Αυτά είναι τα στοιχεία και από εκεί και πέρα αρχίζει η ανάλυσή τους γιατί δεν περιλαμβάνουν μόνον εκτιμήσεις για δαπάνες σεβρεφονηπιακούς σταθμούς, ιδιωτικά σχολεία, ιδιαίτερα μαθήματα και φροντιστήρια, αλλά και εκτιμήσεις για το κόστοςπου δημιουργεί η συντήρηση ενός φοιτητή μακριά από το σπίτι του. Ωστόσο, το τελευταίο κόστος, ή μέρος αυτού, το αντιμετωπίζουν και οι οικογένειες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής που συντηρούν φοιτητή μακριά από το σπίτι του. Δεν είναι δηλαδή, αποκλειστικά ελληνικό…προνόμιο.

Για τις υπόλοιπες επιβαρύνσεις όμως των νοικοκυριών, η ευθύνη του ελληνικού κράτους είναι μεγάλη. Είναι μεγάλη γιατί δεν έχει εξασφαλίσει δημοτικούς ή δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς υψηλού για όλα τα παιδιά, γιατί το ίδιο συμβαίνει με τα δημοτικά σχολεία, γιατί η κατάσταση χειροτερεύει στα δημόσια γυμνάσια και γίνεται σχεδόν ανυπόφορη στα λύκεια, γιατί τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ απέχουν παρασάγγες από αυτό που ονομάζουμε πανεπιστημιακή μόρφωση και γιατί όχι μόνον ανέχεται, αλλά και ενθαρρύνει την λειτουργία συστήματος παραπαιδείας.

Με λίγα λόγια, το ελληνικό κράτος δεν επιτελεί μία βασική αποστολή του που είναι παροχή δωρεάν παιδείας υψηλού επιπέδου, ώστε να δικαιολογείταικαι η είσπραξη φόρων από τους πολίτες!

Στη στοιχειώδη εκπαίδευση, η κατάσταση είναι ακόμη σχετικά ανεκτή. Τα πολύ μεγάλα προβλήματα ξεκινούν από την μέση παιδεία, όπου πάρα πολλά γυμνάσια και ακόμη περισσότερα λύκεια υπολειτουργούν ουσιαστικά, καθώς δεν υπάρχει ίχνος πειθαρχίας από πλευράς παιδιών και οι περισσότεροι καθηγητές είτε αδιαφορούν , είτε είναι ανίκανοι, είτε και τα δύο. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά παιδιά να καταφεύγουν σε ιδιωτικά σχολεία –το φαινόμενο ξεκινάει από το δημοτικό βέβαια- , ενώ τότε αρχίζει και η ανθοφορία της παραπαιδείας, με τα ιδιαίτερα μαθήματα και τα φροντιστήρια. Ειδικά όμως τα φροντιστήρια των ξένων γλωσσών αρχίζουν από πολύ νωρίτερα.

Όπως έχουμε ξαναπεί, στην Ελλάδα δεν έχουμε σύστημα παιδείας, αλλάπαραπαιδείας και σ΄ αυτήν «τα ακουμπάνε» οι αναξιοπαθούντες έλληνες γονείς. Εξαιτίας κυρίως της ανεπάρκειας του επίσημου συστήματος παιδείας και σε μικρότερο βαθμό λόγω της υστερίας που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, το σύστημα παραπαιδείας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι αν μία κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση και το σθένος να εξαλείψει το σύστημα παραπαιδείας, θα δημιουργήσει αυτομάτως κοινωνικό πρόβλημα, αφού αρκετές δεκάδες χιλιάδες ελλήνων τρώνε ψωμί, έως και παντεσπάνι από αυτό. Αρα, με τέτοιο κοινωνικό και κομματικό κόστος, πολύ δύσκολα και πολύ αργά θα βελτιωθεί το σύστημα παιδείας. Περαστικά μας…

Αγγελος Στάγκος
[email protected]