Ετσι, ελάχιστοι έλληνες γνωρίζουν ότι ξέσπασε τελευταία διαμάχη μεταξύ Ρωσία και Λευκορωσίας για την τιμή του πετρελαίου που πουλάει η πρώτη στη δεύτερη, με αποτέλεσμα να κλείσει προσωρινά ένας αγωγός ο οποίος διοχέτευε το πολύτιμο υγρό στην Ευρώπη, γεγονός που με τη σειρά του θορύβησε πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Πολλοί λίγοι επίσης έμαθαν ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση έδωσε χθες στη δημοσιότητα σχέδιο ενεργειακής πολιτικής ως το 2020, με στόχο να περιορίσει τους κινδύνους από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σχέδιο που επικρίνεται ήδη όμως ως ανεπαρκές από περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Αντίθετα, εκείνο που θα ακούσουν οι περισσότεροι έλληνες γιατί ως θέμα είναι και πολύ σοβαρό και πολύ «σέξυ» δημοσιογραφικά, είναι ότι ο Πρόεδρος Μπους αγνόησε τις προτάσεις της ειδικής επιτροπής Μπέηκερ, τις απώλειες που υπέστησαν οι Ρεπουμπλικάνοι στις πρόσφατες εκλογές του Κογκρέσου, τις αντιδράσεις της αμερικανικής κοινής γνώμης, όπως τις καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, την αντίθεση των Δημοκρατικών, τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας, ακόμη και την αμφιθυμία της σημερινής ιρακινής κυβέρνησης και αποφάσισε να αυξήσει την αμερικανική δύναμη στο Ιράκ κατά 22.000 περίπου στρατιώτες.
Είναι φανερό ότι με την απόφαση αυτή ο πόλεμος του Ιράκ μοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η διαφορά έγκειται στην αφετηρία τηςανάμειξης των ΗΠΑ, αλλά από εκεί και πέρα οι ομοιότητες είναι πολλές και μεγάλες. Η επιβολή της δημοκρατίας, η εξασφάλιση της σταθερότητας και ο κίνδυνος της θεωρίας του «ντόμινο» στην περιοχή, ο εμφύλιος πόλεμος, τα γύρω κράτη που παίζουν τον ρόλο του κακού, η απειλή για τα φιλικά στην Ουάσινγκτον κράτη, ο ανταρτοπόλεμος, οι αυξανόμενες απώλειες των αμερικανών, η επιμονή της αμερικανικής κυβέρνησης να αυξάνει τις δυνάμεις της (με στόχο να τις αποσύρει) όλα αυτά θυμίζουν Βιετνάμ. Η βασική διαφορά στην οποία «ποντάρει» η κυβέρνηση Μπους είναι ότι ενώ στο Βιετνάμ πήγαιναν κληρωτοί και η αμερικανική κοινωνία ένοιωθε τις πληγές στο σώμα της, τώρα χρησιμοποιούνται επαγγελματίες και συμβαλλόμενοι στρατιώτες.
Ο κ. Μπούς έχει αποδείξει ότι δεν είναι προικισμένος πολιτικός. Αντίθετα, έχει πολλές αδυναμίες και λίγες γνώσεις. Εκανε τον πόλεμο του Ιράκ καταφεύγοντας σε ψέματα για να πείσει ότι είναι απαραίτητος και είναι απόλυτα βέβαιο ότι ήθελε τον έλεγχο της περιοχής και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων, όχι μόνο των πετρελαϊκών εταιριών, αλλά και της στρατιωτικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, που σε μεγάλο βαθμό κινεί και την αμερικανική οικονομία. Επιμένει γιατί έχει επιπλέον μία μεσσιανική αντίληψη, ως εκπρόσωπος του Θεού επί της γης και είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα για να αναγκάσει την ιστορία να τον δικαιώσει.
Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και ο Θεός να μας φυλάξει!
Αγγελος Στάγκος