Για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, η δήλωση του πρωθυπουργού μπορεί να εκληφθεί και ως μήνυμα προς την κα Μπακογιάννη, μην τυχόν και σκεφθεί να αλλάξει εξωτερική πολιτική δίχως τη συναίνεσή του. Γι΄ αυτό και στις δηλώσεις της η υπουργός Εξωτερικών, έξυπνη και πονηρή καθώς είναι, φρόντισε να τονίσει ότι δεν πρόκειται να ασκήσει προσωπική πολιτική, προσθέτοντας ότι η εξωτερική πολιτική είναι ευθύνη όλης της κυβέρνησης. Απάντησε δηλαδή στον κ. Καραμανλή, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να σηκώσει δικό της μπαϊράκι, αλλά προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι η ευθύνη για τις όποιες αλλαγές υπάρξουν δεν θα ανήκει μόνο σε εκείνη, αλλά σε όλη κυβέρνηση, άρα και στον πρωθυπουργό… Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η Αθήνα θα αρχίσει να πιέζει τον κ. Τάσσο Παπαδόπουλο να ακολουθήσει μία πιο ευέλικτη γραμμή σε σχέση με τους τουρκοκύπριους. ΄Αλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με τα το δημοψήφισμα, το Κυπριακό έχει ουσιαστικά κλείσει, με ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς, αλλά και της Αθήνας ως ένα βαθμό. Ωστόσο, είναι σαφές ότι κάποιοι, ΄Αγκυρα-Λονδίνο-Ουάσινγκτον, δεν είναι απολύτως ικανοποιημένοι, γιατί επιθυμούν με κάποιο τρόπο να απολαμβάνουν οι τουρκοκύπριοι των ευεργετημάτων της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά όχι με την έννοια του αναγνωρισμένου κράτους, αφού αυτό δεν το θέλουν οι άλλοι ευρωπαίοι. Αρα, η Αθήνα δεν μπορεί να στέκεται ακίνητη σαν ύφαλος, που δεν κουνιέται από τη θέση του, αλλά δέχεται να τον σκεπάζουν τα νερά. Πρέπει να επιδείξει κινητικότητα, ευελιξία και ίσως να ασκήσει και κάποιες πιέσεις προς την πλευρά της Λευκωσίας. Αυτό και να σκέπτονται να το κάνουν ο κ. Καραμανλής και η Κα Μπακογιάννη δεν πρόκειται να το ανακοινώσουν ποτέ. Θα φανεί στην πράξη και σταδιακά και το σίγουρο είναι ότι η υπουργός Εξωτερικών δεν θα δεχθεί να σηκώσει μόνη της το βάρος της ευθύνης. Η επίσκεψη πάντως του κ. Καραμανλή και της κας Μπακογιάννη στο Βερολίνο έδειξε ότι ο πρωθυπουργός είχε και έχει πλήρη συνείδηση ότι η υπουργός Εξωτερικών είναι από την πρώτη στιγμή το Νο2 της κυβέρνησής του. Κάποιοι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο κ. Καραμανλής, ως καλός τακτικιστής, έβγαλε στη δημοσιότητα την υπόθεση των υποκλοπών-κατασκοπείας πριν από τον ανασχηματισμό υπολογίζοντας ότι ο θόρυβος θα απορροφηθεί γρήγορα από τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα και από την είσοδο της κας Μπακογιάννη στην κυβέρνηση. Θέλει να την έχει ως Νο2 από την αρχή και γι αυτό ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου προς Δήμητρα Λιάνη, την έχρισε υπαρχηγό με ένα νεύμα κατά τη συνάντηση με την Κα Μέρκελ. Με αυτή την έννοια, γίνεται φανερό ότι ο πρωθυπουργός αδιαφορεί για τις αντιδράσεις του καραμανλικού κατεστημένου στη Νέα Δημοκρατία. Εξασφάλισε την πλήρη υπακοή της κας Μπακογιάννη -ίσως αυτό έγινε στις αλλεπάλληλες συναντήσεις που είχε ό ίδιος με τον κ. Μητσοτάκη και ο κ. Μεϊμαράκης με την κα Μπακογιάννη- με αντάλλαγμα να της παραδώσει την ηγεσία όταν ολοκληρώσει μία οκταετία ως πρωθυπουργός. Είναι γνωστό ότι η κα Μπακογιάννη διαθέτει μηχανισμό προβολής και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και θα είναι ιδιαίτερα σοβαρός αντίπαλος του κ. Παπανδρέου στις μεθεπόμενες εκλογές. ΄Όπως δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κέρδισε άλλη μία οκταετία στην εξουσία με την διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον κ. Σημίτη, το ίδιο προσπαθεί να κάνει από τώρα ο κ. Καραμανλής για την παράταξή του. Φυσικά, στην πολιτική, η γραμμή δεν είναι ποτέ ευθεία και υπάρχουν τα αναπάντεχα. Από την πλευρά τους, ο κ. Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα κλιμακώνουν την αντιπολίτευσή τους με στόχο τον ίδιο τον κ. Καραμανλή. Πιστεύουν ότι η υπόθεση των υποκλοπών και της κατασκοπείας προκάλεσε ζημιά στην κυβέρνηση και θα προσπαθήσουν να τη διατηρήσουν στην επικαιρότητα, αρκεί βέβαια να υπάρχουν και νέα στοιχεία. Κυρίως όμως θεωρούν ότι η οικονομία και η καθημερινότητα φθείρουν την κυβέρνηση, οπότε θα πατάνε στους δύο αυτούς άξονες. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να νικήσουν την επικοινωνιακή υπεροπλία της κυβέρνησης. Αγγελος Στάγκος