Ευθύνες που ξεκινούν από την πολιτική ηγεσία γιατί όφειλε να διατηρεί σε υψηλό επίπεδο όλες τις υπηρεσίες που ασχολούνται με το έργο της πρόληψης και κατάσβεσης πυρκαγιών, ως τους φυσικούς ηγέτες των συγκεκριμένων υπηρεσιών, ακόμη και τα χαμηλόβαθμα στελέχη τους. Είναι σαφές ότι η φωτιά ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη και αυτοί άρχισαν να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητά της την Πέμπτη το βράδυ. Όπως είναι επίσης βέβαιο ότι γνώριζαν πώς οι υψηλές θερμοκρασίες των ημερών δημιουργούσαν αυξημένους κινδύνους, ενώ από την άλλη πλευρά, δεν φυσούσαν ιδιαίτερα ισχυροί άνεμοι.
Τέλος πάντων, όλες αυτές τις επισημάνσεις και εκτιμήσεις τις έχουν κάνει δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι, ειδικοί και πολίτες, οπότε τίποτα το αξιοσημείωτο δεν έχουμε να προσφέρουμε. Εκείνο όμως που καταπλήσσει αρνητικά είναι οι αντιδράσεις των κυβερνητικών στελεχών, που χαρακτηρίζονται από αμηχανία, αντιφατικές δηλώσεις, προσπάθεια αποφυγής ανάληψης ευθυνών, καταφυγή σε συμψηφιστικές λογικές με τη βοήθεια ανόητων «λειτουργών» της επικοινωνίας - δημοσιογραφίας και απόπειρα δωροδοκίας εκείνων που επλήγησαν για να μην σκούζουν και ακούγονται!
Αυτή την μπερδεμένη τακτική ακολουθεί δυστυχώς η κυβέρνηση, χωρίς σχεδιασμό, αλλά με αποκλειστικό οδηγό το ένστικτο της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης. Το αισθανθήκαμεόταν ακούσαμε τις πρώτες ασυνάρτητες δηλώσεις του κ. Πολύδωρα, το αντιληφθήκαμε όταν ακούσαμε περί συσκέψεων στο Μέγαρο Μαξίμου τα χαράματα, το διαπιστώσαμε από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, το ακούσαμε στα σχόλια και από τις ακριτομύθιες άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων. Το λυπηρό συμπέρασμα είναι ότι όλοι αυτοί, μέσα στη μετριότητά τους, ενδιαφέρονται κυρίως , αν όχι αποκλειστικά,να μη φορτωθούν τις ευθύνες που αναμφισβήτητα υπάρχουν.
Πέρα όμως τις ευθύνες, κυριαρχεί το ερώτημα, «τι κάνουμε τώρα;». Όπως φαίνεται, μετά από τέτοια καταστροφή είναι αντικειμενικά λίγα τα πράγματα που μπορούν να γίνουν. Ένα είναι να εξασφαλισθεί ότι δεν θα οικοπεδοποιηθεί η περιοχή, αν και η εμπειρία λέει ότι σπάνια η ελληνική πολιτεία κατάφερε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων για να αποτρέψει την οικοπεδοποίηση και την τσιμεντοποίηση. Το δεύτερο είναι να ξεκινήσει με επιστημονικό τρόπο η όποια αναδάσωση. Το τρίτο είναι να αναδιαρθρωθούν ουσιαστικά όλες οι υπηρεσίες που ασχολούνται με την πρόληψη και την κατάσβεση πυρκαγιών, να υπαχθούν σε έναν ενιαίο φορέα και να στελεχωθούν αξιοκρατικά και όχι κομματικά. Το τέταρτο είναι να βελτιωθεί η υλικοτεχνική υποδομή, που ήδη υπάρχει σε αρκετά καλό βαθμό, καθώς στο πρόσφατο παρελθόν είχαν δαπανηθεί πολύ μεγάλα κονδύλια γιαυτό τον σκοπό.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω ισχύουν για το Πήλιο , την Αγιά και σε όλες τις άλλες περιοχές που έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Δυστυχώς, το παρελθόν και το παρόν δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για το άμεσο μέλλον!
Αγγελος Στάγκος