Πρόκειται για την αδυναμία του και προφανώς των προσώπων που φέρονται να τον υπηρετούν, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να περιγράψουν την πολιτική του ταυτότητα και να συσπειρώσουν τους επίδοξους αρχηγούς και τις ομαδούλες τους γύρω από αυτό που αποτελεί κοινωνικό αίτημα: την δημιουργία ενός πόλου-διεξόδου από τα ψευδεπίγραφα διλήμματα που τίθενται - κατά κανόνα από τον Τσίπρα.
Στο πεδίο αυτό, οι όροι έχουν την σημασία τους. Και η αμηχανία απέναντι στους όρους αποκαλύπτει την πολιτική κενότητα.
Και μόνο το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους υποψηφίους καταφεύγουν στον όρο «Κεντροαριστερά», καταδεικνύει το πρόβλημα και τους ρίχνει στην παγίδα του Τσίπρα.
«Κεντροαριστερά» δεν σημαίνει τίποτε. Δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε τον αγώνα κατά μίας κακιάς και σκληρής Δεξιάς (που δεν υπάρχει), ούτε το μέτωπο κατά της ψευδεπίγραφης, αλλά με κατοχυρωμένο copyright, Αριστεράς του Τσίπρα και του Καμμένου. Ενας άλλος όρος θα είχε και πολιτικό περιεχόμενο και τα συμπλέγματα που κυριαρχούν θα εξαφάνιζε. Θα έπρεπε όμως όλοι να συμφωνήσουν εκ προοιμίου στην ορολογία και όχι να μιλάει ο ένας για ψιλο-Αριστερά, ο άλλος για Ριζοσπαστικό, ο τρίτος για Προοδευτικό, Εκσυγχρονιστικό ή Φιλελεύθερο Κέντρο.
Αντιθέτως, «Κεντροδεξιά» σημαίνει πολλά και σαφέστερα, δεν χρειάζεται να εξηγήσει τι είναι.
Και πρώτο μεταξύ αυτών, την ηγεσία στο μέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτήν την έννοια, ο Μητσοτάκης απλώς κάθεται και περιμένει.
Οσο η Κεντροαριστερά πελαγοδρομεί, ξέρει ότι ένα ναυάγιο στην διαδικασία και στο πολιτικό της αποτέλεσμα, πιθανόν θα του δώσει ακόμη και την δυναμική που αυτήν την στιγμή του λείπει στις δημοσκοπήσεις. Πολύ απλά, όσοι θέλουν μία πολιτική διέξοδο και επιθυμούν να φύγει η σημερινή κυβέρνηση, θα καταφύγουν στον Μητσοτάκη, όταν η εναλλακτική διέξοδος αποκλειστεί οριστικά.
Οσο δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι ελέγχοντες τους υπάρχοντες μηχανισμούς στον ενδιάμεσο χώρο, απλώς θα πελαγοδρομούν.
Και θα φτάσουν απλώς να διεκδικούν, με ιδιοτέλεια και προσωπικά κίνητρα και μόνο, μία επανεκλογή στην Βουλή.
Εν συνεχεία θα έχουν απλώς να αντιμετωπίσουν τα διλήμματα που δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν τώρα. Και θα αναμένουν την οριστική πολιτική εξαϋλωσή τους.