Από εκεί και πέρα, είναι πλέον πραγματικά ενοχλητική η παρουσία στρατιωτικών και μητροπολιτών στις κομματικές εκδηλώσεις της κυβέρνησης (παράδειγμα η παρουσία τους στις εμφανίσεις του κ. Καραμανλή στη Δράμα) και ακόμη περισσότερο ενοχλητική είναι η πρακτική όλων σχεδόν των κομμάτων, να περιλαμβάνουν στις λίστες των υποψηφίων αθλητές, ηθοποιούς, τραγουδιστές, δημοσιογράφους και άλλους, μόνο και μόνο επειδή είναι τηλεοπτικά αναγνωρίσιμοι. Πρόκειται πραγματικά περί εξευτελισμού της πολιτικής, γιατί βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία των ονομάτων που ακούμε και βλέπουμε, δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με τα κοινά και η θητεία τους στον τομέα όπου έγιναν «διάσημοι» και τίποτα δεν λέει ότι θα μπορούν να διακριθούν στην πολιτική.
Με αυτά τα δεδομένα και αρκετά ακόμη, όλοι ρωτούν βέβαια ποιο κόμμα θα κερδίσει. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι με το κυβερνητικό κόμμα, αλλά πρόκειται απλά για πιθανότητες. Μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητα ότι η διαφορά δεν θα είναι μεγάλη, αλλά το ουσιαστικό ερώτημα είναι γιατί και πώς τα προγνωστικά είναι υπέρ της Ν.Δ., όταν μάλιστα η θητεία της στην εξουσία τα τελευταία 3,5 χρόνια δεν πρόσφερε αυτά που θα έπρεπε στη χώρα. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μία κυβέρνηση πολύ χαμηλών επιδόσεων για να μην χρησιμοποιήσουμε σκληρότερες εκφράσεις. Και όμως, αυτή η κυβέρνηση φέρεται ως φαβορί, οπότε το εύλογο ερώτημα είναι, γιατί;
Η απάντηση είναι πολύ δύσκολη σε ένα τέτοιο ερώτημα, γιατί υπάρχουν παράγοντες όπως ο λαός και τα μήντια στα οποία κάποιος μπορεί να αναφερθεί και να θεωρηθεί ότι ψάχνει για φτηνές δικαιολογίες, ή ακόμη και να πέσει έξω, ή να παρεξηγηθεί. Αρα τις αιτίες πρέπει να τις ψάξει στην επικοινωνιακή πολιτική της μίας πλευράς και στις αδυναμίες της άλλης, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Και πραγματικά, η επικοινωνιακή πολιτική είναι ο μοναδικός ίσως τομέας όπου η κυβέρνηση υπερέχει αισθητά του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δίχως αυτό να σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει επιδείξει κτυπητές αδυναμίες και συνεχίζει να τις επιδεικνύει.
Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατορθώσει να πείσει ότι θα φέρει κάτι το ουσιαστικά νέο, αν έλθει στην εξουσία, δεν κατάφερε να επικεντρωθεί σε κάποια σημεία, λίγα και κατανοητά για τον πολύ κόσμο, δεν μπόρεσε να προβάλει μία σχετικά γοητευτική ηγεσία, με στιβαρό λόγο και επιβλητική παρουσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι χαμένο από χέρι. Οι ενδείξεις είναι ότι το παλεύει και αν η ηγεσία του δώσει μία βελτιωμένη παράσταση τις εβδομάδες που απομένουν, η εικόνα ενδεχόμενα να αλλάξει. Στο κάτω κάτω της γραφής, κανείς δεν είναι ενθουσιασμένος με την κυβέρνηση, δεν υπάρχει ρεύμα υπέρ της και αν ο πρωθυπουργός επιδείξει υπερβολική σιγουριά έως και αλαζονεία, ίσως και να την πατήσει. Αλλωστε, η όποια μεταστροφή θα οφείλεται στα σίγουρα στη δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση και όχι στις μεγάλες προσδοκίες για την αντιπολίτευση. Θα δούμε λοιπόν
Αγγελος Στάγκος