Αυτό δεν σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση διατηρούσε στις θέσεις τους τα εκπαιδευμένα στελέχη της αντιτρομοκρατικής η επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας δεν θα εκδηλωνόταν με κανένα τρόπο, αλλά από την άλλη πλευρά είναι βέβαιο ότι η υπηρεσία λειτουργεί σήμερα χειρότερα από πριν.

Όπως είναι γνωστό, το πρόβλημα του κομματισμού δεν περιορίζεται στα σώματα ασφαλείας ή στο στράτευμα. Αγκαλιάζει όλο τον δημόσιο τομέα περιλαμβανομένων και των ΔΕΚΟ, ίσως μάλιστα φτάνει και σε μεγάλες εταιρίες του ιδιωτικού τομέα που διαπλέκονται με το κράτος. Το φαινόμενο βρισκόταν πραγματικά σε ύφεση κατά την οκταετία Σημίτη και πέρασε σε στάδιο έξαρσης από τότε που ανήλθε στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση, θυμίζοντας ημέρες της πρώτης, ακόμη και της δεύτερης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι επί οκταετίας Σημίτη τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά και πολλά στελέχη του κρατικού μηχανισμού επιλέχθηκαν με αξιοκρατικά και όχι στενά κομματικά κριτήρια, επειδή το ΠΑΣΟΚ είχε επιβάλλει το καθεστώς του, ενώ αντίθετα, τα πράγματα σκλήρυναν όταν έγινε κυβέρνηση η ΝΔ. γιατί ήθελε να εγκαθιδρύσει το δικό της καθεστώς. Ισως να είναι και έτσι, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία την σημερινή εποχή, όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι πολλές αποτυχίες και δυσλειτουργίες που παρατηρούνται από το 2004 οφείλονται στην επιλογή ανάξιων, με μόνο προσόν ότι είναι μέλη της ΔΑΚΕ ή φίλοι και κουμπάροι μεγαλοσχημόνων της παράταξης. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση έβγαλε απαγορευτικό ακόμη καιγια ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, πιθανώς και να ψήφιζαν ΝΔ, μόνο και μόνο επειδή ως κρατικοί λειτουργοί επιλέγηκαν και συνεργάστηκαν με τους προηγούμενους…

Ωστόσο, ο κομματισμός δεν είναι η αποκλειστικήαιτία στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού με άτομα χαμηλών επιδόσεων. Στην αναξιοκρατία συμβάλλουν αποφασιστικά επίσης οι συνδικαλιστές και γενικότερα οι υπάλληλοι. Μια έρευνα στις ΔΕΚΟ θα δείξει ότι ολόκληρες φάρες και ολόκληρα κεφαλοχώρια συγχωριανών διορίστηκαν κατά καιρούςαπό ισχυρούς συνδικαλιστές. Αλλωστε, είναι συχνότατο το φαινόμενο απλοί υπάλληλοι να καταφέρνουν να διορίζονται οι συμβίες τους, τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους, ακόμη και οι κουμπάροι τους στις ΔΕΚΟ όπου οι ίδιοι εργάζονται. Κάποια στιγμή ίσως φθάσουμε να μιλάμε για την ΕΡΤ των Κοντογιώργηδων, την ΔΕΗ των Μακρυκωσταίων, την Βουλή των Περλεπέδων ή την Εθνική Πουρλουμπάσηδων!

Το φαινόμενο έχει και προεκτάσεις, αφού πρόκειται για κράτος που ουσιαστικά δεν ελέγχει τίποτα καθώς δεν λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Φτάνει στο σημείο εισπράκτορας των διοδίων να αφήνει συντοπίτη του να περνάει χωρίς να πληρώνει, η ΟΤΕτζής να μην κόβει το τηλέφωνο της αδελφής του που δεν πληρώνει. Τα παραδείγματα είναι αυθαίρετα, αλλά δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα δεν βασίζεται μόνο στην φιλική ή την συγγενική βάση. Πολύ ευρύτερη είναι μάλλον η βάση που καθορίζεται από χρηματική συναλλαγή, όπως η αποκατάσταση ζημιάς από την ΕΥΔΑΠ με δωροδοκία του συνεργείου, ή το λάδωμα υπαλλήλων της πολεοδομίας και άλλα τέτοια, πολύ κοινά στο ελληνικό στερέωμα.

Δυστυχώς, η συναλλαγή και το ρουσφέτι –κομματικό, συγγενικό, φιλικό, κοντοχωριάτικο- αποτελούν «ζωτικά» χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας. Για πολλούς και διάφορους λόγους τα ανέχεται και λειτουργεί με αυτά. Γι΄αυτό δεν μπορούν να ξεριζωθούν εύκολα και για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί να γίνει αντικειμενικό το ελληνικό κράτος στη στελέχωσή του ή στη λειτουργία του. ΄Αλλωστε το κράτος δεν είναι κάτι το μεταφυσικό. Ανθρωποι το δημιουργούν, άνθρωποι το συντηρούν και το λειτουργούν, από ανθρώπους εκπροσωπείται και ανθρώπους εκφράζει. Αυτοί όλοι τα ίδια σχολεία έχουν τελειώσει, τις ίδιες συλλογικές συνήθειες συμπεριφοράς έχουν, όπως και την ίδια νοοτροπία. Αρα…

Αγγελος Στάγκος