Είπε και μερικά ο πρωθυπουργός, περί αταλάντευτης προσήλωσης στην πολιτική των μεταρρυθμίσεων, αλλά αυτά ας τα αφήσουμε καλύτερα. Είναι σαφές όμως ότι πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τις νουθεσίες του στους υπουργούς να προσέχουν τον πολίτη και την καθημερινότητά του, γιατί όπως εμείς, έτσι και ο κ. Καραμανλήςαντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οχι ότι για όλα τα τυχαία γεγονότα φταίει η κυβέρνηση, αλλά εκείνη εισπράττει το κόστος, καθώς στο παρελθόν είχε καταφύγει σε μεγαλοστομίες και είχε χρησιμοποιήσει αντιπολιτευτικά ανάλογα συμβάντα. Από την άλλη πλευρά, σε κάποια από αυτά, όπως η φωτιά στην Πάρνηθα ή η αποκάλυψη περί αναβαθμολόγησης σε γραπτά, κατά τις εξετάσεις, δημιουργούν σαφέστατα και πολιτικές ευθύνες.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι πυροτεχνήματα περί προθέσεων να προταθεί ο κ. Παπαντωνίου ως Πρόεδρος του ΔΝΤ δεν σώζουν την παρτίδα. Μπορεί να δημιουργούν κάποια αμηχανία στο ΠΑΣΟΚ, όπως αμηχανία νοιώθουν και οι γάλλοι σοσιαλιστές από την εισβολή του κ. Σαρκοζί στις γραμμές τους, αλλά ο κόσμος θυμάται επίσης ότι ο κ. Παπαντωνίου ήταν στο παρελθόν στο στόχαστρο της Ν.Δ ως ο αρχιτέκτων της «τραβεστί οικονομίας» και ως ο δημιουργός της «φούσκας του Χρηματιστηρίου». Όχι ότι οι κατηγορίες ευσταθούσαν, αλλά ακόμη και αν δεν προταθεί τελικά για το ΔΝΤ ή αν περιληφθεί στις τάξεις των ευρωβουλευτών της Ν.Δ στις επόμενες ευρωεκλογές, οι εντυπώσεις της «κολοτούμπας» παραμένουν!
Επομένως η κυβέρνηση πρέπει να βρει και να δώσει πειστικές απαντήσεις στις απαιτήσεις των πολιτών για βελτίωση της καθημερινότητάς τους, καθώς και για βελτίωση των επιδόσεών της. Ούτε όμως το ένα, ούτε το άλλο είναι εύκολη υπόθεση. Η καθημερινότητα στην Ελλάδα δεν είναι μόνο έργο και ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό των νομαρχιών και των δήμων και κυρίως της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας, από τους απλούς πολίτες ως τους συνδικαλιστές.Οπότε βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει, όπως δεν είναι εύκολο να αλλάξει και η συμπεριφορά των τηλεοράσεων, των ραδιοφώνων και των εφημερίδων, που με τον γνωστό λαϊκισμό τους και το ύφος τους και την εσωστρέφειά τους ψάχνουν και δίνουν έμφαση στις πιο απίθανες λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, ή κάνουν την τρίχα τριχιά. Με λίγα λόγια, για να βελτιωθεί αισθητά η καθημερινότητα, πρέπει να αλλάξει η ελληνική κοινωνία τις συμπεριφορές της. Γίνονται αυτά;
Ούτε όμως η άλλη προϋπόθεση είναι εύκολο να ικανοποιηθεί, αφού η κυβέρνηση φρόντισε να εξωπετάξει στα αχρείαστα ένα μεγάλο αριθμό ικανών ανθρώπων, μόνο και μόνο γιατί «συνεργάστηκαν» με τις κυβερνήσεις Σημίτη, χωρίς μάλιστα να είναι Πασόκοι. Σε πολλές θέσεις έβαλε τενεκέδες που τα προσόντα τους περιορίζονταν στο ότι είναι μέλη της ΔΑΚΕ ή είχαν συγγενική και άλλη σχέση με μεγαλοστελέχη της κυβέρνησης. Σε αρκετές περιπτώσεις η κυβέρνηση κατάλαβε το λάθος της και προσπάθησε να το διορθώσει, αλλά συνεχίζει να ψάχνει από την περιορισμένη δεξαμενή των κομματικών φίλων με τα περιορισμένα προσόντα, που όμως αναζητούν αδρές αμοιβές,παρά τα λεγόμενα περί σεμνότητας και ταπεινότητας. Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά
Αποτέλεσμα λοιπόν όλων αυτών είναι να υπάρχει ένα κλίμα διάλυσης, που σε ένα ποσοστό οφείλεται σε τυχαία γεγονότα, σε ένα ποσοστό σε αστοχίες και σε ένα άλλο ποσοστό σε επιλεγμένες πολιτικές.
Αγγελος Στάγκος