Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πλέον πολλά να πει και όσο κι αν λείπουν οι μαζικές και βίαιες αντιδράσεις, η πολιτική που έχει υπηρετήσει τον φέρνει σε ένα όριο.
Το δείχνουν οι εξελίξεις στο θέμα των πλειστηριασμών, η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, η εξόντωση της μεσαίας τάξης, η απόγνωση με την οποία σπεύδει να μοιράσει επιδόματα, ελεημοσύνες και χιλιάρικα με λοταρίες του ΥΠΟΙΚ.
Οι επινοήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγετικής του ομάδας φαίνεται πως εξαντλούνται.
Μετά την απώλεια του QE, άλλη μία συζήτηση, αυτή για το χρέος, δεν φαίνεται πως θα προχωρήσει στον χρόνο και με τον τρόπο που φαντασιωνόταν η κυβέρνηση.
Επιπλέον, η έξοδος στις αγορές δεν μοιάζει να γίνεται με τους θριαμβευτικούς όρους που θα επιθυμούσαν στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ και η έξοδος από το μνημόνιο, μάλλον θα είναι κάτι διαφορετικό από την εθνική απελευθέρωση, την οποία προανήγγειλαν ο Πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός του εταίρος όλους τους προηγούμενους μήνες.
Υπό αυτήν την έννοια, το 2018 αναμένεται με βεβαιότητα πως θα είναι το έτος των αποφάσεων. Με την συμπλήρωση τριών ετών στην διακυβέρνηση της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας μοιραία θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν απολογισμό.
Θα πρέπει για παράδειγμα να εξηγήσει στους συντρόφους του γιατί δεν άλλαξε το κόμμα του αφότου ξεφορτώθηκε τους Λαφαζάνη, Στρατούλη, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κλπ. το 2015.
Γιατί ξανασυνεργάστηκε με τον Καμμένο.
Θα πρέπει επίσης να απολογηθεί σε όσους «συντρόφους» πίστεψαν ότι η Αριστερά στην διακυβέρνηση θα άλλαζε όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά τον κόσμο ολόκληρο.
Θα πρέπει να πείσει όσους τους πάρουν τα σπίτια στους πλειστηριασμούς, ότι δεν τους τα έχουν πάρει.
Όσους τους έχουν κατάσχει καταθέσεις και εισοδήματα, ότι δεν τους τα έχουν κατάσχει.
Και όσους έχουν χάσει τις συντάξεις τους, ότι δεν τις έχουν χάσει.
Μάλλον δε, θα πρέπει κάποια στιγμή να βρει και πώς θα πει ότι αυτός με τον οποίο συνεργάστηκε τρία χρόνια και τον κράτησε στην κυβέρνηση δεν ήταν ο Πάνος Καμμένος, αλλά ένας άγνωστος, που κάπως ακουστά τον είχε και τού ‘χαν πει ότι είναι καλό παιδί…
Επειτα από τρία χρόνια στην εξουσία, ο Αλέξης Τσίπρας θα αρχίσει από το 2018 να βρίσκεται αντιμέτωπος με το πολιτικό του πεπρωμένο.
Καλό θα ήταν να είχε και την συναίσθηση που αρμόζει στην περίσταση.