Είναι άγνωστο  πόσους μπορεί να πείσει αυτό το παραμύθι, και πόσο οι απώλειες στο ΑΤΜ μπορούν να αντισταθμιστούν από «αφηγήματα».

Αυτό που είναι ξεκάθαρο, είναι πως ο Τσίπρας έχει αποδεχθεί οριστικά έναν ρόλο: είναι ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Περισσότερο των άλλων, παρά των δικών μας. Εκείνων με την φασιστική μπότα, που λέει και η Μπαζιάνα.

Ψήφισε τα πάντα, συνεχίζει να το κάνει, περικόπτει ό,τι «εξέχει», καθαρίζει την μεσαία τάξη, ξεπουλάει.

Και αφού έχει αποδεχθεί τόσο υπάκουος και χρήσιμος, τώρα φαίνεται πως είναι πρόθυμος να ξεπετάξει και τα εθνικά θέματα. Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και στο ονοματολογικό της πΓΔΜ φαίνεται ότι εντάσσονται σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό σχέδιο για την περιοχή και πάντως η επίλυση των εκκρεμοτήτων αποτελεί προτεραιότητα για τον διεθνή παράγοντα, τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η προθυμία του Τσίπρα και της κυβέρνησής του «να προωθήσουν λύσεις», μοιραία προξενεί ερωτήματα. Τι θα λύσει και πώς θα το κάνει;

Τι σχέδιο έχει για τα ελληνοτουρκικά και πώς θα διασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα; Από την μία αφήνει τον Ερντογάν να αλωνίζει στην Θράκη, από την άλλη του κάνει τα χατίρια με τους οκτώ αξιωματικούς, δοκιμάζοντας τα όρια του νομικού οικοδομήματος της χώρας. Η κατευναστική πολιτική έναντι της Τουρκίας έχει αποδειχθεί επιζήμια διαχρονικά και αν την συνδυάσει κάποιος με την διαχειριστική ανεπάρκεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οφείλει να είναι ευλόγως ανήσυχος.

Όσο για το Μακεδονικό, η λογική του «λύση να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι» μοιάζει να υποφώσκει στα κυβερνητικά γραφεία.

Εν όψει των όποιων εξελίξεων, η εγρήγορση όλων για κάποια από όλα αυτά τα ζητήματα ζημιά δεν πρόκειται να κάνει. Αντιθέτως, οι επιλογές «στο γόνατο» και οι βιασύνες, μπορεί να είναι καταστροφικές και οι βλάβες μόνιμες.