Αυτή τη στιγμή το δεδομένο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση και δείχνει ανίκανο να σηκώσει κεφάλι για πολλούς και διάφορους λόγους, που άλλοι είναι γνωστοί και κατανοητοί και άλλοι επίσης κατανοητοί, αλλά όχι παραδεκτοί. Με λίγα λόγια το ΠΑΣΟΚ δεν λειτουργεί συγκροτημένα, είναι βυθισμένο στην εσωστρέφεια και δίνει περισσότερο την εικόνα μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, παρά Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Παράλληλα, βλέπουμε από την αρχή του 2006 μία σπουδή από πλευράς κυβέρνησης να κλείσει κοινωνικά και οικονομικά μέτωπα, να ανακοινώνει δείκτες και αποτελέσματα που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η οικονομία πάει καλά και να κάνει ακόμη και κολοτούμπες υπέρ των μισθωτών και των ανέργων. Εκεί που όλοι περίμεναν ότι η σφιχτή εισοδηματική πολιτική θα χαλάρωνε το 2007, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, η χαλάρωση ήλθε ένα χρόνο νωρίτερα και μάλιστα με αρκετά θεαματικό τρόπο και θα συνεχισθεί το 2007. Οσο για το έλλειμμα και εκείνο ξορκίστηκε και ο κ. Αλογοσκούφης επιμένει ότι θα πέσει στο 2,6% του ΑΕΠ φέτος και δεν θα ανέβει πάνω από 3% του χρόνου. Αρα αφήνει να εννοηθεί ότι τα χέρια του είναι πια λυμένα, παρά τις αμφιβολίες του κ. Αλμούνια. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο κ. Καραμανλής θεωρεί βέβαιο ότι η Νέα Δημοκρατία θα κατανικήσει με άνεση το ΠΑΣΟΚ, όποτε γίνουν οι εκλογές και θέλει να είναι έτοιμος για να αποφασίσει πότε θα τις κάνει. Και όσο και αν φαίνεται παράξενο, η απόφασή του θα είναι μάλλον συνάρτηση εκτίμησής του κατά πόσον θεωρεί συμφέρον να έχει απέναντί του ένα ΠΑΣΟΚ που θα φαίνεται ότι είναι ο άλλος πόλος με αρχηγό τον κ. Παπανδρέου, ή ένα ΠΑΣΟΚ σε ημιδιάλυση , η ακόμη και διαλυμένο από απανωτές ήττες. Αν λοιπόν ο κ. Καραμανλής θέλει να κρατήσει το σημερινό πολιτικό σύστημα σε μία σχετική ισορροπία, δεν θα κάνει εκλογές τώρα –πρέπει να βρει και την αφορμή βέβαια, αλλά αυτή βρίσκεται αρκετά εύκολα μάλλον- και θα περιμένει μέχρι τον Μάϊο ή τον Οκτώβριο του 2007. Οι προβλέψεις λένε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα πάει καλά, ή καλύτερα, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, δεν θα τρίξει όμως επικίνδυνα η καρέκλα του κ. Παπανδρέου και θα μπορέσει να απορροφήσει τις συνέπειες της ήττας ως τις επόμενες βουλευτικές εκλογές το 2007. Και σ’ εκείνες θα ηττηθεί, εκτός εξαιρετικού απροόπτου, αλλά πιθανώς θα καταφέρει να παραμείνει ενωμένο για να γλύφει τις πληγές του μέχρι να συνέλθει. Αν αντίθετα, ο κ. Καραμανλής αποφασίσει να καταφέρει στο ΠΑΣΟΚ δύο απανωτά ή και ταυτόχρονα κτυπήματα, θα κάνει βουλευτικές εκλογές τώρα και δημοτικές το Φθινόπωρο, ή και τις δύο μαζί. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι στόχος του είναι να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις που θα διατηρήσουν τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία για 3-4 τετραετίες ακόμη. Αν και στην πολιτική τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο για μεγάλη διάρκεια. Σ΄αυτή την δεύτερη περίπτωση, η βασική συνέπεια θα είναι ότι ο διπολισμός, το κυρίαρχο δηλαδή πολιτικό σύστημα μετά την μεταπολίτευση, μάλλον δεν θα διατηρηθεί. Ο κ. Παπανδρέου θα αμφισβητηθεί εντονότατα και το ΠΑΣΟΚ δεν θα αντέξει ενωμένο. Θα διασπαστεί τουλάχιστον στα δύο και θα ενισχυθούν σε αρκετό βαθμό τα αριστερά κόμματα, με ένα εκ των οποίων, το ΚΚΕ, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί από το 1985 σχέσεις αλληλοστήριξης και αλληλοβοήθειας. Επομένως, από τη μία πλευρά θα υπάρχει μία πανίσχυρη Νέα Δημοκρατία και από την άλλη πλευρά μία πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν από αυτή την ανάλυση είναι γιατί ο κ. Καραμανλής να μην καταφέρει απανωτά κτυπήματα στο ΠΑΣΟΚ για να τελειώνει μαζί του; Ωστόσο, η απάντηση δεν είναι απλή. Γιατί με αυτό το σενάριο η σημερινή σταθερότητα του συστήματος θα δώσει τη θέση της σε ρευστότητα, που μπορεί να έχει και εκπλήξεις. Μπορεί να ξεπηδήσει ένας νέος πολιτικός πόλος στη θέση του ΠΑΣΟΚ, υπό μία νέα ηγετική προσωπικότητα, η οποία μπορεί να ανατρέψει με τη σειρά της το νέο σκηνικό και τα σχέδια περί παντοκρατορίας της Νέας Δημοκρατίας για μεγάλο χρονικό διάστημα να αποτύχουν. Πέρα από αυτό, στο μυαλό του κ. Καραμανλή μπορεί να κυριαρχούν και άλλες σκέψεις. ΄Όπως ότι δεν θα ήθελε να κάνει εκλογές, τώρα που η οικονο