Είναι παρατηρημένο ότι τις τελευταίες εβδομάδες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας περπατάει άνετα και πολύ πιο μπροστά από την κουστωδία του όταν εμφανίζεται, έχει το κεφάλι ψηλά και ατενίζει με αυτοπεποίθηση τους δημοσιογράφους, τον κόσμο, το μέλλον, είναι λίγο έως πολύ φουσκωμένος -ίσως φταίει και το γεγονός ότι έχει παχύνει-, λέει διάφορα με πολύ σιγουριά και δίχως να φοβάται ότι μπορεί να γίνουν "μπούμεραγκ" και να τον κτυπήσουν στο δόξαπατρι. Είναι σαφές ότι έχει αναβαθμιστεί στο πλαίσιο της κυβέρνησης και όλοι το δέχονται. Ο κ. Αλογοσκούφης έχει κατορθώσει να επιβάλει ένα πνεύμα νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία, είτε με μέτρα που παίρνουν ο ίδιος και άλλοι υπουργοί, είτε δηλώνοντας "Πόντιος Πιλάτος" όταν τραπεζίτες, βιομήχανοι και άλλοι εργοδότες παίρνουν θέσεις που προκαλούν την αντίδραση των εργαζομένων. Θέσεις που όμως ο ίδιος έχει ενθαρρύνει να πάρουν. Από την άλλη πλευρά, δεν χάνει την ευκαιρία να τονίζει ότι οι ΔΕΚΟ πρέπει να γίνουν πιο αποτελεσματικές και έχει δίκιο. Αυτό όμως δεν προσπαθεί να το πετύχει μειώνοντας τον έλεγχο του κράτους. Αντίθετα, θέλει τον έλεγχο να είναι πιο ασφυκτικός και χαμηλώνει τον πήχη στις επιλογές των μάνατζερς, αφού τους δίνει μισθό μικρότερο των 5.000 ευρώ και μπορεί να τους απολύει αζημίως, όποτε γουστάρει. Εκείνο που προσπαθεί να πετύχει είναι να ξεδοντιάσει τους συνδικαλιστές και ίσως να έχει κάποιο δίκιο, αν και δεν αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο όλες τις ΔΕΚΟ. Πραγματικά, δεν έχουμε καταλάβει αν στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής η κυβέρνηση έχει και στρατηγική. Αυτό ίσως να φανεί αργότερο. Εκείνο που φαίνεται τώρα είναι ότι ο ορατός στόχος του κ. Αλογοσκούφη έχει σχέση με την πολιτική τακτική. Να κατεβεί πραγματικά, ή με τερτίπια, το έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ το 2006, ώστε η κυβέρνηση να απαλλαγεί από τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και να μπορεί να κάνει παιχνίδι παροχών και ελαφρύνσεων το 2007, που πολύ πιθανό να είναι και έτος εκλογών. Αλλά και μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2008 να γίνουν οι εκλογές, οι "ευεργετικές" επιπτώσεις ίδιες θα είναι. Στους σχεδιασμούς του, ο κ. Αλογοσκούφης και δι αυτού η κυβέρνηση, έχει βρει πια πεδίο συνεννόησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. ΄Εμαθε ότι το παιχνίδι με τις Βρυξέλλες απαιτεί συνεχές πάρε-δώσε και όχι απότομες κινήσεις που να θέτουν σε κίνδυνο βασικές αρχές της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από εκεί και πέρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να τα έχει καλά με τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών. Ετσι, τελικά οι αρμόδιες υπηρεσίες της Κομισιόν είπαν "ναι" στην τιτλοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, αλλά ο κ. Αλογοσκούφης τις είχε ήδη βγάλει από τον προϋπολογισμό. Στη συνέχεια είπαν "ναι" στο σχέδιο του συμφώνου σταθερότητας που υπέβαλε η ελληνική πλευρά για το 2006, αποδεχόμενες ότι το έλλειμμα θα πέσει κάτω του 3% του ΑΕΠ χωρίς πρόσθετα διαρθρωτικά μέτρα, με την προϋπόθεση ότι θα τηρηθεί ο προϋπολογισμός. Ακριβώς αυτό είναι τώρα το στοίχημα για τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας. Αν δηλαδή καταφέρει να μαζέψει τα έσοδα που θέλει και να διατηρήσει σε ανεκτά επίπεδα τις δαπάνες για να του βγει ο προϋπολογιασμός. Θα κάνει το παν, γαιτί από αυτό εξαρτάται και ο εκλογικός σχεδιασμός της κυβέρνησης. Να μην ξεχνάμε ότι με αυτό το κυβερνητικό σχήμα θα πάει σε εκλογές ο κ. Καραμανλής, άντε να προσθέσει κάποια στιγμή και τον κ. Α. Σαμαρά, αν τον παραζορίσει το ΛΑ.Ο.Σ του κ. Καρατζαφέρη. Αγγελος Στάγκος