Αυτό λοιπόν είναι ένα «κρατούμενο» που προέκυψε από την αντιπαράθεση στη Βουλή. Η κυβέρνηση ίσως να επιθυμεί να επιλέξει τον χρόνο των εκλογών όσο το δυνατόν πλησιέστερα στη λήξη της θητείας της, για να κουράσει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που αποφάσισενα λειτουργεί με «το όπλο παρά πόδα» στο εξής. Ωστόσο, δεν είναι πλέον σίγουρο ότι θα τα καταφέρει. Από τώρα και μπρος, θα επικρατεί ένταση, έως και πόλωση στην πολιτική σκηνή και η παράταση της προεκλογικής περιόδου δεν θα είναι προς το συμφέρον της χώρας. Επιπλέον, όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει να τελειώνει με όλες τις εκκρεμότητες ως τις αρχές του καλοκαιριού, οπότε μετά δεν θα μπορεί να υποστηρίζει ότι παράγει έργο.
Αυτό ακριβώς είναι ήδη ένα λεπτό σημείο. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να βασίζεται πια στην ημισυναίνεση του ΠΑΣΟΚ, η στα αργά αντανακλαστικά του για να το σέρνει με την άνεσή της. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν και θα σκληρύνουν, γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει την αίσθηση ότι η τύχη του εξαρτάται από την σκληρή αντιπολίτευση που θα ασκεί. Οι επιτελείς και η ηγεσία του επιλέγουν την σκληρή αντιπολίτευση για να συσπειρώσουν τους οπαδούς και όλους όσους είναι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση. Με αυτή την έννοια, η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να αρκείται πια σε μεταρρυθμίσεις στα λόγια. Θα πρέπει να πείσει ότι τις εννοεί και αυτό θα κάνει στο θέμα της Παιδείας. Στα άλλα όμως;
Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει δυο κινδύνους. Ο πρώτος κίνδυνος είναι να περιπέσει και πάλι σε παραλυσία και να χάσει την κάποια ορμή που απέκτησε με την κίνηση της πρότασης μορφής. Θα είναι αρκετά δύσκολο να διατηρηθεί σε κατάσταση ετοιμότητας για πολλούς μήνες, αν ο κ. Καραμανλής κατορθώσει να φθάσει στο τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης. Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να περιπέσουν ο κ. Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ σε λαϊκισμούς. Στην προσπάθειά του να ασκήσει πιο σκληρή αντιπολίτευση, να υιοθετήσουν λαϊκίστικες τακτικές, πρακτικέςκαι καταγγελίες, όπως ακριβώς επιθυμούν οι λεγόμενοι «παλαιοπασόκοι» και οι εκφραστές τους μέσα στο κόμμα. Αυτό θα ήταν μία καταστροφή, γιατί θα έχανε το ΠΑΣΟΚ κάθε ελπίδα για να επανέλθει στον μεσαίο χώρο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της συζήτησης στη Βουλή ήταν ότι για πρώτη φορά ο κ. Γ. Παπανδρέου έστρεψε τα πυρά του και εναντίον του ΚΚΕ. Συστηματικά, εδώ και χρόνια, το ΚΚΕ βάλλει κατά του ΠΑΣΟΚ, είτεαυτό ήταν στην κυβέρνηση, είτε ήταν στην αντιπολίτευση. Το ταύτιζε και το ταυτίζει με τη Νέα Δημοκρατία, με προφανή στόχο να το φθείρει και να έχει οφέλη το ίδιο. Στο βάθος της στρατηγικής του είναι η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ ώστε το ΚΚΕ να ηγεμονεύσει και πάλι στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς. Οι συστηματικές επιθέσεις του ΚΚΕ παρέμεναν αναπάντητες από το ΠΑΣΟΚ για ανεξήγητους λόγους μέχρι χθες που ο κ. Γ. Παπανδρέου απεκάλεσε ουσιαστικά το ΚΚΕ «δεκανίκι» της Ν.Δ. Επομένως, πρέπει να αναμένεται όξυνση και σ΄ αυτό το μέτωπο και μπορούμε να μιλάμε πια για «διμέτωπο αγώνα» του ΠΑΣΟΚ.
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι αλλάζει άμεσα και ο συσχετισμός των δυνάμεων στο εκλογικό σώμα ή στη Βουλή. Αυτό θα φανεί στις εκλογές. Εκείνο που αλλάζει προς το παρόν είναι το κλίμα. Προς το καλό ή προς το κακό, θα δείξει
Αγγελος Στάγκος