Δεν είναι όμως μόνο αυτές οι πτυχές της έρευνας που εντυπωσιάζουν. Δεν είναι μόνο η στάση των Ευρωπαίων έναντι της Ελλάδας στην πρώτη φάση της κρίσης, ή η προκλητική στάση των Βαουφάκη - Τσίπρα το 2015 ή η αγωνία και η πρωτοβουλία του Ολάντ, όταν η Μέρκελ ήταν έτοιμη να πατήσει το κουμπί της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ το, καλοκαίρι του 2015.
Είναι και κάποιες άλλες λεπτομέρειες δηλωτικές για πολλά πράγματα.
Όπως η πίεση που ασκήθηκε στην Βρετανία τον Μάιο του 2010, ώστε να συμμετάσχει στα πακέτα διάσωσης του ευρώ. Κάτι που ουδείς ήταν σε θέση να αποφασίσει και να υπηρετήσει στο Λονδίνο. Μπήκαν μέσω της απειλής του Grexit οι πρώτοι σπόροι του Brexit; Δύσκολο να το υιοθετήσει κάποιος με βεβαιότητα. Και άλλο τόσο δύσκολο να το απορρίψει.
Ίσως όμως πέραν των σχετικών αποκαλύψεων για την χώρα μας, το πιο εντυπωσιακό σημείο του ντοκιμαντέρ να είναι η περιγραφή από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των όσων συνέβησαν στην σύνοδο του G20 στις Κάννες, τον Νοέμβριο του 2011.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε εγκαταλείψει την σύνοδο ταπεινωμένος και πολιτικά ηττημένος. Επέστρεφε στην Ελλάδα, όπου θα ακύρωνε το δημοψήφισμα που είχε εξαγγείλει και θα παραιτείτο από την πρωθυπουργία.
Την επόμενη ημέρα, η συζήτηση θα συνεχιζόταν. Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν μόνο η Ελλάδα, ήταν ολόκληρη η ευρωπαϊκή οικονομία και το οικοδόμημα του κοινού νομίσματος.
Εκεί, τον ρόλο του πρωταγωνιστή πήρε ο Μπαράκ Ομπάμα. Όπως αναφέρουν οι παρευρισκόμενοι, ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν ήταν ο οικοδεσπότης, όμως ανέλαβε τον ρόλο του προεδρεύοντος χωρίς πολλές συζητήσεις.
Και άρχισε να ασκεί πιέσεις, κατά κύριο λόγο προς την Ανγκελα Μέρκελ, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι όσα είχαν γίνει μέχρι τότε ήταν ημίμετρα, ότι για την διάσωση του ευρώ απαιτούνταν ποσά της τάξεως του 1,3 τρισ., ότι τα αποθεματικά των κεντρικών τραπεζών έπρεπε να αξιοποιηθούν και πολλά άλλα.
Κατά τις μαρτυρίες των παρευρισκομένων στην συνάντηση, η Μέρκελ σε εκείνο το σημείο δεν άντεξε την πίεση. Είπε στον Αμερικανό πρόεδρο ότι τα χέρια της ήταν δεμένα, ότι τέτοιου είδους αποφάσεις δεν ήταν σε θέση να λάβει και εν συνεχεία δάκρυσε.
Κάπου εκεί η αμερικανική πλευρά κατανόησε ότι τα πράγματα στην Ευρώπη είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι φαίνονταν. Όπως λέει ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμ Γκάιτνερ, «όλα αυτά θα ήταν πολύ ενδιαφέροντα, αν δεν ήταν τόσο τρομακτικά».
Εν συνεχεία η ευρωπαϊκή κρίση πήρε τον δρόμο της και η γερμανική προσέγγιση κυριάρχησε. Σχεδόν ταυτόχρονα με την Ελλάδα, αλλαγή κυβέρνησης ακολούθησε και στην Ιταλία και η κρίση φαινόταν να διευθετείται.
Παραμόνευαν όμως ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης. Αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία, λίγο πολύ γνωστή…
Δείτε το ντοκιμαντέρ του BBC: