Επομένως επανερχόμαστε στο θέμα του Μακεδονικού-Σκοπιανού και στο κείμενο με τις προτάσεις Νίμιτς που στο χθεσινό σχόλιο το χαρακτηρίσαμε ανεκτό σαν βάση, αλλά απαράδεκτες γενικά τις ονομασίεςπου αναφέρει, υποτίθεται ενδεικτικά, για το διεθνές όνομα της πΓΔΜ. Χωρίς να ανακοινωθεί τίποτα επίσημα, η κυβέρνηση εκτιμάται ότι μόνο το «Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας» θα μπορούσε να συζητήσει και ίσως με προϋποθέσεις το «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» , αν μπορούσε να το επαναφέρει στο αρχικό «Δημοκρατία της Νόβα Μακεντόνια» από όπου πήρε και την ιδέα ο αμερικανός διαμεσολαβητής.
Αντίθετα τα Σκόπια εμφανίζονται διατεθειμένα να συζητήσουν το «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» που σιγά-σιγά θα περάσει στη διεθνή κοινότητα σαν σκέτη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» , ασχέτως του τι λένε τα χαρτιά. Δέχονται επίσης να συζητήσουν το « Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε αντίθεση προφανώς με το...σκλαβωμένο υπό ελληνική κατοχή κομμάτι της, ενισχύοντας έτσι τον αλυτρωτισμό και επεκτατισμό που ήδη υποθάλπει. Φυσικά, αυτά τα ονόματα χαρακτηρίζονται απαράδεκτα από την ελληνική πλευρά και γι΄ αυτό υπάρχουν παρατηρητές που επισημαίνουν ότι ενώ το κείμενο Νίμιτς μπαίνει σε αρκετές λεπτομέρειες, δεν έχει ένα άρθρο που με σαφήνεια θα αποτρέπει, θα καταδικάζει ή θα απαγορεύει τις εκδηλώσεις αλυτρωτικής ή επεκτατικής πολιτικής μεταξύ των δύο χωρών.
Με αυτά και με εκείνα λοιπόν, αλλά κυρίως με δεδομένο ότι η κυβέρνηση και όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα απορρίπτουν την ιδέα της διπλής ονομασίας, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι ότι δεν θα υπάρξει συμβιβασμός και άρα δεν θα υπάρξει συμφωνία. Οπότε προκύπτει το θέμα της άσκησης «βέτο» από την ελληνική πλευρά στην ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και γιαυτό χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ασκήσει «βέτο» προβάλλοντας το θέμα της ονομασίας γιατί δεσμεύεται από την γνωστή «ενδιάμεση συμφωνία» η οποία ισχύει ακόμη. Θα μπορούσε να ασκήσει «βέτο» γιαυτόν τον λόγο αν είχε φροντίσει να την καταγγείλει ένα χρόνο πριν το θέμα συζητηθεί στη σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Μάϊο, αλλά δεν θέλησε να το κάνει. Ωστόσο, μπορεί να ασκήσει «βέτο» επικαλούμενη κριτήρια που δεν ικανοποιεί η γειτονική μας χώρα...
Και εκεί τίθεται το ερώτημα αν και ποιες συνέπειες θα έχει για την Ελλάδα η άσκηση «βέτο». Η μοναδική ορατή συνέπεια θα είναι οι αφόρητες πιέσεις που θα ασκήσει και θα ασκεί η Ουάσινγκτον πάνω στην ελληνική κυβέρνηση. Θα εκδηλώνει συνεχώς τη δυσαρέσκειά της και το ζήτημα είναι αν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχουν τα κότσια να αντέξουν σε αυτή την πίεση. «Βέτο» είχε ασκήσει παλαιότερα και ο Ανδρέας Παπανδρέου στο ΝΑΤΟ σχετικά με κάποιο θέμα εξοπλισμών και δεν έγινε τίποτα το φοβερό. Πιέσεις πιθανόν να ασκήσουν και κάποια ευρωπαϊκά κράτη, αλλά εκεί τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα, αφού η Αθήνα-θεωρητικά- ζυμώνεται καθημερινά με τους ευρωπαίους εταίρους της και υπάρχει ένα αέναο πάρε-δώσε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Φυσικά, όλα αυτά αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θελήσουν να προχωρήσουν τώρα στην ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ γιατί παίζει και το σενάριο της αναβολής,καθώς αρκετά μέλη του εκτιμούν ότι η συγκεκριμένη χώρα δεν πληροί τα απαιτούμενα κριτήρια.
Σ' αυτή την περίπτωση θα ακούσουμε ένα πολύ μεγάλο «ουφ» από τηνανακουφισμένη ελληνική κυβέρνηση, η οποία ως τον Σεπτέμβριο δεν έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές προβάλλοντας οποιοδήποτε θέμα -ένα χρόνο μετά τις προηγούμενες πρόωρες εκλογές σύμφωνα με το Σύνταγμα-, αλλά θα μπορεί να επικαλεσθεί το Μακεδονικό-Σκοπιανό αργότερα, αν το θέλει και τη συμφέρει.
Αγγελος Στάγκος