Το γιατί συμβαίνει αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Από την απροθυμία των δυνάμεων της αντιπολίτευσης να υποκινήσουν τέτοιου είδους κινητοποιήσεις, έως την αδυναμία των λεγόμενων «αστικών» στρωμάτων να υιοθετήσουν πρακτικές αντίδρασης σαν κι εκείνες που ο ΣΥΡΙΖΑ υποδαύλισε από το 2011 κι έπειτα, γεμίζοντας τις πλατείες παρέα με την Χρυσή Αυγή. 

Η κοινωνική αντίδραση μέσω κοινωνικών δικτύων απέχει πολύ από την πραγματική εκδήλωση οργής και αγανάκτησης. 

Και για να υπάρξει αντιστοίχιση των δύο αυτών παραμέτρων, φαίνεται πως απαιτείται κάτι παραπάνω από επικοινωνία μέσω facebook. 

Υπάρχουν και τα στοιχειώδη. Συγκεντρώσεις απρόσωπες, χωρίς ομιλητές και θέμα, δύσκολα θα προσελκύσουν τις μάζες. 

Και εν τέλει, υπάρχει και το ίδιο το σύνθημα, που είναι προβληματικό. Το «Παραιτηθείτε!» είναι εν πολλοίς άστοχο και μακριά από την πραγματικότητα.

Ως αξίωση δεν σημαίνει τίποτε, όταν απευθύνεται σε μία εκλεγμένη κυβέρνηση, όσο άθλια και αν είναι. Πόσο μάλλον όταν όλοι ξέρουμε την σχέση εξάρτησης με την εξουσία. 

Θα σήμαινε κάτι, αν στον δρόμο ήταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Σε μία τέτοια περίπτωση όμως η κοινωνική συνθήκη θα είχε ήδη υπερβεί την πολιτική και η δυναμική δεν θα κρυβόταν στις σελίδες του fb. 

Υπό τις παρούσες συνθήκες και με τα καθημερινά κρούσματα πολιτικών συπεριφορών που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας και της πρόκλησης, το αίτημα και το σύνθημα θα έπρεπε να είναι άλλο. 

Το «Παραιτηθείτε!» θα μπορούσε να είναι «Σοβαρευτείτε!», γιατί στην ουσία αυτό είναι το ζητούμενο. 

Οχι ότι υπάρχουν δυνατότητες για κάτι τέτοιο σε αυτήν την κυβέρνηση. Ομως ένα αίτημα σαν κι αυτό θα αναδείκνυε με πολύ πιο εύστοχο τρόπο το πρόβλημα και το έλλειμμα και πιθανώς θα  εξεφραζε τις διαθέσεις περισσότερων.