Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν αντέχει ανεξάρτητες αρχές, ούτε καν ημιανεξάρτητες και ακόμη περισσότερο δεν αντέχει τύπους σαν τον κ. Ζορμπά. Της ήταν αγαπητός και βολικός όσο στο στόχαστρό του, ως εισαγγελέως, ήταν η κυβέρνηση Σημίτη, τον χρησιμοποίησε επικοινωνιακά τοποθετώντας τον επικεφαλής της Διεύθυνσης Εξοπλισμών του υπουργείου Αμυνας, για να ελέγξει τάχα παλιότερες συμβάσεις του ΠΑΣΟΚ και να μην επιτρέψει να γίνουν ανάλογες επί Νέας Δημοκρατίας και εκεί το κλίμα άρχισε να στραβώνει. Το αποτέλεσμα ήταν «να πλακωθεί» με τον τότε υπουργό κ. Σπ. Σπηλιωτόπουλο για λόγους που δεν έχουν διευκρινισθεί, αλλά σίγουρα έχουν να κάνουν με προμήθειες εξοπλιστικού υλικού.
Η κυβέρνησηεπιθυμούσε σφόδρα από τότε να ξεφορτωθεί τον κ. Ζορμπά, αλλά ήταν πολύ νωρίς, καθώς ή ίδια τον είχε αναγάγει επικοινωνιακά σε άγγελο της κάθαρσης. Οπότε τον τοποθέτησε με επικοινωνιακά «ταρατατζούμ» επικεφαλής της ημιανεξάρτητης αρχής που θα ερευνούσε υποθέσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Και τότε επήλθε η καταστροφή , καθώς άρχισαν προκύπτουν το ένα πίσω από το άλλο τα σκάνδαλα και τα σκανδαλάκια. Ο. κ. Ζορμπάς άρχισε αυτεπάγγελτα να ψάχνει τους κουμπάρους και κυρίως τα δομημένα ομόλογα και τα πορίσματά του ενόχλησαν πολύ, μα πάρα πολύ, την κυβέρνηση, αφού περιελάμβαναν αναφορές για μαύρο πολιτικό χρήμα που πήγαινε προς την κατεύθυνσή της.
Η κυβέρνηση, η μάλλον ο κ. Κολιοκώστας, ως προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών, ακύρωσε ουσιαστικά τα πορίσματα του κ. Ζορμπά και τα έβαλε στο αρχείο, με το αιτιολογικό ότι δεν είχαν συνυπογραφείαπό τα υπόλοιπα μέλη της ημιανεξάρτητης επιτροπής της οποίας ηγείτο, γεγονός που εξόργισε ακόμη και τον κ. Κόκκινο, τον «πατέρα» των εισαγγελέων που έχουν διακριθεί κατά καιρούς για το κυνηγητό κατά ΠΑΣΟΚ. Φυσικά αυτό δεν άλλαξε τίποτα και από τότε η κυβέρνηση περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να «φάει» τον κ. Ζορμπά. Προφανώς αυτή η στιγμή ήλθε, όταν κυκλοφόρησαν πληροφορίες ότι ο κ. Ζορμπάς άρχισε να ψάχνει και τη «Ζήμενς» και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες καταργείται πλέον η ημιανεξάρτητη επιτροπή και ο ίδιος πάει σπίτι του.
Με την κίνηση αυτή είναι πλέον εντελώς σαφές και πέρα από κάθε αμφισβήτηση το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, τόσο τον ρόλο των ανεξάρτητων και ημιανεξάρτητων αρχών (άλλωστε έχουν προηγηθεί και άλλα βήματα όπως ο διορισμός των επικεφαλής από τους αρμόδιους υπουργούς και όχι από τη Βουλή, όπως ήταν ο αρχικός νόμος), όσο και της Δικαιοσύνης. Προφανώς δεν ενοχλείται από την κατακραυγή του Τύπου και θεωρεί «ψιλή βροχή» τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Φαίνεται επίσης ότι δεν φοβάται ούτε το γεγονός ότι αναλαμβάνει πλέον αυτή πλήρως την πολιτική ευθύνη για το όποιο αποτέλεσμα και την όποια μεθόδευση στη διερεύνηση σκανδάλων, μεγάλων ή μικρότερων.
Μήπως όμως ψάχνουμε και εμείς ψύλλους στα άχυρα, όπως έχουν καταντήσει τα πράγματα;
Αγγελος Στάγκος