Εχει ήδη συνομολογηθεί και φέρει την υπογραφή του Αλ. Τσίπρα.
Όσο λοιπόν και αν ο πρωθυπουργός σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να διατηρήσει την συνοχή και να τονώσει το… αγωνιστικό φρόνημα των συντρόφων του στη Βουλή και έξω από αυτήν, προσπαθεί να πει ότι ο Μητσοτάκης είναι αυτός που θα φέρει το 4ο μνημόνιο, οι εταίροι τον παρακολουθούν και αναρωτιούνται - κατά πάσα πιθανότητα: είναι δυνατόν οι Ελληνες να πέφτουν πάντα στην ίδια παγίδα;
Οι εταίροι γνωρίζουν πολύ καλά αυτό που ο Τσίπρας προσπαθεί να κρύψει. Η προ-συμφωνία για 4ο μνημόνιο υπάρχει ήδη στην απόφαση του eurogroup της 25ης Μαΐου, αυτήν για την οποία ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος πανηγύριζαν και αυτή για την οποία λένε ότι αποτελεί δέσμευση των εταίρων για την ρύθμιση του χρέους.
Λοιπόν η αληθεια είναι η εξής: η απόφαση εκείνη δέσμευση για το χρέος δεν συνιστά, παρά μόνο μία συμφωνία να ληφθούν κάποια μέτρα, εφόσον κριθεί αναγκαίο για την βιωσιμότητα του χρέους.
Και επιπλέον, στην απόφαση εκείνη τονίζεται: «το eurogroup συμφώνησε σήμερα σε ένα πακέτο μέτρων για το χρέος, τα οποία θα εφαρμόζονται προοδευτικά, όπως κρίνεται αναγκαίο για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών και θα υπόκεινται στην προαποφασισμένη αιρεσιμότητα (pre-defined conditionality) του προγραμματος του ESM».
Οσο και αν ο Αλ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του δεν θέλουν να το αποδεχθούν, αυτή η αιρεσιμότητα σημαίνει στην γλώσσα που εκείνοι επέλεξαν, «μνημόνιο». Εστω και αν τώρα (ή όποτε άλλοτε) θελήσουν να το ονομάσουν αλλιώς. Ό,τι μέτρο αποφασίζεται για ελάφρυνση του χρέους, θα συνοδεύεται από μέτρα, τα οποία θα πρέπει να λαμβάνονται από την κυβέρνηση για να προχωρεί η διαδικασία.
Εξ ου και τα όσα λέει ο Γερούν Ντάισελμπλουμ για τα μέτρα που συζητούνται από τώρα για μετά το 2018, είναι σε πλήρη συμφωνία με τις αποφάσεις του eurogroup της 25ης Μαΐου. Η έκπληξη και η «δυσφορία» της Αθήνας είναι απλώς μία ακόμη ευτελής προσπάθεια καλλιέργειας πολιτικού κλίματος για εσωτερική κατανάλωση.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Αλ. Τσίπρας μπορεί ήδη να κατέχει μία θέση στην ιστορία, όμως για λόγους διαφορετικούς από ό,τι νομίζει: έχει υπογράψει σε χρόνο ρεκόρ και με συνοπτικές διαδικασίες τα «μνημόνια-μπάμπουσκα», με το ένα να «γεννά» το άλλο, ισχυρίζεται ότι δεν έχει υπογραψει κανένα και επιχειρεί να τα φορτώσει όλα σε άλλους.