Οι εκπρόσωποι οργανώσεων των πολιτών καταφθάνουν για να επηρεάσουν κατά το δυνατόν ή για να οργανωθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ευρωβουλευτές μπαινοβγαίνουν στις επιτροπές και φέρνουν επισκέπτες από τις πατρίδες του για να προωθήσουν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης. Και φυσικά, οι υπουργοί με τις ακολουθίες τους πηγαινοέρχονται συνεχώς σε ένα ασταμάτητο και διαρκές αλισβερίσι. Ωστόσο, ενώ τα παραπάνω πράγματι συμβαίνουν, κάτι έχει αλλάξει στην ατμόσφαιρα των Βρυξελλών. Είναι σαφές ότι όλοι αισθάνονται ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν είναι αυτό που ήταν, αλλά κανείς δεν ξέρει προς τα πού πηγαίνει. Υπάρχει μία διάχυτη απαισιοδοξία για το μέλλον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, που γίνεται αμέσως αντιληπτή αν κουβεντιάσει κανείς με ευρωϋπάλληλους, με ευρωβουλευτές, με υπουργούς, ακόμη και με πολίτες. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται καν να κουβεντιάσει κανείς μαζί τους. Αρκεί να τους παρατηρεί στη δουλειά τους. Την κάνουν χωρίς ενθουσιασμό, στο πλαίσιο μιας ρουτίνας και αυτό φαίνεται στα πρόσωπά τους. Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή μαγεία έχει χαθεί, τουλάχιστον προς το παρόν. Αναμφισβήτητα, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση περνάει κρίση. Μία σειρά από άστοχες πολιτικές αποφάσεις, με αποκορύφωμα την τελευταία διεύρυνση με 10 χώρες, η έλλειψη ηγετών μεγάλου μεγέθους, η παγκοσμιοποίηση και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλά ευρωπαϊκά κράτη και η θόλωση του οράματος της πολιτικής ενοποίησης εξαιτίας των προηγουμένων λόγων , αλλά και άλλων, συμβάλλουν στον ασταθή, αν και σημειωτόν, βηματισμό της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει πλέον το ελάχιστο "ομαδικό πνεύμα" και η κάθε χώρα να ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Τρανή απόδειξη η κατάσταση με τον προϋπολογισμό 2007-2013. Οι προτάσεις της βρετανικής προεδρίας έχουν ενοχλήσει αρκετές νέες χώρες, που η Βρετανία πίεσε για να έλθουν στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Κάποιες άλλες που δείχνουν συμβιβαστικό πνεύμα, το κάνουν για να μην πάθουν χειρότερα αν υπάρξει μεγαλύτερη καθυστέρηση στην επίτευξη συμφωνίας. Κάποιες από τις παλιές χάνουν επίσης, ενώ οι μεγάλες, όπως η Γαλλία και Βρετανία επιδίδονται σε ένα συνεχές "μπρα ντε φερ- και η Γερμανία παρακολουθεί παραζαλισμένη προσπαθώντας να βρει την ισορροπία της. Το χειρότερο είναι ότι κανείς -εκτός βέβαια από την βρετανική προεδρία- δεν καταλαβαίνει πλήρως ακόμη αν κερδίζει ή αν χάνει και πόσο από τις βρετανικές προτάσεις. Δεν είναι καθόλου καθαρό αν τελικά επέλθει συμφωνία για τον προϋπολογισμό μέσα στο 2005. Η Βρετανία υποτίθεται ότι θα βελτιώσει κάποιες από τις προτάσεις της, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνουν αποδεκτές από όλους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει ενιαίος στόχος για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Χώρες-μέλη, ηγέτες και λαοί βαδίζουν μηχανικά ή παραπατούν χωρίς πυξίδα και όπου τους βγάλει η άκρη. Δεν γίνεται όμως έτσι… Αγγελος Στάγκος