Επομένως είναι νωρίς ακόμη να μιλάμε για κρίση στην κυβέρνηση, έστω και αν τρεκλίζει ήδη, ένα μόλις μήνα μετά τις εκλογές. Το πιθανότερο είναι ότι θα πηγαίνει κουτσαίνοντας και ασθμαίνοντας, γιατί δεν φαίνεται να έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα 3,5 χρόνια κατά τα οποία διακρίθηκε κυρίως για τις χαμηλές επιδόσεις της, για την άκρατη κομματικοποίηση του κράτους, γνωστή και ως επανίδρυση και για την ποικιλία των σκανδάλων που έσκασαν. Αν κάποιος επιδιώξει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για οποιονδήποτε λόγο, αυτός θα είναι ο κ. Καραμανλής και όχι οι βουλευτές του, εκτός και αν συμβούν περίεργα πράγματα. Αλλωστε ο πρωθυπουργός έχει και το ατού της λίστα και μπορεί να το κουνάει προς όλους τους βουλευτές του κόμματός του.
Ενώ όμως η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει άμεσα με ανατροπή εκ των έσω, εκείνο που συνεχίζει να βρίσκεται σε βαθιά κρίση είναι το ΠΑΣΟΚ. Εδώ που τα λέμε, δεν αναμενόταν και ταχεία ανάρρωση, το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο, κάθε μέρα που περνάει γίνεται σαφέστερο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου θα παραμείνει πρόεδρος του κόμματος και κάποιοι αναλυτές δεν αποκλείουν πλέον το ενδεχόμενο να αποσυρθεί ο κ. Βενιζέλος από την διεκδίκηση πριν από την 11η Νοεμβρίου. Να διαπιστώσει δηλαδή ότι θα χάσει με μεγάλη διαφορά την μάχη και ότι δεν τον συμφέρει να πάρει ένα μικρό ποσοστό που θα τον κάψει και για το μέλλον. Γατί το μέλλον μπορεί να μην είναι και τόσο μακρινό αν γίνουν διπλές εκλογές, Ευρωκοινοβουλίουκαι βουλευτικές, ή και μονές,τον Ιούνιο του 2009 και τις χάσει πάλι ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Σε κάθε περίπτωση, η εκλογή αρχηγού δεν σημαίνει και έξοδο από την κρίση για το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη δεν έχει γίνει σοβαρή ανάλυση και συζήτηση για τα αίτια της ήττας του 2007,κάτι θολά ακούγονται περί επανόδου του κόμματος στην Αριστερά, διατυπώθηκαν από κάποιους και μερικά ευχολόγια και το μόνο βέβαιο είναι ότι η ρήξη του κ. Παπανδρέου με τον κ. Σημίτη είναι οριστική. Φυσικά χάθηκαν και όσοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας ότι τελικά το κόμμα θα εκσυγχρονιστεί και θα βαδίσει περίπου πάνω στις γραμμές που χάραξε ο πρώην πρωθυπουργός. Αυτοί φεύγουν , αν δεν έχουν ήδη φύγει, βλέποντας ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν ονειρεύονται αναβίωση της 3ης του Σεπτέμβρη και ζουν με την ψευδαίσθηση ότι ο γυιος του Ανδρέα μοιάζει με τον μπαμπά του.
Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν μετά τις εσωκομματικές εκλογές στις 11 Νοεμβρίου, οι σημερινοί αντίπαλοι θα συνεχίσουν να συστεγάζονται στο Παπανδρεϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα που θα προκύψει. Αυτό θα το δείξει η νεκροψία, αλλά όποια και να είναι η εξέλιξη, χρειάζονται θαύμα για να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές. Είτε ενωμένοι, είτε διασπασμένοι. Οι σωματοφύλακες μάλιστα του Γ. Παπανδρέου το ψυχανεμίζονται γιατί λανσάρουν την άποψη ότι η εξουσία δεν αυτοσκοπός και καλύτερο μικρό , αλλά έντιμο ΠΑΣΟΚ και άλλα τέτοια ηρωϊκά. Προς το παρόν πάντως και οι δύο πλευρές βρίζουν τα φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ μήντια. Ο κ. Παπανδρέου και οι παπανδρεϊκοί φωναχτά γιατί υποστήριξαν άγαρμπα τον κ. Βενιζέλο, ο τελευταίος και οι βενιζελικοί μουλωχτά γιατί θεωρούν ότι τους κατέστρεψαν για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Από εκεί και πέρα ας μη ζητάμε και πολλά. Τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τις ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να περιμένουν τους έλληνες και το ίδιο μπορεί να κάνει και το Ασφαλιστικό!
Αγγελος Στάγκος