Η τύχη του από δω και πέρα και ο λόγος για τον οποίον τσακώθηκε με τον κ. Κοντομηνά και έφυγε από τον ALPHA καίει τον κοσμάκη και γι αυτό μιλάνε στις παρέες. Και επειδή καμιά καρδιά δεν αντέχει το θέαμα μίας μικρής οθόνης δίχως να την κοσμεί ο εκλεκτός συνάδελφος, κυκλοφόρησαν και σενάρια, που άλλα τον θέλουν στην πολιτική, άλλα στην ΕΡΤ και άλλα κάνουν συνδυασμό και των δύο.
Δεν λέω, ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι σίγουρα δημόσιο πρόσωπο και δεν κρίνω την δουλειά του, ούτε και την παρουσία του στην τηλεόραση. Εκείνο που γίνεται όμως σαφές με αφορμή την αποχώρησή του από τον ALPHA είναι ο φοβερός και τρομερός ρόλος που παίζει πλέον η τηλεόραση στην καθημερινότητα του έλληνα, στη διαμόρφωση του εθνικού χαρακτήρα, στην αλλοτρίωση της δημόσιας ζωής , στην καθιέρωση νέων συνηθειών στη ζωή μας, στην αναβάθμιση του ρόλου του καναπέ. Πριν μερικές μόλις μέρες ασχολήθηκε με τα ΜΜΕ στην ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης και είπε αρκετές αλήθειες για τη λειτουργία τους στην Ελλάδα. Αλήθειες, που οι περισσότεροι πολιτικοί δεν τολμούν να ξεστομίσουν και οι δημοσιογράφοι να γράψουν.
Είπε λοιπόν ο κ. Σημίτης ότι «Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι στη σύγχρονη δημοκρατία τα ΜΜΕ έχουν αποκτήσει ρόλο που δεν προβλέπεται από το πολίτευμα. Ο τύπος ασκεί το δικαίωμα ελέγχου και επιτήρησης που ανήκει στην κοινωνία. Κατά το θεωρητικό σχήμα δεν επιβάλλει πολιτικές, δεν προωθεί ειδικά συμφέροντα, δεν ασκεί τη δύναμή του σε τρόποώστε να υπαγορεύει στην κυβέρνηση τις αποφάσεις της. Τα ΜΜΕ και ιδίως τα τηλεοπτικά μέσα αποτελούν όμως πια μία παράλληλη προς την κυβέρνηση εξουσία. Επηρεάζουν την πολιτική και οικονομική πορεία της χώρας. Ο ελεγκτής έχει γίνει συνδιαχειριστής της εξουσίας. Ο έλεγχός του είναι γι αυτό πλημμελής και εξαιρεί της επιτήρησης που ασκεί ό,τι αφορά τον ίδιο».
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνεί με αυτή την διαπίστωση. Ειδικά στην Ελλάδα, με το μοναδικό στον κόσμο μοντέλο των «ειδήσεων»-σχολίων δια της μεθόδου των τηλεπαραθύρων, η τηλεόραση τείνει να υποκαταστήσει όλες σχεδόν τις ξεχωριστές εξουσίες που συνθέτουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Η τηλεόραση στηνΕλλάδα παίζει ρόλο Εκτελεστικής, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας με τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων και την ανοχή ή στήριξη των πολιτών που αδυνατούν να καταλάβουν τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτό το γεγονός. Ο κ. Σημίτης επισημαίνει ότι παρ΄ όλες τις προσπάθειες να περιοριστεί «η κοινωνική εξουσία» των ΜΜΕ, «είναι πια γεγονός ότι η λειτουργία της πολιτικής ζωής καθορίζεται από έναν παράγοντα τα όρια δράσης του οποίου είναι δύσκολο να προσδιοριστούν και παραμένουν ασαφή». Συνεχίζει τονίζοντας ότι «Η εξουσία περιορίζεται από εξουσία. Ορια δράσης καθορίζονται από τις πολιτικές δυνάμεις με διαμάχες. Η «κρίση της δημοκρατίας» στην προκειμένη περίπτωση είναι αποτέλεσμα του ότι η θέληση των πολιτικών δυνάμεων για εξισορρόπηση της εξουσίας των ΜΜΕ είναι ασθενής. Τα κόμματα στην επιδίωξή τους να τα αξιοποιήσουν για τους στόχους τους, ταυτίζονται με αυτά.»
Πολλοί ίσως αναρωτηθούν αν υπάρχει τρόπος διαφυγής από τα «νύχια» της τηλεόρασης, όπως τουλάχιστον λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα στον ενημερωτικό κυρίως τομέα. Γιατί στον ψυχαγωγικό δεν είναι χειρότερη από τις τηλεοράσεις πολλών χωρών, αλλά στην ενημέρωση είναι απερίγραπτη. Και εκεί βρίσκεται το «κλειδί». Αν τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών σταθμών δεν παύσουν να αποτελούν μείγμα realityshow show business επαρχιακού θιάσου, η τηλεόραση δεν θα αφήσει να ανθίσει τίποτα στη χώρα μας. Θα τα καταστρέφει όλα σαν ραδιενέργεια. Το ερώτημα είναι αν το πολιτικό σύστημα καταλαβαίνει που βρίσκεται και που πάει το πράγμα για να ορθώσει το ανάστημά του. Προς το παρόν πάντως έχει γίνει όμηρος της τηλεόρασης, αλλά και του ραδιοφώνου σε ένα βαθμό
Για όσους πάντως ανησυχούν για το η ζωή μας χωρίς Νίκο Χατζηνικολάου, τους διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να γίνει ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Για τους άλλους που ανησυχούν για το μέλλον του Νίκου Χατζηνικολάου, τους διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να χαθεί.
Αγγελος Στάγκος