Για τους ελάχιστους που δεν το γνωρίζουν, το βασικό πρόγραμμα των νυχτερινών κέντρων στην τρελή Ελλάδα ξεκινάει κατά τη μία το πρωί και οι θαμώνες φθάνουν στο τσακίρ κέφι γύρω στις τρεις με τέσσερις. Στο συγκεκριμένο που πήγε η παρέα το πρόγραμμα είχε την μορφή show, δηλαδή επρόκειτο βασικά για μία παράσταση, γι αυτό προφανώς ξεκίνησε πιο νωρίς, στις 12 παρά τέταρτο. Και για να πούμε την αλήθεια, ήταν καλό και ευπρεπές πρόγραμμα, με τις δύο βασικές και πασίγνωστες τραγουδίστριες να το σηκώνουν στην πλάτη τους. Από εκεί και πέρα όμως, τους το έβγαλαν ξυνό των ανθρώπων, όπως προφανώς οι επιχειρηματίες της νύχτας το βγάζουν ξυνό κάθε νύχτα σε όλους τους θαμώνες. ΄Όπως και πολλές άλλες εκδηλώσεις , η νυχτερινή διασκέδαση στη χώρα μας είναι μία ακόμη περιπέτεια για όσους την τολμούν, που δεν είναι και λίγοι. Αρχίζει τα άγρια μεσάνυχτα, ή τις πρώτες πρωϊνές ώρες και έχει την δική της ομορφιά και συναρπαστικότητα. «Η παρέα» όμως δεν διέθετε στους κόλπους της κανένα Ιντιάνα Τζόουνς και δεν εκτίμησε καθόλου τα όσα υπέστη. Κυρίως ενοχλήθηκε από την ταπείνωση που ένοιωσε εξαιτίας της μεταχείρισης από τον επιχειρηματία της νύχτας και όλο το σύστημα. Ταπείνωση που ξεκίνησε με την είσοδο στο κέντρο, όπου αποκαλύφθηκε ότι αντί για τραπέζι για οκτώ άτομα που είχε κλειστεί στο όνομα ενός από τα μέλη της. Όταν δε μιλάμε για τραπέζι εννοούμε τα ειδικής κατασκευής που παραγγέλλουν τα νυχτερινά κέντρα για να στριμώξουν τους ευτυχισμένους πελάτες-πρόβατα. Πρόκειται για τραπέζια που το πλάτος τους κυμαίνεται μεταξύ 50-65 εκατοστών και το μήκος τους χωράει ένθεν και ένθεν τρεις καρέκλες για παιδικά οπίσθια και αυτές κολλημένες η μία με την άλλη. Φυσικά το διπλανό τραπέζι απέχει περί τα 20-25 εκατοστά , με αποτέλεσμα με την παραμικρή κίνηση να μπλέκονται γλουτοί και να πέφτει άθελα χέρι μέχρι παρεξηγήσεως. Με αυτούς που είναι πλάτη με πλάτη τα πράγματα είναι λίγο πιο άγρια. Η κάθε κίνηση χεριών καταλήγει σε αγκωνιές, σφαλιάρες, ως και λαβές στο λαιμό, καθώς όλοι αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν λίγο ζωτικό χώρο. Όλα τα ζώα εξάλλου, ακόμη και οι πελάτες των νυχτερινών κέντρων στην Ελλάδα, έχουν ανάγκη από ζωτικό χώρο. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατον να χωρέσουν οκτώ σε τραπέζι των έξη, οπότε «η παρέα» διαμαρτυρήθηκε και τα γκαρσόνια κατάλαβαν το μάταιο για οποιαδήποτε προσπάθεια περισσότερου στριμώγματος. Δόθηκαν οι εντολές, τραπέζια πέταξαν πάνω από τα κεφάλια των άλλων στριμωγμένων πελατών-προβάτων και τελικά η παρέα τακτοποιήθηκε κάπως τέλος πάντων. Δηλαδή τα οκτώ μέλη της έκατσαν σε μία καρέκλα, μπροστά σε ένα στενό τραπέζι, με τα χέρια κολλημένα στο σώμα, χωρίς να στρίβουν και πολύ το κεφάλι, εκτός και αν ήθελαν να φιλήσουν τον διπλανό τους και, προ παντός, δίχως να παίρνουν βαθιές αναπνοές και διεκδικήσουν παραπάνω χώρο. Μετά ήλθε η ώρα της παραγγελίας και «η παρέα» παρήγγειλε τα καθιερωμένα. Ποτά, ξηρούς καρπούς, αγγουράκια και καροτάκια, πιάτο τυριών με κριτσίνια. Ο,τι διέθετε το μαγαζί, με λίγα λόγια. Δηλαδή ξηρούς καρπούς χειρίστης ποιότητας, αγγουράκια και καροτάκια μαραμένα και τυριά που θύμιζαν λάστιχο. Για τα ποτά, κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά, ήταν πάντως σφραγισμένα… Κάποια στιγμή έγινε και διάλειμμα και τότε αποκαλύφθηκε μία νέα πτυχή της νυχτερινής διασκέδασης στην Αθήνα. Οι τουαλέτες είναι ελάχιστες για το πλήθη που στοιβάζονται στα νυκτερινά κέντρα. Ειδικά δε στο γυναικείο τμήμα, η ουρά που σχηματίζεται θυμίζει ταμείο τράπεζας την πρώτη του μήνα, όταν τρέχουν οι συνταξιούχοι να εισπράξουν τη σύνταξη. Είναι βέβαιο ότι κάποιες από τις κυρίες που περίμεναν έχασαν μεγάλο μέρος του δεύτερου μέρους του προγράμματος, αφού η φύση επέβαλε την αναμονή. Αφήστε μετά την οδύσσεια για να φτάσουν στο τραπέζι τους. Με το καλό ήλθε και η στιγμή του λογαριασμού. ΄Ηταν 520 ευρώ, που σημαίνει 65 ευρώ το άτομο και μαζί με τα πουρμπουάρ 70. Το θέμα ωστόσο δεν είναι το ποσό, γιατί την επιλογή να πάει στο νυχτερινό κέντρο την κάνει ο πελάτης. Το θέμα είναι ότι τον λογαριασμό τον λένε στο μιλητό και στο αυτί και δεν βλέπει ποτέ απόδειξη. Αρα, αν ήταν μέσα στο νυχτερινό κέντρο 800-1000 άτομα, γιατί