Ολα αυτά είναι με το συμπάθιο,…τρίχες. Ούτε ρήγμα στου Μαξίμου υφίσταται, ούτε εμφύλιος υπουργών υπάρχει, δίχως αυτό να σημαίνει ότι αγαπιούνται σαν αδέλφια. Μπορεί να ρίχνουν καμιά μπηχτή ό ένας εναντίον του άλλου, αλλά είναι φανερό ότι εκείνος που αποφασίζει και δεν αμφισβητείται είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο κ. Κ. Καραμανλής. ΄Όταν βεβαίως αποφασίσει να… αποφασίσει. Αυτό που επικρατεί σήμερα στους κόλπους της κυβέρνησης είναι το αίσθημα της ανασφάλειας, λόγω των ευρημάτων των δημοσκοπήσεων, αλλά και λόγω της συναίσθησης ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας, ιδιαίτερα της Ελλάδας που μπορεί να χαρακτηρισθεί "μη κυβερνήσιμη", είναι περίπλοκη υπόθεση. ΄Αρα δεν μπορεί να υπάρχει και σιγουριά για το μέλλον, αφού ο σχεδιασμός του κυβερνητικού κόμματος δεν αφορούσε από την αρχή τόσο το που θα οδηγήσει την χώρα, αλλά το πώς θα εδραιώσει την εξουσία του. Γι αυτό και βασίστηκε κυρίως στην άσκηση επικοινωνιακής πολιτικής, που περιελάμβανε συνεχείς καταγγελίες κατά του ΠΑΣΟΚ, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση. Αυτά συμβαίνουν στην πολιτική και σίγουρα ή επικοινωνιακή διάσταση είναι πολύ σημαντική σε μία κυβέρνηση, αρκεί να έχει και ένα σαφές σχέδιο για το που θα οδηγήσει τα πράγματα. Επειδή όμως αυτό λείπει παρατηρούμε σήμερα ένα σωρό παλινωδίες στην κυβερνητική πολιτική. Οι περιβόητες "μεταρρυθμίσεις" που προκάλεσαν και την όξυνση στις σχέσεις με τα συνδικάτα έχουν χλωμιάσει, δίχως όμως να βελτιωθούν οι σχέσεις της κυβέρνησης με τους συνδικαλιστές. Δεν έχει προχωρήσει ακόμη το νέο ταμείο των τραπεζικών, δυσκολίες υπάρχουν στην εφαρμογή της εθελουσίας εξόδου στον ΟΤΕ, στο ήξεις-αφήξεις βρίσκεται ο νόμος για τις ΔΕΚΟ, τη μία κλείνει, την άλλη ανοίγει και την τρίτη μισοκλείνει το εργοστάσιο Λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη και κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει τι γίνεται πραγματικά με την Ολυμπιακή. Είναι φανερό λοιπόν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει την ισορροπία της, τώρα που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Γι αυτό και οι κινήσεις της θυμίζουν πότε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω και πότε το αντίστροφο, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν και φυσικοί της σύμμαχοι, όπως ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Κυριακόπουλος. Αλλά και αυτή η πρακτική αποτελεί μέρος της πολιτικής, αρκεί η κοινή γνώμη να έχει το αίσθημα ότι ακόμη και αν η ίδια δεν ξέρει προς τα πού πάει η χώρα, η κυβέρνηση ξέρει. Αυτό το αίσθημα δεν έχει καταφέρει να το εμφυσήσει η κυβέρνηση και φυσικά δεν δείχνει σταθερότητα στις απόψεις της. Το μόνο που δείχνει είναι ότι προσπαθεί να βρει τρόπους για να σταματήσει την πτώση της στις δημοσκοπήσεις. Και αυτό δεν είναι υγιές ούτε γι΄ αυτήν , ούτε για μας. Αγγελος Στάγκος