Τα περιθώρια για τέτοιες γενναιότητες και γελοιότητες σε αυτήν την φάση δεν υπάρχουν, πολύ απλά γιατί κανείς στην Ευρώπη δεν θα αναστατωθεί ούτε για ένα λεπτό αν ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος αποφασίζουν ότι έχουν φθάσει στα όριά τους και πως ήλθε η ώρα της ηρωικής αντίστασης, του «μη παρέκει» ή του «¡No pasarán!», για όποιον προτιμά… Απλώς η κυβέρνηση, σε μία τέτοια περίπτωση θα αναζητήσει άλλες διεξόδους, χωρίς την ανοχή των εταίρων αυτήν την φορά.

Υπό αυτές τις συνθήκες ίσως και να εξηγείται πολύ απλά η απόφαση του Αλ. Τσίπρα να πάει ένα μακρινό ταξίδι στην Κούβα, για να εκφωνήσει έναν λόγο στην Πλατεία της Επανάστασης, να συναντήσει τον Ορτέγα και τον Μουγκάμπε και διάφορους άλλους τριτοκοσμικούς. Ηταν πολύ απλά ένας τρόπος να πουλήσει επαναστατιλίκι, να πει και πάλι «εγώ είμαι αριστερός» και όποιος τισμπήσει, τσίμπησε…

Ισως κάπου πάνω από όλα αυτά να πλανάται το «φάντασμα» του Βαρουφάκη και μία πρόθεση της κυβέρνησης να αντιδράσει «δυναμικά» αν της σφίξουν την θηλιά στον λαιμό, με τις προϋποθέσεις που θα τεθούν για μία ενδεχόμενη συμφωνία για το χρέος. Ομως έχει την θηλιά στο λαιμό και η μόνη αντίδραση μπορεί να είναι ένας σπασμός.

Σε αυτό το περιβάλλον, ο Τσίπρας μπορεί ήδη να έχει ξεκινήσει τον προεκλογικό του αγώνα, κάνοντας επαναστατική γυμναστική στην Κούβα, στην Πλατεία της Επανάστασης. Αν είναι έτσι, θα το διαπιστώσουμε σύντομα.

Το κακό και αξιοπερίεργο είναι πως κάποιοι στην ΝΔ και ενώ βλέπουν ότι το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ βουλιάζει, κάνουν ό,τι μπορούν για να δώσουν πόντους στον Τσίπρα.

Και μετατρέπουν σε πεδίο αντιπαράθεσης τον θάνατο και την ιστορία του Κάστρο, ως μη όφειλαν και χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι ρίχνουν νερό στον μύλο του Τσίπρα ή πάντως ενεργοποιούν αντανακλαστικά υπέρ του, ακόμη και από εκείνους που τον έχουν ξεγράψει.

Ενώ λοιπόν ο Κυρ. Μητσοτάκης φρόντισε να κάνει μία πολύ ισορροπημένη και μετριοπαθή τοποθέτηση το προηγούμενο Σάββατο με αφορμή τον θάνατο του Κάστρο, στελέχη του κόμματος του, έβαλαν φωτιά στα τόπια τις επόμενες ημέρες.

«Ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε αναμφίβολα μια ιστορική προσωπικότητα, σύμβολο της κουβανέζικης επανάστασης και μιας εποχής σκληρών διεθνών αντιπαραθέσεων που ανήκει πια στο παρελθόν. Η πορεία του επιβεβαίωσε ότι πρόοδος χωρίς οικονομική και πολιτική ελευθερία, δεν μπορεί να υπάρξει», ήταν η σαφής, προσεκτική και περιεκτική δήλωση του κ. Μητσοτάκη και κάπου εκεί έπρεπε να έχει κλείσει το θέμα.

Οσο όμως ο Τσίπρας απολάμβανε την βόλτα του στην Αβάνα, ήλθε ο Αδωνις Γεωργιάδης και έριξε μία βόμβα: «Αναρωτιέμαι πώς στ'αλήθεια οι Αριστεροί μπορούν να θεωρούν Χούντα ένα στρατιωτικό καθεστώς 7 ετών, αλλά Δημοκρατία μία χώρα χωρίς Εκλογές;», έγραψε χθες στο twitter και άνοιξε ένας νέος κύκλος αντιπαράθεσης - εκτός έδρας, στο γήπεδο του Τσίπρα… Η δήλωση αυτή «μπάζει» και θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί. Θέλοντας να πει ότι ο Κάστρο ήταν δικτάτορας, δεν απέφυγε να πει ότι η χούντα (με κεφαλαίο “Χ”) ήταν απλώς ένα «στρατιωτικό καθεστώς 7 ετών».

Πρέπει να κατανοήσουν κάποιοι στην ΝΔ ότι είναι προτιμότερο να αφήνεις κάποιους να βράζουν στο ζουμί τους, παρά να φωνάζεις πάνω από το καζάνι.

Ολα αυτά μπορεί να πει κανείς ότι λίγη σχέση έχουν με την ουσία και με αυτό που ζει η χώρα.

Όμως είναι ενδείξεις για το κλίμα με το οποίο θα πάμε σε εκλογές, αργά ή γρήγορα. Και επιτέλους, πρέπει να αντιληφθούν ότι το απλοϊκό παιχνίδι του Τσίπρα απαιτεί μία πιο ευφάνταστη αντιμετώπιση.