Ετσι, καταστρώθηκε η (στην καλύτερη περίπτωση) αμφιλεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών, διοργανώθηκαν άρον άρον φιέστες στην όχθη των λιμνών και διάφοροι (με αγαθές προθέσεις ή μη) θεωρητικοί άρχισαν να επαινούν τον Αλέξη Τσίπρα για την ρεαλιστική στροφή του, να κατηγορούν τον Μητσοτάκη για την παράδοσή του στην δήθεν ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ και να ονειρεύονται την σοσιαλδημοκρατικοποίηση (sic) του ΣΥΡΙΖΑ.
Επειτα ήρθε η ώρα της αλήθειας και το σκοπιανό δημοψήφισμα της προηγούμενης Κυριακής. Και τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Οι περισσότεροι παρ’ ολίγον πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας δεν πήγαν να ψηφίσουν, το δημοψήφισμα είναι επί της ουσίας ως μη γενόμενο και ο χρόνος άρχισε να μετρά αντίστροφα. Όχι για την υλοποίηση της συμφωνίας, αλλά για κάτι άλλο.
Που δεν το φανταζόταν ο Αλέξης Τσίπρας.
Αντί για εμβρυουλκό εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, το δημοψήφισμα των Σκοπιανών έγινε παράμετρος αστάθειας στην γειτονική χώρα.
Και εκεί που στο Μέγαρο Μαξίμου ανάμεναν πως θα πατούσαν ένα κουμπί και θα διέλυαν τους ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και όλους τους άλλους τους οποίους πλέον θεωρούν ασήμαντες πολιτικές οντότητες, πρέπει να περιμένουν.
Να περιμένουν να δουν τι θα γίνει πρώτα με το πολιτικό σκηνικό στα Σκόπιια, πώς θα αντιδράσουν Αλβανοί, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αμερκανοί, Γερμανοί, Ρώσοι και λοιποί ενδιαφερόμενοι και μετά να εξετάσουν τα πολιτικά τους σχέδια.
Με λίγα λόγια εδώ και περίπου έναν χρόνο η χώρα ταλαιπωρείται λόγω μίας απερίσκεπτης και επιφανειακής προσέγγισης της κυβέρνησης για ένα μείζον θέμα και της βιαστικής της προσπάθειας να παίξει με όρους μικροπολιτικής με ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα.
Τώρα, ο Πρωθυπουργός και οι περί αυτόν δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να παρακολουθούν. Να δουν αν ο φίλος Ζόραν Ζάεφ θα ακολουθήσει τις πρακτικές του Αλέξη Τσίπρα αγνοώντας το μήνυμα που του έστειλαν οι πολίτες της χώρας του και μετά να δουν τι μπορούν να κάνουν και πώς.
Είναι άλλη μία ένδειξη για το πόσο λάθος αντιλαμβάνεται αυτή η κυβέρνηση ό,τι συμβαίνει στον κόσμο και άλλη μία απόδειξη της επικινδυνότητας όσων σχεδιάζουν με ελαφρότητα και υστεροβουλία ερήμην των πολιτών και της Ιστορίας. Και δεν καταλαβαίνουν ότι η Ιστορία δεν γράφεται στο γόνατο.