Με όσα μας πρόσφερε και γνωρίζουμε το 2005, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι το 2006 έρχεται με πολλά ανοιχτά θέματα, που άλλα από αυτά θα παρουσιάσουν επιδείνωση, τα περισσότερα θα παραμείνουν ανοιχτά και μόνο μερικά θα κλείσουν, γιατί θα έχει βρεθεί κάποια λύση. Στα περισσότερα από αυτά στο επίκεντρο θα είναι, όπως άλλωστε αναμένεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες που θα διατηρήσουν τον τίτλο της μοναδικής υπερδύναμης του πλανήτη. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπους φαίνεται να αποδυναμώνεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ και το πιθανότερο είναι ότι αυτό θα φανεί στις εκλογές του Κογκρέσσου της προεδρικής μεσοθητείας που θα διεξαχθούν φέτος. Πρόκειται για τις εκλογές που γίνονται στο μέσο της προεδρικής τετραετίας, κατά τις οποίες ανανεώνονται όλη η Βουλή των Αντιπροσώπων, το ένα τρίτο της Γερουσίας και ένα ποσοστό των κυβερνητών των Πολιτειών. Προς το παρόν, εκείνο που βλέπουμε είναι τον κ. Μπους να βυθίζεται στις δημοσκοπήσεις, ενώ τα μήντια που εκφράζουν το αμερικανικό κατεστημένα να τον κτυπούν αλύπητα, καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι οι ΗΠΑ δεν αντέχουν συνέχεια της νοοτροπίας που επέβαλε η Ουάσινγκτον επί των ημερών του. Κατά το 2006, οι ΗΠΑ θα πρέπει να διαχειρισθούν τα προβλήματα που λέγονται Ιράκ και Αφγανιστάν. Τα πράγματα δεν βελτιώνονται στις δύο χώρες, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το Ιράκ στην απόλυτη αστάθεια και από την άλλη πλευρά θα συνεχίσουν να βλέπουν τους συμμάχους τους να αποσύρονται ένας-ένας, εκτός φυσικά από τους άγγλους. Στο Αφγανιστάν, η κατάσταση χειροτερεύει και δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε κρίση, αλλά εκεί οι αμερικανοί και οι άγγλοι κινούνται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Εκείνο πού είναι άξιο ιδιαίτερης προσοχής στην περιοχή είναι η εξέλιξη των σχέσεων της Δύσης με το Ιράν. Το πρόβλημα είναι οι πυρηνικές δυνατότητες που αναπτύσσει το Ιράν και φυσικά η ανησυχία του Ισραήλ, αλλά και πολλών δυτικών χωρών. Την ανησυχία αυτή τροφοδοτεί συνεχώς με ακραίες δηλώσεις, αν αποδίδονται σωστά, ο πρόεδρος του Ιράν που προέρχεται από τους Φρουρούς της Επανάστασης. Η ένταση θα συνεχισθεί και πολλοί προβλέπουν ότι θα κλιμακωθεί σε σημείο που να μην αποκλείει και πολεμικές ενέργειες, αφού όμως προηγηθούν αποφάσεις αποκλεισμού και "τιμωριών". Οι πολεμικές ενέργειες δεν θα γίνουν με εισβολή στο έδαφος του Ιράν, αλλά μάλλον με αεροπορικούς βομβαρδισμούς επιλεγμένων στόχων. Φυσικά, το ενδιαφέρον θα παραμείνει στη Μέση Ανατολή και πολλά θα εξαρτηθούν από την κατάσταση της υγείας του κ. Σαρόν και από τις εξελίξεις στην παλαιστινιακή πλευρά, αν δηλαδή η παλαιστινιακή αρχή θα κατορθώσει να τιθασεύσει την Χαμάς και την Χεζμπολά. Την Συρία μάλλον δεν πρόκειται να την πειράξει κανείς. Την προτιμούν αποδυναμωμένη, όπως είναι σήμερα, παρά να επιχειρηθεί ανατροπή του βασιλιά ΄Ασαντ που θα μπορούσε να φέρει κάποια στιγμή ισλαμιστές στην εξουσία. Προβληματισμό όμως προκαλούν στην Ουάσινγκτον και οι εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, όπου ξεφυτρώνουν η μία μετά την άλλη κυβερνήσεις που δεν ίδιαίτερα φιλικές προς την ίδια και τα αμερικανικά συμφέροντα. ΄Ετσι, μετά την Βενεζουέλα και την Βραζιλία, τώρα προστίθεται και η Βολιβία, όπου μόλις πριν μερικές ημέρες εκλέχθηκε "αριστερή" κυβέρνηση. Η Βραζιλία είναι τεράστια χώρα με πολλές πλουτοπαραγωγικές πηγές, η Βενεζουέλα έχει πετρέλαιο και η Βολιβία κασσίτερο, χαλκό και κόκα! Δεν είναι αμελητέα αυτά. Γύρω-γύρω λοιπόν όλοι αυτοί και στη μέση ο Κάστρο που η ηλικία του και η υγεία του μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στην Κούβα. Αγγελος Στάγκος