Πόσο βέβαιοι πρέπει να είμαστε ότι ο Τσίπρας θα υπογράψει τα πάντα, θα δεχθεί ό,τι του σερβίρουν στο Eurogroup και ότι θα το κάνει διαρκώς «για να μείνει στην εξουσία»;

Υπάρχουν ενδείξεις που δικαιολογούν μία επιφύλαξη. Μέχρις ότου λήξει το δράμα.

Επειτα από όλα αυτά που έχουν γίνει και αφού κατά τα όσα ομολόγησε ο Τσακαλώτος στην Βουλή την Παρασκευή, για να πείσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν τα προαπαιτούμενα, υπάρχει κίνδυνος ακόμη και να μην κλείσει η αξιολόγηση, ας μην αποκλείουμε το κακό σενάριο.

Ειδικώς αφότου ο Αλ. Τσίπρας αναθάρρησε με την καλή εκλογική επίδοση του Κόρμπιν στις βρετανικές εκλογές και διεμήνυσε το εμπνευσμένο: «Η Αριστερά που τολμά, μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους λαούς». Ακολούθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, που για κάποιον λόγο ταυτίζεται με τους βρετανούς Εργατικούς και ανακοίνωσε:

«Απευθύνουμε τα συγχαρητήρια μας στο Εργατικό Κόμμα. Η εκλογική του επίδοση ανοίγει τον δρόμο για μια νέα Ευρώπη που θα αμφισβητήσει τον μονόδρομο της λιτότητας». Δεν έχει σημασία ούτε ότι η Βρετανία είναι σε τροχιά εξόδου από τη Ενωση, ούτε ότι δεν συμμετέχει στην Ευρωζώνη και δεν επηρεάζει τις πολιτικές της λιτότητας… Σημασία έχει τι νομίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ για την πραγματικότητα, όχι η ίδια η πραγματικότητα.

Με την πίεση που δέχεται ο Πρωθυπουργός, το κόμμα του και η κυβέρνησή του, δεν πρέπει κανείς να αποκλείει ένα νέο καλοκαίρι της τρέλας. Ισως δεν είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο, αλλά δεν είναι και απολύτως απίθανο.

Αλλωστε στη τελευταία σελίδα της «Αυγής» γράφονταν μόλις την προηγούμενη Παρασκευή αυτές οι λέξεις: «Εμείς δηλαδή είμαστε τα ήσυχα παιδιά, τα βολικά, τα πειθαρχημένα; Που για να διευκολύνουν εκλογικούς προγραμματισμούς, οικονομικούς κανιβαλισμούς και καθεστωτικούς βανδαλισμούς θα πρέπει να δεχτούν αδιαμαρτύρητα μια κάποια λύση, που δεν θα είναι λύση; Άμα δηλαδή τα στυλώσουμε, το φάντασμα της “έκρυθμης κατάστασης” θα βολτάρει μόνο πάνω από τα δικά μας κεφάλια; Όχι και από τα δικά τους -ενόψει εκλογών, γαλλικών παραινέσεων, νότιων φόβων και λοιπά; Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε από πού ερχόμαστε και πού πάμε; Διότι approval in principle έχουμε κι εμείς, με τον ελληνικό λαό...».