Ας ελπίσουμε όταν αποφασίσει να φύγει από το πόστο του, ή τον φύγουν κάποια στιγμή, θα περιοδεύσει την Ελλάδα για να κάνει ένα κύκλο διαλέξεων για να διδάξει πως…δαμάζεται η στατιστική χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί από ότι ξέρουμε, κανείς δεν απόρησε πως συνδυάζεται πτώση του ρυθμού ανάπτυξης, με πτώση της ανεργίας. Τόσα πολλά είναι δηλαδή τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης που μοιράζουν λεφτά για εικονική απασχόληση; Και μήπως μετράμε και τους φαντάρους στους απασχολούμενους;

Στο μεταξύ είναι πλέον ξεκάθαρο από τη διεθνή εικόνα ότι βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση. Δεν ξέρω αν αυτή η οικονομική κρίση αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, αλλά σίγουρα αγκαλιάζει τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη. Ηδη, δύο ευρωπαϊκές χώρες, η Ιρλανδία και η Δανία έχουν μπει κα με τη βούλα σε περίοδο ύφεσης και εμείς ζούμε και πάλι τον γνωστό στασιμοπληθωρισμό και ας μην το ομολογεί ο κ. Αλογοσκούφης. Αλλωστε, δεν αρνείται ότι είμαστε πολύ κοντά και ότι τα δυσκολότερα θα τα δούμε από Σεπτέμβριο. Μόνο να σκεφτούμε ότι τον περασμένο χειμώνα το βαρέλι το πετρέλαιο ήταν γύρω στα 75-80 δολάρια και φέτος ίσως και να ξεπεράσει τα 150, καταλαβαίνετε τι μας περιμένει. Γιατί ειδικά στην Ελλάδα, με την κερδοσκοπία που υπάρχει στα καύσιμα,δεν έχει και μεγάλη σημασία που το δολάριο συνεχίζει να πέφτει σε σχέση με το ευρώ.

Από την άλλη πλευρά, αρκετοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν τώρα ότι ευτυχώς που στην Ελλάδα η μαύρη οικονομία είναι ίση, αν όχι μεγαλύτερη, από την επίσημη. Υποστηρίζουν ότι σε περιόδους ύφεσης, ο κόσμος ωφελείται από αυτό γιατί διατηρεί αγοραστικές δυνατότητες και μπορεί να επιβιώνει. Φυσικά, σε ομαλές περιόδους, η υπερβολική μαύρη οικονομία βάζει φρένο στο ρυθμό της ανάπτυξης, αλλά αυτή η εποχή δεν είναι καθόλου ομαλή. Και εν πάση περιπτώσει, η απορία του γράφοντος είναι που θα βρει τα λεφτά το κράτος, όταν τα έσοδα κατρακυλούν, όπως κατρακυλούν και οι δαπάνες μένουν ανελαστικές. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μεγάλο βαθμό η οικονομία μας είναι κρατικοδίαιτη και ένας πάρα πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων εξαρτάται απολύτως από το κράτος.

Μάλλον όμως δεν θα πρέπει να ανησυχούμε και τόσο πολύ, ειδικά τώρα το καλοκαίρι που οι μεγάλοι πονοκέφαλοι είναι οι φωτιές και η λειψυδρία. Αλλωστε με γίγαντες σαν τον Κοντοπυράκη σε σημαντικά πόστα δεν φοβόμαστε τίποτα, αφού όταν χρειαστεί βγάζουν λαγούς από το καπέλο. Το πολύ πολύ να αλλάξουμε κάποιες από τις βλαβερές συνήθειές μας και γενικότερα τρόπο ζωής! Από το Φθινόπωρο όμως...

Αγγελος Στάγκος
[email protected]