Ο Κεντρικός Τραπεζίτης της Ενωσης Μάριο Ντράγκι μίλησε προ ημερών για το ενδεχόμενο εξόδου μίας χώρας από το ευρώ. Και προς γενική κατάπληξη, δεν είπε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, αλλά περιέγραψε περίπου το πώς μπορεί να γίνει και με ποια βασική προϋπόθεση.

«Εάν μια χώρα πρόκειται να αφήσει την Ευρωζώνη, τότε, οι απαιτήσεις της κεντρικής τράπεζας της εκάστοτε χώρας ή οι εκκρεμότητές της απέναντι στην ΕΚΤ, θα πρέπει να ρυθμιστούν πλήρως», ανέφερε ο Ντράγκι σε μία επιστολή του προς ιταλούς ευρωβουλευτές.

Βέβαια, αυτό έγινε με αφορμή ερώτηση που του είχαν απευθύνει και αφορούσε το ενδεχόμενο εξόδου της Ιταλίας – μία συζήτηση που εντείνεται εκεί, δεδομένου του γενικευμένου κλίματος δυσαρέσκειας των Ιταλών, αλλά και της αντίληψης (που έχει σχέση με την πραγματικότητα) ότι η Ιταλία είναι μία βιομηχανική, αγροτική, τουριστική  υπερδύναμη, που θα μπορούσε να επωφεληθεί από ένα μαλακό νόμισμα.

Αν λοιπόν η συζήτηση γίνεται στην Ιταλία, γιατί να μην γίνεται εδώ; Μοιάζει με αναπότρεπτη εξέλιξη. Ηδη, η διαδικτυακή πολιτική επιθεώρηση Politico  περιγράφει την  Πέμπτη την ατμόσφαιρα ολικής επαναφοράς στο κλίμα του Grexit και του ζοφερού κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος στην χώρα.

Η αναφορά του Ντράγκι σε συνδυασμό με την συζήτηση στις Βρυξέλλες και τις άλλες πρωτεύουσες, δείχνει κάτι που οι περισσότεροι αρνούνται ακόμη να αποδεχθούν: ότι το ενδεχόμενο είτε διάλυσης, είτε μετάλλαξης του κοινού νομίσματος είναι υπαρκτό. Όπως αυτό της αποχώρησης μίας χώρας.

Με βάση τα όσα είπε ο Ντράγκι, οι εκκρεμότητες της Ιταλίας προς την ΕΚΤ ανέρχονται σε σε 358,6 δισ. Ευρώ. Για την Ελλάδα το αντίστοιχο ποσό θα ήταν 72,26 δισ. ευρώ.

Ισως δεν αργεί η στιγμή που κάποιος θα το εκστομίσει: «Αν είναι να “καθαρίσουμε” με 72 ψωροδισ., τι καθόμαστε;». Και ο όχλος θα θεωρεί ότι τα βάσανά του τέλειωσαν…