Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει τρία μεγάλα ανοιχτά θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Το ένα είναι η καθημερινότητα με αιχμή την ακρίβεια, η δεύτερη είναι η υπόθεση των υποκλοπών-κατασκοπείας και το τρίτο είναι η απογραφή. Λογικά, πάνω σ΄ αυτά θα εστιάσει την άσκηση αντιπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ για να φθείρει την κυβέρνηση και να επωφεληθεί. ΄Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά για το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ειδικά στο θέμα της Γιούροστατ-απογραφής. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί τώρα να δικαιωθεί στα μάτια των πολιτών, καθώς η απόφαση της Γιούροστατ καταρρίπτει τις καταγγελίες της σημερινής κυβέρνησης περί λογιστικών αλχημειών και απόκρυψης του πραγματικού ελλείμματος από την προηγούμενη. Για να έχει απήχηση στην κοινή γνώμη η επίθεση που εξαπολύει τώρα κατά της νέας διακυβέρνησης, θα πρέπει να την πείσει ότι η οικονομική στενότητα του μέσου πολίτη, δεν οφείλεται στα πραγματικά οικονομικά αποτελέσματα της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά στις ψευδείς καταγγελίες της Νέας Δημοκρατίας και στην απογραφή. Και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Το μεγάλο όμως πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ για να πείσει την κοινή γνώμη είναι ότι αφού επί δύο χρόνια σφύριζε αδιάφορα και αρκετά από τα στελέχη του, μαζί με προσκείμενους δημοσιογράφους, κατηγορούσαν την κυβέρνηση Σημίτη, τώρα ξαφνικά θυμήθηκε ότι άφησε έργο και σπεύδει να το υπερασπιστεί. Εκεί δηλαδή που πολλοί διάφοροι μεγαλοπασόκοι και μεσαιοπασόκοι προσπαθούσαν μετά μανίας να αποστασιοποιηθούν από τους εκσυγχρονιστές, αποδεχόμενοι ουσιαστικά τις δίκαιες ή και άδικες καταγγελίες της Νέας Δημοκρατίας, τώρα αρχίζουν να το γυρίζουν. Για να γίνει όμως αυτή η στροφή, έπρεπε τα δικαστήρια εδώ και στο εξωτερικό να δικαιώσουν τις ενέργειες της ΔΕΚΑ, τον κ. Παπαντωνίου, τον κ. Τσοχατζόπουλο, να μαραθεί η Εξεταστική Επιτροπή για τους ρωσικούς πυραύλους, να αποδειχθεί ότι την εποχή του Χρηματιστηρίου επωφελήθηκαν βουλευτές και από τα δύο μεγάλα κόμματα, να γίνει η έκρηξη Παλαιοκρασσά στη ΔΕΗ και διάφορα άλλα. Με λίγα λόγια, είναι αμφισβητήσιμο κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υπερασπισθεί τώρα με αξιοπιστία τα έργα και τις πρακτικές, ειδικά στην οικονομία, της κυβέρνησης Σημίτη, όταν επί δύο χρόνια είχε τους δύο τότε υπουργούς του, τον κ. Παπαντωνίου και τον κ. Χριστοδουλάκη στα αζήτητα. Ούτε και μπορεί εύκολα να ζητήσει τα ρέστα από την κυβέρνηση, επειδή δεν αντιμετωπίζει το Ασφαλιστικό, όταν το ίδιο «καταβρόχθισε» τον κ. Γιαννίτση τόλμησε να το αντιμετωπίσει και στη συνέχεια έκανε πίσω. Από την άλλη πλευρά, είναι βέβαιο ότι ο βίος της κυβέρνησης δεν θα είναι ανθόσπαρτος στα επόμενα δύο χρόνια. Τα προβλήματα μεγεθύνονται και πολλαπλασιάζονται και βάρδα και της τύχει καμιά εξέγερση φοιτητών ή εργαζομένων στη συνέχεια. Το θα χαθούν τα αυγά και τα πασχάλια, αλλά να δούμε ποιος θα επωφεληθεί… Αγγελος Στάγκος