Αυτό το σύμπτωμα της απώλειας συναίσθησης, τον οδηγεί σε κραυγαλέες και ατυχείς αντιφάσεις.

Είπε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο αυτό το περιβόητο για το πώς η Αριστερά θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές και θα κυβερνήσει για δεύτερη φορά και θα ελέγξει όλους τους αρμούς της εξουσίας.

Θεμιτή φιλοδοξία (η νίκη στις εκλογές), αλλά κάπως πρόωρη γιατί εκλογές δεν επίκεινται και αν γίνουν με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις χάσει. Οπότε ως προς τούτο δεν έχει και πολύ νόημα να συζητούμε.

Το άλλο ωραίο όμως έγκειται στην μεγάλη πολιτική αντίφαση στην οποία βυθίζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Λέει και διακηρύττει αυτά τα αριστερίστικα για τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας και εν πολλοίς όλο το κομματικό του ακροατήριο γοητεύεται και συμφωνεί. Τέτοιες αντιλήψεις τους χαρακτηρίζουν, αυτά πίστευε πάντα η Αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές της και με ελάχιστες εξαιρέσεις σε πρόσωπα.

Όσο τα λέει αυτά όμως, διαφημίζει και την μεγάλη του, τάχα, πολιτική μεταστροφή. Και ταυτοχρόνως κάνει εκκλήσεις και προσκλήσεις για την δημιουργία της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, ενώ προχωρά και παραπέρα.

Όπως έχει επανειλημμένως δηλώσει, στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν με την απλή αναλογική, θα σχηματίσει την προοδευτική του κυβέρνηση, προφανώς υπονοώντας ότι θα συνεργαστεί με το ΚΙΝΑΛ-ΠαΣοΚ.

Εδώ είναι που τα πράγματα μπλέκουν και αναδεικνύεται η ρηχή και απλοϊκή σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Εφόσον δεχθεί κανείς ότι το ΚΙΝΑΛ θα κάνει αποδεκτή την πρόταση συνεργασίας και διακυβέρνησης, πώς θα θέσει ο κ. Τσίπρας σε εφαρμογή το σχέδιο για τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας; Θα δεχθεί το συνεργαζόμενο ΚΙΝΑΛ στην υποθετική αυτή περίπτωση να παίξει τον ρόλο του Καμμένου και να μετατραπεί σε υπηρέτη του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα δεχόταν ας πούμε το ΚΙΝΑΛ ως τμήμα ενός υποθετικού πάντα κυβερνητικού συνασπισμού με την Αριστερά, να συμμετάσχει ενεργά ή σιωπηρά σε μεθοδεύσεις όπως αυτές που περιγράφει και προαναγγέλλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Ή θα γίνει συνένοχος στο έγκλημα; Από τις αντιδράσεις του Σαββατοκύριακου υποθέτει κανείς πώς η απάντηση σε αυτά είναι αρνητική.

Και υπό αυτό το πρίσμα η ακρότητα που διατύπωσε ο κ. Τσίπρας μπορεί να έχει στοιχεία πολιτικού γκροτέσκ, μπορεί όμως και να είναι απλώς μία μεγαλειώδης γκάφα.