ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Aλλο τα οράματα περί αστυνομικού κράτος, άλλο η πραγματικότητα της βίας

18:30 - 09 Φεβ 2007 | Από θέσεως...
Για κάποιος λόγους που δύσκολα μπορούν να εξηγηθούν κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης, κάποιοι διαδηλωτές, κάποιοι δημοσιογράφοι, κάποιες εφημερίδες και κάποια τηλεοπτικά κανάλια, βλέπουν συνεχώς προκλήσεις της αστυνομίας και αναβίωση του αστυνομικού κράτους. Τα βλέπουν εκείνοι ως οράματα και προσπαθούν να πείσουν εμάς τους υπόλοιπους ότι αυτή είναι η ζωντανή πραγματικότητα, όταν οι εικόνες και η καθημερινή εμπειρία τους διαψεύδουν καθημερινά. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τη σημερινή κυβέρνηση, όπως ότι διεκδικεί δάφνες ως η πλέον ανίκανηίσως των δημοκρατικών κυβερνήσεων των τελευταίων πενήντα ετών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθείγια αυταρχισμό ή ότι προσπαθεί να εγκαθιδρύσει αστυνομικό κράτος. Γι αυτό και οι κορώνες περί του αντιθέτου δεν πείθουν. Αντίθετα, αυτοί που τις εκτοξεύουν δημιουργούν εντυπώσεις αναξιοπιστίας για τον εαυτό τους και αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από την κοινή γνώμη.

Αυτό που διαπιστώνουν οι πολίτες είναι ότιυπάρχουν ομάδες που δεν επιτρέπουν την λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ για λόγους πολύ συγκεχυμένους και ότι αυτοί οι ίδιοι κάνουν την ζωή δύσκολη σε όλους τους υπόλοιπους στις μεγάλες πόλεις, καθώς διαδηλώνουν κάθε Πέμπτη τουλάχιστον, μπορεί και συχνότερα. Οι πολίτες διαπιστώνουν επίσης ότι κάποια από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ανήκουν στην Αριστερά,στηρίζουν πολιτικά αυτές τις ομάδες, ενώ κάποια άλλα προσπαθούν να ακροβατήσουν, αν καιέχουν την δυνατότητα να συμπαραταχθούν ανοιχτάμε τις μεγάλες ομάδες των πανεπιστημιακών (τους χίλιους κλπ.) που έχουν λογικές απόψεις , θέλουν πανεπιστήμια που να λειτουργούν και εκφράζουν, είτε το ξέρουν, είτε όχι, τις κοινωνικές δυνάμεις της μετριοπάθειας και της προόδου. Τον λεγόμενο μεσαίο χώρο δηλαδή που τάσσεται με την πολιτική δύναμη που θεωρεί ότι προωθεί τον εκσυγχρονισμό.

Ταυτόχρονα, οι πολίτες διαπιστώνουν ότι υπάρχουν άλλες ομάδες που με κάθε ευκαιρία προκαλούν αναταραχή και καταφεύγουν σε βανδαλισμούς, χωρίς να φοβούνται να συγκρουσθούν με την αστυνομία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, αν όχι όλες, επιδιώκουν την σύγκρουση και επιτίθενται εναντίον των αστυνομικών, που προσπαθούν να αμυνθούν. Αυτές οι ομάδες, μπορεί να μην είναι ακριβώς οι ίδιες, αλλά λειτουργούν οπωσδήποτε σαν συγκοινωνούντα δοχεία και προκαλούν επεισόδια, καταστροφές και θύματα σε γήπεδα, πανεπιστήμια, δρόμους , τράπεζες και όπου αλλού μπορούν. Το σύνθημά τους είναι «ερήμωση, δήωση, καταστροφή» στο όνομα ενός νεφελώδους αγώνα κατά της εξουσίας. Γενικά και αόριστα, αλλά και προς ίδιον όφελος, αν κρίνουμε από τις λεηλασίες που πολλές φορές συνοδεύουν τις καταστροφές.

Τέλος, οι πολίτες διαπιστώνουν ότι η ελληνική αστυνομία είναι βασικά ανίκανη, εξόχως διεφθαρμένη και επιπλέον και…δαρμένη. Με τα δεδομένα αυτά, αν και δεν ακούγεται, βαθιά μέσα τους κερδίζει έδαφος η άποψη ότι η χώρα χρειάζεται «νόμο και τάξη». Αυτό βέβαια δεν θα εκφρασθεί με ακραία μορφή ευτυχώς, αλλά θα επηρεάσει την ψήφο τους και πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερα υπ όψιν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ειδικά από εκείνα που στοχεύουν στην άνοδο στην εξουσία και δεν θέλουν να παρασύρονται από λαϊκισμούς.

Αγγελος Στάγκος

 

 

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.