Η προχειρότητα στον σχεδιασμό και την εφαρμογή του μέτρου, η θυσία των πολιτών και της καθημερινότητάς τους στον βωμό της σύγκρουσης μεταξύ Σπίρτζη και συνδικαλιστών και εν τέλει η ταλαιπωρία και ο εξευτελισμός όσων είναι αναγκασμένοι ή επιλέγουν να κινηθούν με τα μέσα συγκοινωνίας και υποχρεώνονται να στήνονται με τις ώρες στις ουρές του παραλογισμού για να αποκτήσουν μία ηλεκτρονική κάρτα.

Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο στην ιστορία αυτή είναι η υπομονή του κόσμου και η ψυχραιμία που επιδεικνύουν οι πολίτες στις ουρές των εκδοτηρίων. Όσο και αν οι τηλεοράσεις προβάλλουν την ταλαιπωρία τους και υποδαυλίζουν την αγανάκτησή τους, φαινόμενα έντασης και επεισόδια, τα οποία θα μπορούσε κάλλιστα να αναμένει κάποιος, δεν έχουν σημειωθεί.

Πού οφείλεται αυτή η στωικότητα και η απουσία αντίδρασης;

Είναι δύσκολο να υποθέσει κάποιος με βεβαιότητα ότι πρόκειται για ένδειξη κοινωνικής ωρίμανσης και αλλαγής της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα. Αν συνέβαινε αυτό, θα το διαπιστώναμε και αλλού. Όμως κατά τα άλλα η επιθετικότητα και η οργή περισσεύουν. Απλώς εκδηλώνονται αλλιώς, μέσα στα σπίτια, στις οικογένειες, στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η απάθεια, η παραίτηση και η αποδοχή της μοίρας μας είναι ίσως μία πιο πιθανή εξήγηση.

Στις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, οι ομάδες των αγανακτισμένων έχουν αντικατασταθεί από τις μάζες των απογοητευμένων. Και οι απογοητευμένοι δεν προκαλούν επεισόδια και δεν καταστρέφουν. Απλώς περιμένουν. Ας μην ξεχνάμε: άλλοι (γνωστοί – άγνωστοι και λίγοι) ήταν αυτοί που κατέστρεφαν τα νέα ακυρωτικά μηχανήματα και τώρα έχουν λουφάξει.

Είναι αυτό που λέει και το τραγούδι του Πορτοκάλογλου: «Θα περάσει κι αυτό»…

Οσοι θυμούνται πόσο είχε εξοργίσει τους ΣΥΡΙΖΑίους ένα τόσο στοχαστικό κομμάτι, θα καταλάβουν ότι η απάθεια του κόσμου δεν σημαίνει επιδοκιμασία της ανίκανης κυβέρνησης.

Σημαίνει ότι η στάση αυτή είναι ίσως η πιο επικίνδυνη και πιο απρόβλεπτη πολιτική συμπεριφορά. Το υπόβαθρο της δεν είναι η προσδοκία αλλά η μοιρολατρία. Θα εκδηλωθεί στις επόμενες εκλογές και επειδή θα στηρίζεται σε αυτό το στοιχείο, είναι μάλλον υπεραισιόδοξος όποιος ποντάρει σε μία σύντομη κανονικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην χώρα.

Εχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και όποτε καταγράφηκε αυτή η κοινωνική συμπεριφορά ακολούθησαν περίοδοι πολιτικής αναταραχής και ανωμαλίας.