Τα μέτωπα είναι πολλά. 

Ο Ερντογάν αμφισβητεί (για όποιους λόγους) την συνθήκη της Λωζάννης. Την ίδια στιγμή εξοπλίζεται με υπερσύγχρονα και «αόρατα» αμερικανικά μαχητικά F35, τα οποία πολύ σύντομα θα ανατρέψουν οριστικά την ισορροπία στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. 

Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα συνδέει την ύπαρξη της Ακρόπολης (!) με ομοεθνείς του, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνησή του σχεδόν ανοιχτά και απροκάλυπτα θέτει στο τραπέζι των όποιων συζητήσεων τσαμικό ζήτημα. 

Παράλληλα, το Κυπριακό βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο στάδιο και όπως φαίνεται σχετικά σύντομα θα δούμε αν θα υπάρξει μία προοπτική λύσης, ποια θα είναι αυτή και αν θα επισυμβούν  ανατροπές στο συνολικό γεωπολιτικό καθεστώς της Ελλάδος.

Ο τουρκικός παράγων είναι καθοριστικός και στα τρία αυτά ζητήματα, κατά τρόπον προφανή στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό και παρασκηνιακό στο θέμα που ανέκυψε με την Αλβανία, καθώς πληροφορίες αναφέρουν ότι πίσω από το τσαμικό κόμμα στην γειτονική χώρα βρίσκεται τουρκικός δάκτυλος. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, τις τελευταίες εβδομάδες και εν όψει αυτών που θα ακολουθήσουν, παρατηρούνται τα εξής: 

• η ηγεσία της Ευρώπης δια του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πιέζει όσο ποτέ για λύση στο Κυπριακό, μιλώντας για «τελευταία ευκαιρία»
• Ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε πριν από λίγες ημέρες την Αθήνα, με το θέμα στην ατζέντα του, έστω και αν ήταν ιδιαιτέρως προσεκτικός στις τοποθετήσεις του
• ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε την Τετάρτη την Ελλάδα, και ούτε λίγο ούτε πολύ πήρε σαφείς αποστάσεις από τις δρομολογούμενες διαδικασίες
• την ίδια ημέρα, σε μία εξόχως παράδοξη κίνηση ο έλληνας πρωθυπουργός συναντά περίπου εν κρυπτώ τον τούρκο υπουργό ευρωπαϊκών υποθέσεων
• ο αμερικανός πρόεδρος θα βρίσκεται σε λίγες ημέρες και αυτός στην Αθήνα και σύμφωνα με τα όσα διακινούνται και ανακονώνονται, το Κυπριακό μάλλον θα τον απασχολήσει περισσότερο απ’ ό,τι το θέμα του ελληνικού χρέους. 

Υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να λάβει κανείς υπόψη τις πραγματικές παραμέτρους που επηρεάζουν τις εξελίξεις και πιθανώς τις προδιαγράφουν: 

Ολα αυτά τα ζητήματα που άνοιξαν τις τελευταίες εβδομάδες, τέθηκαν από την Τουρκία λίγες μόλις ημέρες έπειτα από εκείνη την συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Νέα Υόρκη στα τέλη του Σεπτεβρίου. 

Ο πρόέδρος της Τουρκίας έχει πλέον την αίγλη του σουλτάνου που διέλυσε τους πραξικοπηματίες τον προηγούμενο Ιούλιο και κρατά στα χέρια του το πιο δυνατό χαρτί: την διαχείριση του προσφυγικού και ειδικότερα των ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. 

Δεδομένης της ελληνικής νωθρότητας στην διαχείριση του προβλήματος, η ελληνική κυβέρνηση σήμερα τείνει να γίνει έρμαιο των διαθέσεων του Ερντογάν.

Και αυτό επειδή τρέμει την στιγμή και το ενδεχόμενο που ο πρόεδρος της Τουρκίας θα συνέχιζε και πάλι το παιχνίδι των προηγούμενων μηνών με τα κύματα των προσφύγων που από τα τουρκικά παράλια έφθαναν στην Ελλάδα. 

Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι προφανές ότι δεν ευνοεί την Ελλάδα σε κανένα από τα μέτωπα που προαναφέρθηκαν - για να μην μιλήσει κάποιος για την διαχειριστική επάρκεια της σημερινής κυβέρνησης. 

Υπό αυτές τις συνθήκες οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Και δεν θα πρέπει κανείς να αποκλείει την ανάδειξη των εθνικών θεμάτων σε μείζον ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης ή και καταλύτη εξελίξεων τους επόμενους μήνες. 

Το κυπριακό δεν «πουλάει», όμως σχεδόν πάντα ταρακουνάει την ελληνική πολιτική σκηνή.