Κάπως έτσι διαγράφεται η κατάσταση σήμερα, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα διατηρηθεί με αυτή τη μορφή ως τις εκλογές. Τις εκλογές που όλα δείχνουν ότι θα γίνουν τέλη Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου, αλλά δεν αποκλείεται να πάρουν και νέα αναβολή, αν οι δημοσκοπήσεις εκείνη την εποχή δεν είναι τόσο ευνοϊκές για την κυβέρνηση. Οσο πλησιάζουμε πάντως στον χρονικό στόχο που φαίνεται ότι έχει θέσει η κυβέρνηση, τόσο θα εντείνεται η πόλωση και τόσο θα αυξάνονται πιθανώς οι επιπτώσεις από τις στρατηγικές που ακολουθούν τα κόμματα, κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας. Η κυβέρνηση θα αυξάνει τις παροχές καιθα προσπαθεί να ξαναβάλει το ΠΑΣΟΚ σε θέση άμυνας λόγω της κυβερνητικής του ιστορίας, το δε ΠΑΣΟΚ θα προσπαθεί όλο και περισσότερο να αποδείξει ότι η κυβέρνηση είναι και ανίκανη και διεφθαρμένη.
Με αυτή την έννοια, δεν ξέρουμε σήμερα ποια θα είναι η εικόνα των κομμάτων σε τρεις ή τέσσερις μήνες και ακόμη περισσότερο δεν την ξέρουμε,αν οι εκλογές καθυστερήσουν περισσότερο. Οπότε δεν ξέρουμε ποια θα είναι η διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και δεν γνωρίζουμε ακόμη αν ο Συνασπισμός και ο ΛΑ.Ο.Σ. θα ξεπερνούν το 3% εκείνη την εποχή για να διεκδικήσουν έδρες στη Βουλή. Ωστόσο, με τα σημερινά δεδομένα μπορούμε να κάνουμε κάποιες υποθέσεις με βασικότερη εκείνη που λέει ότι κανένα κόμμα δεν θα έχει αυτοδυναμία.
Πράγματι, αν κανένα κόμμα δεν ξεπεράσει το 42%, αν η διαφορά τους είναι πολύ μικρή, όπως παρουσιάζεται σήμερα και αν μπουν πέντε κόμματα στη Βουλή, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και τότε ανακύπτει το ερώτημα αν το πρώτο κόμμα θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με ένα από τα μικρά κόμματα. Στην περίπτωση δηλαδή που πρώτο κόμμα θα είναι η Ν.Δ. , με λιγότερες όμως από 150 έδρες, αν θα μπορεί να συνεργαστεί με το ΛΑ.Ο.Σ και στην περίπτωση που πρώτο κόμμα είναι το ΠΑΣΟΚ, αν θα υπάρξουν περιθώρια συνεργασίας με τον Συνασπισμό. Γιατί αυτάείναι τα πιθανότερα ενδεχόμενα. Φυσικά, υπάρχει και το ΚΚΕ, που διατηρεί ουσιαστικά πολύ καλές σχέσεις με την σημερινή κυβέρνηση, αλλά δύσκολα θα επαναλάβει το λάθος του 1989 και το ίδιο ισχύει και για τη Ν.Δ.Κυβέρνηση Ν.Δ Συνασπισμού δεν είναι επίσης πιθανή, καθώς έχει δημιουργηθεί ένα χάσμα αντίθεσης στις σχέσεις τους.
Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συνεργασθεί ποτέ με τον ΛΑ.Ο.Σ. και ήδη τα στελέχη του αποκλείουν τέτοιο ενδεχόμενο στις δηλώσεις τους εδώ και εκεί. Λογικά θα πρέπει να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ, αφού οι σχέσεις των δύο κομμάτων πάνε από το κακό στο χειρότερο. Το ΚΚΕ επιτίθεται κατά του ΠΑΣΟΚ με κάθε ευκαιρία και καθημερινά και το ταυτίζει με τη Ν.Δ. στη γνωστή γραμμή του «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» και του «πέντε τα κόμματα, δύο οι πολιτικές».
Αυτές είναι οι προοπτικές συνεργασίες των δύο μεγάλων κομμάτων με κάποιο από τα μικρότερα, αλλά υπάρχει, θεωρητικά τουλάχιστον, το ενδεχόμενο κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού», που σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Τέτοια κυβέρνηση κυβερνά σήμερα την Γερμανία και τέτοια κυβέρνηση είχαν στο παρελθόν διάφορες χώρες στην Ευρώπη. Η Γερμανία είχε ξανακάνει το πείραμα και πριν χρόνια ανάλογο πείραμα είχε γίνει και στο Ισραήλ. Οπότε το ερώτημα είναι αν και κατά πόσον μπορούμε να το δούμε να συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Μακάρι, όλο και περισσότεροι νοήμονες πολίτες το εύχονται, αλλά είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Η ίδια η χώρα το χρειάζεται γιατί μεγάλα προβλήματα, όπως της Παιδείας, το Ασφαλιστικό, της Δημόσιας Διοίκησης, που προϋποθέτουν την ανάληψη σοβαρού πολιτικού-κομματικού κόστους, δεν μπορούν να επιλυθούν από μονοκομματικές κυβερνήσεις. Παρ΄ όλα αυτά, το κλίμα που επικρατεί δεν θα επιτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Η συμπεριφορά της Ν.Δόταν ήταν στην αντιπολίτευση, απέναντι στην κυβέρνηση του κ. Σημίτη, αλλά και μετά όταν ανέλαβε την εξουσία, απέναντι σε όλους όσους είχαν συνεργασθεί κατά κάποιο τρόπο με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δημιούργησε ένα κλίμα πολύ έντονης αντιπαράθεσης. Σ΄ αυτό ανταποκρίθηκε με τη σειρά του και το ΠΑΣΟΚ του κ. Γ. Παπανδρέου, μ