τους διαψεύσουν, αλλά πιστεύουν ότι κάποια στιγμή η φούσκα θα σκάσει
Εδώ που τα λέμε και η κοινή λογική λέει ότι δεν είναι δυνατόν να φεύγουν συνεχώς από την Ελλάδα πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που μπαίνουν και να μην γονατίσει κάποια στιγμή η χώρα. Είναι κάτι το αφύσικο έως και θαύμα. Προσπάθησε όμως να πείσεις περί αυτού τους έλληνες πολιτικούς, τους συνδικαλιστές, τους δημόσιους υπάλληλους και γενικά την κοινωνία, και θα δεις πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Οι απαντήσεις θα είναι περισσότερο παράλογες και από τα δημόσια επιχειρήματα της κας Παπαρήγα Και αυτό λέει πολλά!
Δείγμα του παραλογισμού που επικρατεί είναι και η σημερινή απεργία που κήρυξαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και όλες εκείνες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους απανταχού εργαζόμενους, καθώς και τους εμπλεκόμενους με την Παιδεία. Κανείς δεν γνωρίζει για ποιόν ακριβώς λόγο νέκρωσαν τα πάντα. Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για την εθιμική απεργία που πραγματοποιείται κάθε χρόνο, πριν από την συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή. Βεβαίως είχε καθολική επιτυχία όσον αφορά τον δημόσιο τομέα, αφού τίποτα δεν κινήθηκεκαι καθολική αποτυχία, όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Όπως πάντα εδώ και χρόνια, ελάχιστη ήταν και η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν.
Το συμπέρασμα από την παραπάνω εικόνα είναι ότι απεργίες μπορούν να κάνουν μόνον οι «βολεμένοι» του δημόσιου τομέα και μάλιστα χωρίς να ενδιαφέρονται για τον λόγο, αρκεί να μην είναι αναγκασμένοι να κτυπήσουν κάρτα εκείνη την μέρα. Απεργούν εκ του ασφαλούς και τις περισσότερες φορές χωρίς να απειλούνται πραγματικά τα συμφέροντά τους. Ακόμη και όταν απειλούνται, τα κίνητρα και οι αποζημιώσεις που τους προσφέρονται από το κράτος ή την ΔΕΚΟ είναι τέτοια που τους εξασφαλίζουν για όλη τη ζωή τους. Οσο για τους χαμηλούς μισθούς τους που εμφανίζονται στα μήντια, δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές αποδοχές τους, που ανεβαίνουν θεαματικά λόγω υπερωριών (πλαστών ή πραγματικών), εκτός έδρας, βραδυνών, κυριακάτικων, επιδομάτων, ρεπό, περίεργων διατάξεων στις συλλογικές συμβάσεις, ωριμάνσεων και δεν συμμαζεύεται. Αφήστε τις κομπίνες και την διαφθορά, γιατί δεν εμφανίζονταιστις αποδοχές
Δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση αν οι παραπάνω κρατικοδίαιτοι απέδιδαν στοιχειωδώς στη δουλειά τους. Ελάχιστοι αποδίδουν και αυτοί είναι που κρατάνε κάπως όρθιο το δημόσιο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο δημόσιος τομέας συμβάλλει όσο μπορεί στο να μην είμαστε ανταγωνιστικοί και οι απασχολούμενοι σ΄ αυτόν έχουν μεγάλες ευθύνες. Ο ιδιωτικός δεν είναι συχνά πολύ καλύτερος, αλλά εκεί η ευθύνη ανήκει στους ιδιοκτήτες και τους μάνατζερς και όχι τόσο στους υπαλλήλους και τους εργάτες, που άλλωστε εργάζονται σε πολύ διαφορετικές συνθήκες από αυτές που επικρατούν στο δημόσιο.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως,η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον και τις συνέπειες κάποια στιγμή θα τις λουστούμε. Ηδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προειδοποιεί και πάλι ότι δεν προχωρά καμία μεταρρύθμιση και πουθενά.
Αγγελος Στάγκος