Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως, το γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση έχει το πάνω χέρι και μπορεί να πει κανείς ότι κυριαρχεί. Είναι σαφές ότι προγραμματίζει από τώρα τις κινήσεις της και προετοιμάζεται εν όψει εκλογών, που θα κρίνει πότε θα τις κάνει. Από την άλλη πλευράτο ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει, δεν λειτουργεί συγκροτημένα, σύρεται σε ανούσια θέματα, αδυνατεί να περάσει το μήνυμά του, τα στελέχη του συμπεριφέρονται ως πασάδες που ο καθένας έχει το δικό του βιλαέτι και ενδιαφέρονται μόνο για την προβολή τους και όχι για να επικοινωνήσουν στον κόσμο κάποιες συλλογικές θέσεις.
Στην πραγματικότητα, το ΠΑΣΟΚ δείχνει να απουσιάζει και να μην έχει επαφή με τον κόσμο. Εχει περιορισθεί στην άμυνα και όταν βγαίνουν στα τηλεοπτικά «παράθυρα», οι βουλευτές του αναλώνονται στην απόκρουση επιθέσεων από τους κυβερνητικούς συνομιλητές τους, δέχονται αδιαμαρτύρητα τους συμψηφισμούς που επιχειρούν πολλοί από τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς «οικοδεσπότες» και παρασύρονται πάρα πολύ εύκολα σε θέματα παράταιρα. Αντί να μιλούν για την παιδεία, μιλούν για το άρθρο 16, ή για το πανεπιστημιακό άσυλο, αντί να μιλούν για την κατάσταση στα σώματα ασφαλείας και την τρομοκρατία σαν φαινόμενο, μιλούν για τις κάμερες, αντί να αναφέρονται στα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας σήμερα, προσπαθούν να είναι ευχάριστοι σε όλους τους έλληνες.
Σε μεγάλο βαθμό, όλα αυτά ξεκινούν από τις αδυναμίες που παρατηρούνται σε κεντρικό επίπεδο. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει παρουσιάσει ακόμη ξεκάθαρες θέσεις σε πολλά ζητήματα, με σημαντικότερο εκείνο της παιδείας -όχι για το άρθρο 16, αλλά για την ποιότητα της σημερινής ελληνικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες-, αποφεύγει να δυσαρεστήσει οργανωμένες ομάδες ψηφοφόρων και κινδυνεύει άμεσα να χαρακτηρισθεί σαν κόμμα της συντήρησης. Δεν έχει σημασία ότι η κυβέρνηση μιλάει συνεχώς για μεταρρυθμίσεις, ενώ δεν προχωρεί σε καμία. Σημασία έχει τι περνάει στον κόσμο και αυτή τη στιγμή ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι το κόμμα των απαραίτητων αλλαγών είναι η Νέα Δημοκρατία.
Υποτίθεται ότι κάθε μέρα συνέρχεται στο ΠΑΣΟΚ ένα στενό επιτελείο και αποφασίζει σε ποια θέματα θα δοθεί έμφαση και ποια θα είναι η γραμμή. Αν γίνεται αυτό, πάντως δεν φαίνεται. Οι βουλευτές, ούτε οι βουβοί, ούτε οι λαλίστατοι, δεν αναπαράγουν και δεν προωθούν τις κομματικές θέσεις. Η σιωπούν, ή λένε τα δικά τους, δημιουργώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για κόμμα-Βαβέλ. Παράλληλα, είναι απαραίτητο για το ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει τον πολυσυλλεκτισμό που ισοδυναμεί με συντηρητισμό και να πάρει κάποιες θέσεις, που θα το εμφανίσουν στην κοινωνία ως μεταρρυθμιστικό κόμμα. Αρα χρειάζεται κάποιες υπερβάσεις.
Το κακό για το ΠΑΣΟΚ είναι ότι συμπεριφέρεται σαν κουρασμένο κόμμα, χωρίς αντανακλαστικά, δίχως επαφή με το σύγχρονο γίγνεσθαι, με παλινδρομήσεις στις θέσεις του, χωρίς προωθητικές δυνάμεις και δίχως συγκρότηση. Υπάρχουν στελέχη που ήδη σκέπτονται το αύριο και εργάζονται γι αυτό σε ατομικό επίπεδο, είτε προσπαθώντας να βρουν ερείσματα που θα βοηθήσουν τις αρχηγικές βλέψεις τους, είτε φτιάχνοντας συμμαχίες, ακόμη και εκτός ΠΑΣΟΚ. Αγνωστο αν τα γνωρίζει αυτά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα είναι τι κάνει και αν μπορεί να κάνει κάτι. Οι εκλογές θα δείξουν !
Αγγελος Στάγκος