Αφότου το πανελλήνιο ή τέλος πάντων όσοι ακόμη ασχολούνται με το μεγάλο μας πολιτικό τσίρκο, παρακολούθησαν επί ημέρες βουλευτές να πηγαινοέρχονται μεταξύ κομμάτων, τον πρόεδρο της Βουλής να ξεπερνά τα όρια των αρμοδιοτήτων του, ζητώντας από βουλευτή να καθυστερήσει την παραίτησή του από συγκεκριμένη κοινοβουλευτική ομάδα και άλλα ευτράπελα με γκαζόζες, τουαλέτες και διάφορα άλλα παρασκηνιακά μαγειρέματα, προκειμένου να αλλάξει ο κανονισμός της Βουλής και να είναι όλοι χαρούμενοι, την Δευτέρα ήλθε η μεγάλη αποκάλυψη.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, προφανώς μη συναισθανόμενος τι ακριβώς πράττει, απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής ζητώντας του να μην κάνει καμία παρέμβαση στον κανονισμό. Τον κανονισμό της Βουλής…
Ουδεμία τέτοια αρμοδιότητα έχει ο Πρωθυπουργός. Ουδεμία διάταξη του δίνει το δικαίωμα να αιτείται ή να παραγγέλλει από τον Πρόεδρο της Βουλής ενέργειες, μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα της επιστολής του κ. Τσίπρα, Πρωθυπουργού, προς τον κ. Βούτση, Πρόεδρο της Βουλής:
«Με έκπληξη, όμως, παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες, κυρίως τη μείζονα αντιπολίτευση, αλλά και αλλά κόμματα της αντιπολίτευσης μαζί με μερίδα μέσων ενημέρωσης να αντιμετωπίζουν με απίστευτη επιθετικότητα μια εύλογη δημοκρατική ευαισθησία. Και να φτάνουν μάλιστα στο σημείο ορισμένοι να επιχειρηματολογούν και να παρουσιάζουν τον Πρωθυπουργό ως δήθεν εκβιαζόμενο.
»Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι εκβιαζόμενος δεν υπήρξα ποτέ και από κανέναν, και δεδομένου ότι δεν επιθυμώ να επιτρέψω σε κανέναν να αξιοποιεί τη δημοκρατική μου ευαισθησία για να με συκοφαντεί, σας ζήτω να μην αναλάβετε καμία πρωτοβουλία για αλλαγή του ισχύοντος κανονισμού, ούτε κατά ένα σημείο στίξης».
Κοινώς, ο κ. Τσίπρας ενοχλήθηκε επειδή η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ κατήγγειλαν μεθοδεύσεις και μέσα στην τσαντίλα του, είπε να το γυρίσει αλλιώς για να μας δείξει ότι δεν σηκώνει και πολλά πολλά. Αποδεικνύοντας όμως εν τέλει ότι και μεθοδεύσεις γίνονται και μαγειρέματα!
Εν τέλει, αφού επρόκειτο για δημοκρατική ευαισθησία, γιατί ανακρούει πρύμναν; Τι υπερτερεί της δημοκρατικής του ευαισθησίας; Ο εκνευρισμός του και τα καπρίτσια;
Τα όσα συμβαίνουν στο κοινοβούλιο δεν είναι απλώς πρωτοφανή, είναι δείγματα εκφυλισμού θεσμών και δημοκρατικών κεκτημένων δεκαετιών, για τα οποία η το κυβερνητικό μπουλούκι δεν έχει κανέναν σεβασμό.
Εν τέλει, είναι και αποδείξεις για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι κυβερνώντες. Επιχειρούν να διορθώσουν το χονδροειδή λάθη τους με χονδροειδέστερα, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι απλώς έχουν απολέσει κάθε είδους δημοκρατική νομιμοποίηση. Προς το παρόν ρεζιλεύονται καθημερινώς, χωρίς να το αντιλαμβάνονται.
Το θέμα είναι να μην γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι και εκεί η ευθύνη της αντιπολίτευσης αρχίζει να γίνεται μεγάλη.
Από το σημείο αυτό κι έπειτα, ο τρόπος αντιμετώπισης της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι χλιαρός και αναντίστοιχος με τις εκτροπές της.
Χρειάζεται άλλου είδους αντιπολίτευση. Δική της δουλειά είναι να φανταστεί τι οφείλει και τι μπορεί να κάνει.