Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση σήμερα δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Η παγκοσμιοποίηση κατάφερε ισχυρό πλήγμα στον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης και ζωής, αλλά ακόμη ισχυρότερο ήταν το κτύπημα που έφαγε η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση από την αλόγιστη διεύρυνση και μάλιστα σε εποχή που δεν υπήρχαν ισχυρές ηγετικές προσωπικότητες με ευρωπαϊκό όραμα. Αντίθετα, η πιο ισχυρή ηγετική προσωπικότητα τα τελευταία χρόνια, ο βρετανός πρωθυπουργός κ. Μπλερ, ήταν αντίθετο στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και εργαζόταν υπέρ της συνεχούς διεύρυνσης. Σαν να μην έφθανε αυτό, ο γαλλογερμανικός άξονας, πάνω στον οποίον στηρίχθηκε επί πολλά χρόνια το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, δοκιμαζόταν και ακόμη δοκιμάζεται από μία κρίση που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν η Γαλλία και η Γερμανία. Και βεβαίως υπήρχαν και υπάρχουν πάντα οι πιέσεις και οι πρακτικές των ΗΠΑ που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ενωση μία κοινή αγορά και τίποτα περισσότερο. Τώρα μόλα δείχνουν ότι το άστρο του κ. Μπλερ δύει και ανέρχεται το άστρο της γερμανίδας Καγκελαρίου κας Μέρκελ. Οι κινήσεις της χαρακτηρίζονται από μία άνεση και ωριμότητα , ενώ την βοηθάει και το γεγονός ότι ηγείται του Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία, γεγονός που σημαίνει ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει ισχυρή αντιπολίτευση στο εσωτερικό της χώρας της. Παράλληλα, έχουν εμφανιστεί σημάδια ανάκαμψης της γερμανικής οικονομίας. Το πιο ενθαρρυντικό σημάδι είναι ότι η κα Μέρκελ είναι ευρωπαϊστρια και ταυτόχρονα ρεαλίστρια. Βαδίζει στα χνάρια του κ. Κόλ και δηλώνει συνεχώς –ακόμη και προχθές- ότι η Ευρώπη πρέπει να ορίσει τα σύνορά της και να εξηγήσει ξεκάθαρα σε ορισμένες χώρες, εννοώντας προφανώς την Τουρκία, ότι δεν μπορούν να γίνουν πλήρη μέλη. Δεν το αντέχουν ούτε οι ίδιες, αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Η Καγκελάριος της Γερμανίας γνωρίζει ακόμη ότι πρέπει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να αποκτήσει Σύνταγμα, αλλά η αναβίωση της ανάλογης προσπάθειας πρέπει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή, καθώς δεν αντέχει νέα απόρριψη από τους πολίτες διαφόρων χωρών, όπως έγινε στο παρελθόν με τους γάλλους και τους ολλανδούς. Ξέρει ότι πρέπει πρώτα να αισθανθούν ασφαλεία και ότι δεν απειλούνται από τον «πολωνό υδραυλικό» σήμερα και ότι δεν θα απειληθούν αύριο από τον τούρκο μετανάστη, πριν πουν το «ναι εκδηλώνοντας πάλι την εμπιστοσύνη τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η κα Μέρκελ συνεχίζει επίσης την πολιτική του προκατόχου της κ. Σρέντερ και ενθαρρύνει τις οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία, ειδικά στον τομέα της ενέργειας. Συναντήθηκε με τον κ. Πούτιν στο Τόμσκ της Σιβηρίας και διεύρυνε την ενεργειακή σύνδεση της Γερμανίας με την Ρωσία, αφού παρουσία τους η BASF και Γκάζπρομ υπέγραψαν νέα κολοσιαία συμφωνία στα ενεργειακά. Με αυτήν την έννοια λοιπόν γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις «ανησυχίες» της Ουάσινγκτον. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι προχθές ο κ. Πούτιν μίλησε για την ανάγκη προώθησης κοινής ενεργειακής πολιτικής Ευρωπαϊκής Ενωσης-Ρωσίας και έδωσε διαβεβαιώσεις ότι το ρωσικό φυσικό αέριο δεν θα χρησιμοποιηθεί ως όπλο εκβιασμού κατά της Ευρώπης. Αλλωστε ξεχώρισε την Ευρώπη από τις ΗΠΑ. Πολλοί θεωρούν ότι η κα Μέρκελ επαναφέρει την Γερμανία στο άρμα των ΗΠΑ. Οι κινήσεις της όμως δεν δείχνουν ακριβώς αυτό. Συναντήθηκε πρώτα με τον κ. Πούτιν στο Τομσκ, όπου κλείστηκε η νέα ενεργειακή συμφωνία και μετά πήγε στην Ουάσινγκτον. Συντάχθηκε πολιτικά με τις ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν –όπως και η Γαλλία- , αλλά οι δηλώσεις της ήταν προσεκτικές και έδιναν προτεραιότητα στην διπλωματία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ούτε εύκολο, ούτε σκόπιμο, αλλά ούτε και στις πολιτικές προθέσεις της γερμανικής κυβέρνησης είναι να έλθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Κάπως έτσι συμπεριφέρθηκε και η Γαλλία και πιθανότατα Βερολίνο και Παρίσι βρίσκονται σε συνεχή συνεννόηση. Αλλωστε οι δύο χώρες εισάγουν στα σχολεία κοινό βιβλίο ιστορίας, για να εξαλείψουν αρνητικές αναφορές για τους δύο λαούς, λόγω παρελθόντος. Η Γερμανία αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (της αγίας Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης για μας) από την 1η Ιανουαρίου 2007. Αγνωστο πως πρόκειται να πολιτ