Με πλήρη άνεση λοιπόν οι ελληνάρες και με πολύ μεγάλο ποσοστό (74%) λένε ναι σε μία διεύρυνση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης τα επόμενα χρόνια, ενώ οι άλλοι ευρωπαίοι είναι πιο συγκρατημένοι και φθάνουν το 49%. Γιατί προφανώς οι άλλοι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι όσο μεγαλώνει και μάλιστα ταχέως, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, τόσο απομακρύνεται το όραμα της πολιτικής ενοποίησης και ακόμη περισσότερο δυσκολεύουν τα πράγματα για την επίτευξη συμφωνίας επί του προϋπολογισμού. Παίρνοντας τώρα τις συγκεκριμένες χώρες που υποθετικά θα μπορούσαν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση στο προβλεπτό μέλλον, οι έλληνες λένε ναι με συντριπτικά ποσοστά για την Ελβετία (88%) , την Νορβηγία (86%) και την Ισλανδία (80%). Τα ποσοστά αυτά είναι ανώτερα από τα ποσοστά των ευρωπαίων γενικά, που επίσης θέλουν τις τρεις αυτές χώρες στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και έχουν δίκιο. Θέλουν την Ελβετία (77%), τη Νορβηγία (77%) και την Ισλανδία (68%) γιατί θεωρούν ότι πολιτισμικά ανήκουν στον κορμό των ευρωπαϊκών χωρών, ότι οι θεσμοί τους είναι ανάλογοι με τους ισχύοντες στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και ίσως και καλύτεροι στη λειτουργία τους και επιπλέον είναι πλούσιες και έχουν υψηλό επίπεδο ζωής. ΄Αρα θα είναι καθαροί δότες κονδυλίων και όχι λήπτες. Οι ελληνάρες όμως προχωρούν με γενναιοφροσύνη και παραπέρα. Θέλουν (74%) στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση την Σερβία-Μαυροβούνιο, προφανώς στο πλαίσιο των αδελφικών και ορθόδοξων συναισθημάτων που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των δύο λαών, αλλά ταυτόχρονα θέλουν (70%) και τους τρομερούς κροάτες που έχουν κατασφάξει τους σέρβους, αλλά είναι τα αγαπημένα παιδιά του Βατικανού και τους έχουν υιοθετήσει αυστριακοί και γερμανοί, ενθυμούμενοι την αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας και των Αψβούργων. Από τη δική τους πλευρά, οι ευρωπαίοι δεν θέλουν τους σέρβους (31%), καθότι η διεθνής προπαγάνδα των μεγάλων χωρών τους έχει χαρακτηρίσει «κακούς» στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και είναι οριακά (51%) υπέρ της ένταξης της Κροατίας. Οι έλληνες τάσσονται υπέρ της ένταξης της Βουλγαρίας (64%) και της Ρουμανίας (68%), ενώ οι ευρωπαίοι στο σύνολό τους είναι αρνητικοί δίνοντας αντίστοιχα ποσοστά 48% και 43%. Ωστόσο, για τις δύο αυτές χώρες το θέμα είναι πλέον ακαδημαϊκό γιατί έχει ήδη ληφθεί απόφαση για την ένταξη των δύο αυτών χωρών το 2007. Για την Ελλάδα είναι μάλλον θετικό να μπει η Βουλγαρία γιατί αποτελεί χώρο επενδύσεων των ελληνικών κεφαλαίων, αλλά από την άλλη πλευρά θα πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν η ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων, γεγονός που σημαίνει ότι θα έρχονται στην Ελλάδα για να εργαστούν βούλγαροι με χαμηλότερες απαιτήσεις. Η Ρουμανία, που είναι αρκετά μεγαλύτερη χώρα δεν έχει κοινά σύνορα με την Ελλάδα και ανήκει στη σφαίρα οικονομικής επιρροής άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Το περίεργο είναι ότι οι έλληνες θέλουν διεύρυνση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και προς Ουκρανία (69%), αλλά και προς Βοσνία-Ερζεγοβίνη (67%), ενώ οι ευρωπαίοι είναι αρνητικοί και σωστά με (42%) για την πρώτη και 40% για τη δεύτερη. Σκέπτονται προφανώς, αυτό που δεν σκέπτονται οι δικοί μας, ότι δηλαδή η Ουκρανία είναι πολύ μεγάλη και πολύ φτωχή χώρα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ ταυτόχρονα η λειτουργία των θεσμών είναι για κλάματα, καθώς η διαφθορά αποτελεί καθεστώς. Δεν αποκλείεται μάλιστα να ταυτίζουν την Ουκρανία με τη Ρωσία, που ακόμη προκαλεί φόβο στους ευρωπαίους. Για την Βοσνία-Ερζεγοβίνη πάλι που είναι μικρή, ισχύουν τα περί φτώχειας και διαφθοράς, ενώ υπάρχει και ο παράγοντας του ισχυρότατου μουσουλμανικού στοιχείου. ΄Εχουν συλληφθεί κατά καιρούς πολλοί ύποπτοι για τρομοκρατία με βοσνιακά διαβατήρια ανά την Ευρώπη. Και φθάνουμε στις τρεις χώρες που οι έλληνες δεν θέλουν στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, την πΓΔΜ (46%), την Αλβανία (37%) και την Τουρκία (20%), ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τους ευρωπαίους είναι 41%, 33% και 31%. Είναι φανερό ότι το όχι των ελλήνων για τις τρεις αυτές χώρες βασίζεται σε εθνοπολιτικά συναισθήματα λόγω των διαφορών που έχουν ανακύψει κατά καιρούς στις σχέσεις της Ελλάδας μαζί τους. Ωστόσο, η ένταξη της πΓΔΜ θα ήταν προς όφελος της χώρας μας γιατί θα εντασσόταν αμέσως υπό την οικονομική επιρροή μας και το ίδιο μάλλον ισχύει και για την Αλβανία