Μια λοιπόν και πιάσαμε την Ευρώπη, είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν τα πήγε καθόλου καλά το 2005 και βυθίστηκε σε μία κρίση από την οποία δεν έχει ακόμη συνέλθει , παρά το γεγονός ότι την τελευταία στιγμή ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του 2007-2013. Τα πώς και τα γιατί είναι γνωστά και ξεκινούν από την απόφαση της διεύρυνσης με δέκα νέες και προβληματικές χώρες, συνεχίστηκαν με την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος από τους γάλλους και τους ολλανδούς και συμπληρώθηκαν με την αντιπαλότητα της Βρετανίας με τον γαλλογερμανικό άξονα, γεγονός που αναδεικνύει και την διαφορά φιλοσοφίας για το μέλλον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Είναι φανερό ότι η Βρετανία και από πίσω οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση χώρο ελεύθερων συναλλαγών και όχι πολιτική οντότητα, όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Το 2006 θα αποδειχθεί κρίσιμο για την πορεία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και για όσους έχουν ως όραμα την πολιτική ενοποίηση, που για την Ελλάδα θα πρέπει να αποτελεί και επίσημη πολιτική. Το να εξελιχθεί η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση σε ομοσπονδιακή οντότητα και εμείς μία "πολιτεία" της είναι η μοναδική μας ελπίδα για συντεταγμένη επιβίωση. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, πετούν στα σύννεφα για να τους σχολιάσουμε με επιείκεια. Ευτυχώς υπάρχουν ενδείξεις και πληροφορίες ότι η άποψη της πολιτικής και θεσμικής εμβάθυνσης δεν εγκαταλείπεται από τους πιστούς της και φαίνεται ότι η νέα καγκελάριος της Γερμανίας, η κα Μέρκελ πιστεύει σ΄ αυτήν ακολουθώντας τα βήματα του κ. Κολ. ΄Εδωσε ήδη εξετάσεις και πέρασε στην υπόθεση του προϋπολογισμού 2007-2013. Μία πρόσφατη σφυγμομέτρηση έδειξε ότι η ιδέα του Ευρωσυντάγματος πήρε λίγο τα πάνω της ανάμεσα στους ευρωπαίους πολίτες. Το γεγονός είναι ενθαρρυντικό, ιδιαίτερα αν συνεχισθεί η τάση και πληροφορίες αναφέρουν ότι σε διάφορες χώρες επεξεργάζονται νέες ιδέες για την αναβίωση του Ευρωσυντάγματος. Στη Γαλλία, το Βέλγιο σε κάποια πλευρά της Ολλανδίας επικρατεί η άποψη να αφαιρεθούν από σχέδιο του Ευρωσυντάγματος τα κάπως εξειδικευμένα άρθρα που δημιουργούν ανασφάλεια σε πολλούς πολίτες της λεγόμενης παλιάς Ευρώπης και να μείνουν μόνον οι γενικές αρχές, ώστε να είναι πιο ευκολοχώνευτο στα δημοψηφίσματα. Η γερμανική άποψη λέει να συμπληρωθεί το σημερινό σχέδιο Ευρωσυντάγματος με ένα παράρτημα που θα αναφέρεται στην κοινωνική Ευρώπη, ώστε να γίνει πιο ελκυστικό και οι πολίτες να νοιώσουν ασφαλείς. Η τρίτη επιλογή είναι αυτή της Βρετανίας που δεν λέει τίποτα, αλλά είναι γνωστό ότι βδελύσσεται την ιδέα του Ευρωσυντάγματος και μπορεί να κάνει ζημιά. Παράλληλα, η σκέψη που κερδίζει έδαφος είναι ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν μπορεί να προχωρήσει με το σημερινό σχήμα των 25 χωρών, το αυριανό των 27, το μεθαυριανό των άνω των 30, και πάει λέγοντας μέχρι να γίνει μέλος και η Τουρκία. Δεν μπορεί να βρεθεί άκρη στις αποφάσεις και τα οικονομικά δεδομένα ενίσχυσης των φτωχότερων χωρών γίνονται δυσβάστακτα. Αντικειμενικά και μόνο από αυτό, η κατάληξη θα είναι η ζώνη των ελεύθερων συναλλαγών και τίποτα περισσότερο. Ετσι, κερδίζει σε πολλούς κύκλους η επιλογή της Ευρώπης των δύο ή περισσοτέρων ταχυτήτων . Στην πρώτη ταχύτητα θα είναι ο σκληρός πυρήνας των χωρών που θέλουν να προχωρήσουν μαζί, με ενιαίο νόμισμα με οικονομική σύγκλιση, με σεβασμό στο ευρωπαϊκό ιδεώδες και με προσήλωση στην εμβάθυνση των θεσμών. Οι άλλες ταχύτητες απλώς θα ακολουθούν ως ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, κάποιες προηγμένες χώρες ίσως αποφασίσουν να μεταπηδήσουν κάποια στιγμή στην πρώτη ταχύτητα και ουαί και αλίμονό μας (ως έλληνες) αν δεν μπούμε από την αρχή στην πρώτη ταχύτητα. Ενδιαφέρουσα πιθανότατα να αποδειχθεί η αυστριακή προεδρία στο πρώτο εξάμηνο του 2006. Η Αυστρία έχει συγκεκριμένες απόψεις, παίζει ρόλο στα Βαλκάνια και μέσω αυτής θα προσπαθεί μάλλον αν εκφράζεται η Γερμανία. Αλλά μια και αναφέραμε τα Βαλκάνια, η εικόνα που διαγράφεται είναι η εξής: Η Κροατία "έχει μπάρμπα στην Κορώνη", την Αυστρία, που την φροντίζει και από πίσω είναι και άλλες δυνάμεις, όπως το Βατικανό, η Ουγγαρία και η Γερμανία. Η Ρουμανία μαζί με την Βουλγαρία προχωράνε ακάθεκτες για να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης το 2007 -άντε το 2008, α