Σε συνθήκες λοιπόν καύσωνα, διαπιστώσαμε ότι οι μεν, δηλαδή οι κυβερνητικοί, προσπαθούσαν να πείσουν ότι παρά τις δυσκολίες, τα πάντα δουλεύουν ρολόϊ, ειδικά με τη ΔΕΗ, ότι αφού δεν υπάρχει μπλακ-άουτ, η κυβέρνηση βγήκε παλληκάρι και ότι οι θάνατοι, κυρίως ηλικιωμένων, από θερμοπληξία ήταν περιορισμένοι επειδή ο κρατικός μηχανισμός ήταν και είναι σε επιφυλακή. Στην αρχή πήγαν να εκμεταλλευθούν και το γεγονός ότι δεν ξέσπασαν πυρκαγιές, αλλά η πραγματικότητα τις τελευταίες ημέρες είναι πολύ διαφορετική, οπότε μαζεύτηκαν.
Όλα αυτά φυσικά είναι μπούρδες γιατί οι διακοπές του ρεύματος ήταν εκτεταμένες και πολλαπλές, η ΔΕΗ ανταποκρίθηκε στοιχειωδώς ,αλλά φάνηκαν και οι αδυναμίες του δικτύου της, ενώ ο περιορισμένος αριθμός θανάτων από θερμοπληξία, σε σύγκριση με τον μεγάλο καύσωνα, διάρκειας ενός μηνός και πάνω, του 1987, ή με τους θανάτους στη Ρουμανία, οφείλεται στα πολλά κλιματιστικά που έχουν οι έλληνες πλέον στα σπίτια τους και στους χώρους εργασίας. Τώρα ακόμη και τα τρόλλεϋ, ή και τα λεωφορεία διαθέτουν κλιματιστικά. Οσο για τις πυρκαγιές, ο κρατικός μηχανισμός δείχνει την αποτελεσματικότητά του όταν κατορθώνει να προλαμβάνει και να παρεμβαίνει άμεσα και να περιορίζει τις ζημιές. Στην πρόληψη δεν τα πολυκατάφεραν , ενώ στην καταστολή ακόμη κρίνονται
Πηγαίνοντας στους άλλους, δηλαδή στους δε, εκεί έχουμε άλλη ταραχή. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι των καναλιών, των ραδιοφώνων και οι λοιποί «ματσουκοφόροι» ξεχνούν ότι οι συνθήκες είναι πραγματικά ακραίες και ενθουσιάζονται όταν υπάρχουν προβλήματα, ακόμη και θάνατοι. Θεωρούν ότι η ΔΕΗ πρέπει να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα εν ριπή οφθαλμού, λες και αυτή είναι η συνήθεια στην Ελλάδα, θέλουν να υπάρχει ένα κλιματιστικό για τον καθένα και αποδίδουν στον κρατικό μηχανισμό τις ευθύνες γιατί πέθανε μία γιαγιά 103 χρονών. Το ίδιο κάνουν όταν πέφτουν χιόνια, απαιτώντας να υπάρχει ένα εκχιονιστικό έξω από το σπίτι του κάθε πολίτη.
Την εικόνα την συμπληρώνουν οι συνδικαλιστές που βρίσκουν την ευκαιρία να βάλλουν κατά των διοικήσεων και της όποιας κυβέρνησης, ζητώντας συνεχώς προσλήψεις και επενδύσεις από τη μία πλευρά. Από την άλλη πλευρά δεν παύουν να δοξάζουν μαζί με τους πολιτικούς- το ηρωϊκό προσωπικό επειδή κάνει τη δουλειά του με αντίξοες συνθήκες. Λες και καλοπληρώνονται όλοι αυτοί για να κάθονται και όταν οι περιστάσεις τους επιβάλουν να καταβάλουν μία μεγαλύτερη προσπάθεια, με το αζημίωτο, πρέπει να τους υμνούμε.
Τέλος, έχουμε και τους φοβερούς έλληνες, που τα θέλουν όλα τέλεια και άψογα, χωρίς οι ίδιοι να κάνουν καμία προσπάθεια, με αναμμένες όλες τις συσκευές και τα κλιματιστικά, με τα σκουπίδια παντού, με τις φωτιές από χωματερές να απειλούν τα σπίτια τους, αλλά αυτοί να περιμένουν τα αεροπλάνα να τις σβήσουν, αντί να βοηθήσουν και οι ίδιοι. Να φτάνουν στο σημείο να ζητούν τα ρέστα επειδή κάνει πολύ ζέστη, ή πολύ κρύο. Φανταστείτε να ζούσαν με την ίδια νοοτροπία σε άλλες περιοχές με πολύ πιο σκληρά κλίματα. Μόνο που έτσι πως πάει η υπόθεση του περιβάλλοντος, τα χειρότερα φτάνουν και εδώ.
Αγγελος Στάγκος