Η πρώτη προσπάθεια να μπει θεσμικά κάποιο φρένο στην αυθαιρεσία ήταν ο περίφημος νόμος Πεπονή που καθιέρωσε το ΑΣΕΠ και γι αυτό θα μείνει στην ιστορία. Μπορεί το σύστημα να έχει κάποιες αδυναμίες σε ό,τι αφορά την χρονική καθυστέρηση, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ευλογία, καθώς περιόρισε αποφασιστικότατα το ρουσφέτι στην πρόσληψη μονίμων υπαλλήλων στο δημόσιο. Με λίγα λόγια, αν δεν υπήρχε το ΑΣΕΠ, θα έπρεπε να το ανακαλύψουμε!
Η καθιέρωση των Ανεξάρτητων Αρχών που ακολούθησαν, όπως και ο Συνήγορος του Πολίτη που όμως δεν είναι Ανεξάρτητη Αρχή γιατί δεν έχει εκτελεστική εξουσία-, δεν αποτελούν ελληνική εφεύρεση. Υπάρχουν και λειτουργούν τόσο στις ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στις ΗΠΑ ή τον Καναδά, όπου μάλιστα το ρουσφέτι και η διαφθορά δεν αποτελούν εθνικό σπόρ και ταυτόχρονα οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν πολύ καλύτερες επιδόσεις από τις αντίστοιχες ελληνικές.
Σύμφωνα λοιπόν με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη, ο οποίος προώθησε τη δημιουργία τους « Η Ανεξάρτητη Αρχή εκφράζει το δημόσιο συμφέρον. Δημιουργήθηκε ώστε να ασκείται πιο αποτελεσματικά το δικαίωμα των πολιτών να εποπτεύουν την εκτελεστική εξουσία και να προστατεύονται οι πολίτες κατά την εφαρμογή των νόμων. Η Αρχή ωςτρίτος, ανεξάρτητος από την διοίκηση και τους πολίτες δεν λογοδοτεί στην κυβέρνηση , ούτε στη Βουλή για να μην υπόκειται σε πιέσεις. Η ρύθμιση αυτή θέτει όμως το ερώτημα, ποιος ελέγχει τους ελεγκτές. Οι απαντήσεις που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα είναι ποικίλες χωρίς μία σαφή κεντρική κατεύθυνση. Αιτία η προσπάθεια των κυβερνήσεων, των βουλευτών και των κομμάτων να περιορίσουν την αστυνομία των Αρχών. Η ασάφεια αυτή επιτρέπει παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, όπως στην περίπτωση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και αδιαφάνεια στη λειτουργία των Αρχών, όπως στην περίπτωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού.»
Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση είδε τις Ανεξάρτητες Αρχές ως «κακό μπελά» στην προσπάθειά της να επανιδρύσει το κράτος, δηλαδή να επιβάλει την πλήρη κυριαρχία της. Αυτό το έκανε ήδη ως αντιπολίτευση με «μελέτες» των δικών της εκπροσώπων στο ΕΣΡ κατά της ΕΡΤ και το γενίκευσε όταν η ΝΔ πήρε την εξουσία. Ο κ. Παυλόπουλος προσπάθησε και προσπαθεί να περιορίσει ή να ξεπεράσει τις αρμοδιότητες του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις , ενώ οδήγησε και τον κ. Δαφέρμο της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στην έξοδο. Τώρα ο κ. Μεϊμαράκης μαζί με τον κ. Πολύδωρα πήραντην πρωτοβουλία στα χέρια τους δημιουργώντας θέμα με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων,αφ΄ενόςστη δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων είναι ύποπτοι ως φυγόστρατοι και αφ΄ ετέρου στο θέμα της τοποθέτησης και χρήσης καμερών σε δημόσιους χώρους. Ο κ. Μεϊμαράκης μάλιστα, που παίζει ρόλο «πολιορκητικού κριού» δεν έχασε την ευκαιρία ναρίξει και μία βολή κατά του ΑΣΕΠ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές μπορεί να κάνουν και λάθη στις εκτιμήσεις και αποφάσεις τους. Αλλωστε ο θεσμός είναι πολύ νέος ακόμη στην Ελλάδα και χρειάζεται και άλλη πίστωση χρόνου, αλλά και ενίσχυση και σεβασμό από πολίτες και πολιτικούς. Αλλωστε και τα δύο θέματα, αυτό της δημοσιοποίησης των ονομάτων, όσο και το άλλο με τι κάμερες, είναι πολύ λεπτά, περιέχουν τον κίνδυνο μαζί με τα «ξερά» να καούν και «χλωρά» και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται με λαϊκισμό.
Δυστυχώς, οι κυβερνητικές βολές κατά των Ανεξάρτητων Αρχών βρίσκουν χειροκροτητές και ανάμεσα σε δημοσιογράφους, που υποτίθεται ότι η δουλειά τους δεν είναι μόνον η πληροφόρηση , αλλά και ο συνεχής έλεγχος της εξουσίας. Αυτό βέβαια αυξάνει σημαντικά την πίεση κατά των Ανεξάρτητων Αρχών, αν και σε πρώτη φάση η κυβέρνηση μάλλον δεν θα τολμήσει να τις καταργήσει, καθώς υπάρχουν και στελέχη της που σκέπτονται πιο λογικά. Απλά θέλει να τις υποδουλώσει. Αν το κατορθώσει, αυτό θα αποβεί σε βάρος όλων μας, ανεξάρτητα με την πολιτική μας τοποθέτηση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν και μόνον η αγάπη μένει
Αγγελος Στάγκος